Αν σήμερα είσαι ανάμεσα στα παιδιά που έμειναν εκτός, να ξέρεις πως ήδη κερδίζεις σε ενσυναίσθηση, ευαισθησία, συμπόνια κι άλλα όμορφα πράματα
Υπήρξα κι εγώ αποτυχούσα των πανελλαδικών.
Μεγάλη σφαλιάρα, ειδικά όταν έχεις γαλουχηθεί με την ιδέα ότι είσαι πολύ καλή μαθήτρια, όταν έχεις επιδείξει φιλομάθεια και ευφράδεια από την παιδική ηλικία, όταν έχεις δρέψει αμέτρητους επαίνους στη σχολική σου διαδρομή.
Όμως ο ανταγωνισμός μπορεί να σε κλονίσει. Όμως η αποστήθιση ενός ολοκλήρου συγγράμματος κακογραμμένης Ιστορίας (όπως απαιτούνταν στη Γ’ δέσμη τα παλιά τα χρόνια…) μπορεί να σε γονατίσει αν δε μπορείς να απομνημονεύσεις ούτε πέντε αράδες.
Έκανα το λάθος να εσωτερικεύσω την αποτυχία, θεωρούσα εξ ολοκλήρου υπεύθυνο τον εαυτό μου για κείνη την μη εισαγωγή στο πανεπιστήμιο. Και ακολούθησε η ντροπή, η χαμηλή αυτοεκτίμηση κι όλα τα παρελκόμενα της ήττας.
Η ίδια η γνώση -στην οποία είχα υποτίθεται αποτύχει επειδή δεν παπαγάλισα-, με βοήθησε να ορθοποδήσω, να αποτινάξω όλα αυτά τα συναισθήματα που σε κάνουν ένα τέλειο σκλαβάκι.
Και δεν έχει τόση σημασία πια που κατάφερα να πάρω δυο πρώτα πτυχία, υποτροφίες, μεταπτυχιακό και διδακτορικό στο Λονδίνο. Μου φαίνεται πια αστείο και μόνο που τα επικαλούμαι.
Σημασία έχει που μπόρεσα τελικά να εξηγήσω και να αποδεχτώ την αποτυχία μου μέσα στο κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό της πλαίσιο ώστε να μη νιώθω ένα μηδενικό, να μη συντριβώ στην κρεατομηχανή του ανταγωνισμού και των εξετάσεων.
Γι’ αυτό, αν σήμερα είσαι ανάμεσα στα παιδιά που έμειναν εκτός, να ξέρεις πως ήδη κερδίζεις σε ενσυναίσθηση, ευαισθησία, συμπόνια κι άλλα όμορφα πράματα, που μ’ αυτά θα πορεύεσαι, αυτά θα είναι οι πιστοί σου σύντροφοι.
Αρκεί ο,τι βίωσες να μην το νιώθεις ποτέ σαν προσωπική ήττα. Δε φταις εσύ. Ναι;
*Η Πέλα Σουλτάτου είναι συγγραφέας - πανεπιστημιακός δάσκαλος
