Κόμβος Πεζών: Πνιγμένος στις αφίσες και στα σκουπίδια!

Διερχόμενος προ μηνός από τον κόμβο των Πεζών, το μάτι μου έπεσε στο παρακείμενο αυλάκι απορροής των ομβρίων. Η εικόνα που αντίκρισα ήταν ένα δυνατό χαστούκι στην αφέλειά μου.

Και τούτο γιατί, λίγο πριν φτάσω στο συγκεκριμένο σημείο, διαπίστωσα με πολλή χαρά, ότι από το Αρκαλοχώρι αριστερά και δεξιά κατά μήκος του δρόμου υπήρχαν δεκάδες μαύρες σακούλες γεμάτες απορρίμματα που οι εργάτες καθαριότητας του οικείου Δήμου είχαν περισυλλέξει. Βλέπετε οι Κρητικοί, όταν οδηγούμε, είμαστε πολύ χουβαρντάδες προκειμένου να ξεφορτωθούμε τα άδεια μπουκάλια του νερού, τα κουτάκια της μπύρας και των πλαστικών καφέδων.

Κραυγαλέα αντίθετες οι δύο διαπιστώσεις! Από τη μια οι γεμάτες με τα χουβαρνταλίκια μας απορριμματοφόρες σακούλες κι από την άλλη η προσβλητικά αφόρητη αφισορύπανση!

Διερχόμενος λοιπόν τον εν λόγω κόμβο αισθάνθηκα ένα κόμπο στο λαιμό μου… Δυστυχώς δεν είχα το χρόνο να σταματήσω για να φωτογραφήσω γιατί, έπρεπε να φτάσω έγκαιρα στο αεροδρόμιο με προορισμό τη Βιέννη.

Πράγματι οι εικόνες ντροπής από τον πολιτισμένο κόσμο απέχουν μόλις 2:10 αεροπορικού χρόνου! Με το που πατήσαμε τα πόδια μας στη Βιέννη καταλάβαμε τη χαώδη πολιτιστική και αισθητική διαφορά…

Να πω την αλήθεια μου, όλες τις μέρες που περιπλανηθήκαμε στην αυστριακή επικράτεια, πάλλονταν μέσα μας αυτό το συναισθηματικό κοντράστ.

Από τη μια η απόλυτη-διάσπαρτη βρώμα στην πατρίδα κι από την άλλη μια πεντακάθαρη χώρα με ανθρώπους πολυεπίπεδα πολιτισμένους. «Άκρα ταπείνωση», για να θυμηθώ και την πολυαγαπημένη-τεράστια συγγραφέα μας- Ρέα Γαλανάκη. Όχι μόνο άκρα ταπείνωση, αλλά και αφόρητη ζήλια!

Αντικρίζοντας το εντυπωσιακό-νεοκλασικού ρυθμού κτήριο του Αυστριακού Κοινοβουλίου, έργο του φιλέλληνα αρχιτέκτονα Θεόφιλου Χάνσεν αντίγραφο του κτηρίου της Ακαδημίας Αθηνών, όπου δεσπόζει η Παλλάδα, η Ελληνίδα θεά της Σοφίας, στο οποίο είναι ολοφάνερη η αρχιτεκτονική και αισθητική επίδραση και επιρροή του πολιτισμού, σίγουρα, μιας άλλης Ελλάδας, αυτόματα τίθεται σε λειτουργία η εσωτερική ζυγαριά των συγκρίσεων. Ένα χάος στο πού ήμασταν και στο πού βρισκόμαστε…

Επανέρχομαι στο σκουπιδαριό και στην αισθητική αθλιότητα του κόμβου στα Πεζά. Είχα μια ενδόμυχη ελπίδα, πως επιστρέφοντας στα πάτρια, δεν θα συναντούσα αυτές τις ντροπιαστικές εικόνες. Ήλπιζα, ο αφελής, ότι, από το μόλις 200 μέτρα Δημαρχιακό μέγαρο, κάποιος αντιδήμαρχος ή κάποιος υπάλληλος, περνώντας από κει για να πάει στο γραφείο του θα κοιτούσε την αθλιότητα και θα αισθάνονταν κι εκείνος ολίγη από την ντροπή που αισθάνεται κάθε πολιτισμένος άνθρωπος οσάκις βρίσκεται αντιμέτωπος με τέτοιες εικόνες, οπότε και θα έπραττε το αυτονόητο: Δηλαδή, θα εφρόντιζε να απαλλάξει το Δήμο του από αυτό το προσβλητικό άλγος.

Δυστυχώς, διαψεύστηκα οικτρά!

Παρήλθε έκτοτε ένας και πλέον μήνας.

Το σκουπιδαριό, το αφισομάνι και τα καταξεσκισμένα πανό ήταν εκεί, στη θέση τους, σήματα κατατεθέντα ενός υποτιθέμενου πολιτισμού.

Το αστείο του πράγματος αποδεικνύεται και από δύο εικόνες: Η μεν πρώτη αφορά στην ενημερωτική πινακίδα του ενιαίου δικτύου αρχαιολογικών χώρων και η άλλη ένα κρασοβάρελο που, εν είδει γλάστρας, φιλοξενεί μια δυστυχή-σχεδόν ξεραμένη φραγκοσυκιά ενώ οι παρακείμενοι στύλοι κοσμούνται από λογής λογιών αφίσες! Ενημερωτικές αφίσες που, υποτίθεται, αφορούν πολιτιστικές δράσεις!!! Η αντίφαση στην κορύφωσή της!!!

Ασφαλώς και οι δημοτικοί άρχοντες έχουν ευθύνη για όλο αυτό το αίσχος. Αλλά για σταθείτε: Εμείς όλοι που διερχόμαστε από εκεί δεν έχουμε ευθύνες; Δεν διέρχονται από το σημείο αυτό πολίτες, βουλευτές, δικαστικοί και πρόεδροι πολιτιστικών συλλόγων;

Συναισθάνθηκε κάποιος εξ’ αυτών την πρέπουσα ντροπή για το νησί και τη χώρα του;

Φοβάμαι ότι έχουμε γίνει καρικατούρα της πραγματικής Ελλάδας…

Ναι… Έχουν τις ευθύνες τους οι Οθωμανοί κατακτητές. Όμως βρε αδερφέ… Πόσοι αιώνες πρέπει να περάσουν, ώστε να από-οθωμανοποιηθούμε; Ή μήπως έχουμε συνηθίσει τα τέρατα;;;

Αλλά…

Όσο θα αναζητούμε τις ευθύνες για τα χάλια μας σε… κάποιους άλλους, εκτός από εμάς… θα παραμένουμε αρρωστημένα αδιόρθωτοι…

Αδιόρθω-αναρχί, που είπε και ο μεγάλος Άκης Πάνου…