Ίσως είναι πιά λίγοι σήμερα, που να τυχαίνει γνωρίζουν τι είναι τα άνθη της φωτογραφίας μας, ακόμα πιο λίγοι που να ξέρουν πως κι αυτά τρώγονται!
Φυσικά έλαχιστότατοι είναι και αυτοί, που γνωρίζουν πως οι παλιοί οι γονέοι μας και παππούδες μας, αυτά τα λέγανε «ψαράκια»!
Τουλάχιστον έτσι είχε επικρατήσει κάποτε να τα λένε στη Μεσαρα, "ψαρακια του βουνού"!
Για κάποια όμως άλλα μέρη της Κρήτης τα η ονομασία τους ήταν "κοβιοί".
Τα ανθάκια αυτά, είτε τα λέγανε «ψαράκια», είτε «κοβιούς», μας τα μάθανε οι γονέοι μας, να τα μαζεύουμε από παιδιά, και μας τα κάνανε συνήθως τηγανητά με αυγά, σφουγγάτο δηλαδή, λέγοντας μας, πως σήμερα αργά θα φάμε ψαρακια του βουνού! !
Ο γράφων είχε την τύχη να δοκιμάσει πολλές φορές «ψαράκια του βουνού» σφουγγάτο, με πολύ καλές αναμνήσεις! Έκτοτε όπου τα βρίσκει δεν τα αφήνει!
Θα πρέπει να πούμε εδώ, πως το άνθος αυτό, προέρχεται από την άσπρο ασκορδούλακα, και όχι από τον κόκκινο.
Είναι δηλαδή άνθος του άσπρου βολβού των υπολοίπων Ελλήνων!
Και λέω το άνθος του άσπρου, γιατί υπάρχει και ο κόκκινος βολβός, ο οποίος δεν κάνει τέτοιο άνθος, κσι φυσικά το άνθος αυτηνού δεν το μάζευαν, διότι δεν είχε ενδιαφέρον γευστικά.
Μπορεί σαν παιδιά τότε να το βλέπαμε αστείο να τρώμε ένα χορταρικό σαν «ψάρι του βουνού», σήμερα όμως και πάλι, όπου τα εντοπίσουμε τα κόβουμε, και είτε τα κάνουμε βραστά, μαζί με τα υπόλοιπα τσιμπητά χορταρικά της Άνοιξης, βρούβες λαψανίδια, σταφυλίνακες, είτε κλασσικά τηγανητά με αυγά !
