Δεν ξέρω πια αν λυπάμαι ή αν ντρέπομαι περισσότερο

Ήθελα πάντα να πιστεύω ότι οι κρίσεις αποτελούν δυσάρεστες μεν μη προσπελάσιμες δε αφορμές προς συσπείρωση, αλληλεγγύη και ενεργοποίηση της κοινωνικής ενσυναίσθησης για προστασία του συνόλου, θεραπεία της παθογένειας και αποφυγή νέων κρίσεων. Ίσως σε κάποια άλλη χώρα, σε κάποια ουτοπία.

Η 4η εξουσία των ΜΜΕ καπηλεύτηκε για ακόμη μία φορά μια ανθρώπινη τραγωδία, ξεπλένοντας φυσικά τους υπεύθυνους και τους άρχοντες διαχρονικά, ασκώντας ανερυθρίαστη προπαγάνδα και εσκεμμένη χειραγώγηση της κοινής γνώμης τοποθετώντας στο στόχαστρο τον σταθμάρχη με τα "άσπρα του μαλλιά", όπως άστοχα ανέφερε η κυρία Στεφανίδου.

Οι συστημικοί δημοσιογράφοι και κομματικοί υπαλληλίσκοι άλλαζαν θέμα, όταν οι αρμόδιοι του σιδηροδρομικού δικτύου απαντούσαν στις ερωτήσεις τους ως καλεσμένοι των εκπομπών τους αναφερόμενοι στις απεργίες που έχουν πραγματοποιήσει ως τώρα και οι οποίες, σύμφωνα με τον νόμο Χατζηδάκη, έχουν χαρακτηριστεί παράνομες. Η κυρία Μάνδρου χαρακτήρισε "αδιανόητη την απεργία τους μέσα στο εθνικό πένθος". Το αδιανόητο είναι ότι καταλήξαμε σε αυτό το εθνικό πένθος, διότι αυτές οι απεργίες δεν ελήφθησαν ποτέ υπόψιν και δεν εισακούσθησαν από τους κυβερνώντες όλα αυτά για τα οποία τα συνδικάτα προειδοποιούσαν. Ο κύριος Πορτοσάλτε από την άλλη χαρακτήρισε τον συνδικαλισμό των εργαζομένων στο απαρχαιωμένο σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας "κομματικοδίαιτο".

Η κατρακύλα συνεχίζεται με τη δήλωση του κυρίου Παύλου Τσίμα, ο οποίος χαρακτηριστικά ανέφερε για τα προηγούμενα δυστυχήματα που συνέβησαν στον παρελθόν στα Τέμπη ότι "ο θάνατός του δεν πήγε εντελώς χαμένος", γιατί φτιάξαμε μία πολύ ωραία εθνική οδό. Σε ελεύθερη μετάφραση ως κράτος λειτουργούμε σαν το γεφύρι της Άρτας, ολημερίς το χτίζανε το βράδυ εγκρεμιζόταν και για να στεριώσει έπρεπε να θυσιαστεί η γυναίκα του πρωτομάστορα. Αν δεν χυθεί πρώτα αίμα αθώων πολιτών, δεν προβαίνουμε στις ενέργειες που προληπτικά έπρεπε να έχουν δρομολογηθεί από ένα κράτος πρόνοιας. Μάλλον εξακολουθώ να ζω σε μία ουτοπία.

Και επειδή βρισκόμαστε και σε προεκλογική περίοδο, η οποία μάλλον θα παραταθεί, ο κύριος Βασίλης Χιώτης έδωσε ρεσιτάλ. Συγκεκριμένα, ανέφερε: "Αν η κυβέρνηση έχει μία πιθανότητα να αντισταθμίσει το πολιτικό κόστος που οπωσδήποτε θα έχει το δυστύχημα είναι ακριβώς αυτό, να συγκριθεί με προηγούμενες κυβερνήσεις, να βάλει και αυτό το δίλημμα στις εκλογές. Ο πρωθυπουργός να πει "Κοιτάξτε πως το διαχειριστήκαμε εμείς και πώς το διαχειρίστηκαν οι άλλοι. Ο μηχανισμός λειτούργησε.". Κοινώς, ποια κυβέρνηση διαχειρίστηκε πιο καλά τους νεκρούς σας. Θα μπορούσε να είναι και διαφήμιση γραφείου κηδειών αυτή η δήλωση.

Στον ίδιο χρόνο η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου, μετέβη στον τόπο της τραγωδίας να αφήσει λίγα λευκά άνθη πάνω στα συντρίμμια. Σε συντρίμμια που μπορεί να υπήρχαν ακόμη εγκλωβισμένοι, αλλά όχι νεκροί. Μάλλον τους θεωρούσε ήδη νεκρούς. Φυσικά ως ένδειξη σεβασμού στην παρουσία της, οι διασώστες για 25 λεπτά σταμάτησαν τις όποιες ενέργειες απεγκλώβισης, όσο δηλαδή βρισκόταν εκείνη εκεί. 25 λεπτά που μπορεί να ήταν εξαιρετικά κρίσιμα για τον απεγκλωβισμό των τραυματιών και να απέβησαν μοιραία. Προείχε η φιέστα της κυρίας Προέδρου και η κάλυψη του θέματος από τους δημοσιογράφους.

Βέβαια η ταφή των νεκρών θα τελεστεί δημοσία δαπάνη με σφραγισμένα φέρετρα. Ο ακριβής αριθμός των επιβαινόντων δεν έχει δοθεί στη δημοσιότητα, ούτε καν στους συγγενείς που ακόμη αγωνιούν κι ελπίζουν. Επίσης, κανιβαλιστικά οι ευθύνες θα αποδοθούν στο "τραγικό ανθρώπινο λάθος" του σταθμάρχη "με τα λευκά μαλλιά". Ο αριθμός των νεκρών που θα δημοσιευθεί ειλικρινά αμφιβάλλω αν θα είναι ακριβής. Όλως τυχαίως σε λίγο καιρό θα σκάσει κάποιο τρομερό νέο σκάνδαλο ή νέα απειλή εξ Ανατολών και έτσι σιγά-σιγά ακόμη μία εθνική τραγωδία θα θαφτεί στη μνήμη χρυσόψαρου του ελληνικού λαού, οι συγγενείς θα ζουν με την απώλεια και τις φωτογραφίες διαχρονικά αδικαίωτοι, δεν θα ανοίξει ρουθούνι και ότ-αν ίσως φτιαχτεί ένα σιδηροδρομικό δίκτυο σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές ασφαλείας ο κύριος Τσίμας εξαιρετικά αισιόδοξος θα δηλώσει εκ νέου ότι ούτε αυτών ο θάνατος πήγε εντελώς χαμένος. Ταρίφα στον Άδη κάθε δημόσιο έργο. Πόσες ψυχές θες να αγοράσεις για ένα νέο κονδύλι, Χάρε;

Αυτή είναι η Ελλάδα εν έτει 2023. Η Ελλάδα είναι μία ευρωπαϊκή χώρα. Στην Ελλάδα η κυβέρνησή μας ξέρει τι θα σκεφτούμε, πριν το σκεφτούμε. Προβλέπει και προνοεί για τις ανάγκες μας, πριν καν δημιουργηθούν. Μας επιβραβεύει με pass και μας εξασφαλίζει pass για τον ποταμό Αχέροντα.

Δεν ξέρω πια αν λυπάμαι ή αν ντρέπομαι περισσότερο.

Φοβάμαι μήπως σταματήσω πια να ελπίζω.

Φοβάμαι μήπως αυτό που θα αφήσουμε στις επερχόμενες γενιές θα είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος να μας μισήσουν.