Η καθαριότητα κι εμείς


Έχουμε σταθεί πολύ κατά καιρούς, στο ζήτημα της καθαριότητας στα χωριά και χαιρόμαστε πραγματικά όταν βλέπουμε παραδόσεις όπως αυτές της περιποίησης τους τις μέρες του Πάσχα να διατηρούνται.
Η εορταστική περίοδος έχει συμβάλλει στη βελτίωση της εικόνας των χωριών (όχι όλων), όπως και η πανδημία του κορονοϊού που κράτησε τον κόσμο σπίτι του, διότι ως γνωστόν, λιγότεροι άνθρωποι, περισσότερη καθαριότητα.
Έχουν γραφτεί πολλά για τη μείωση της ρύπανσης την περίοδο που οι μετακινήσεις περιορίστηκαν. Είδαμε αγριοκάτσικα μέσα σε Ιρλανδικές πόλεις, είδαμε επίσημα στοιχεία για τη μείωση της ρύπανσης στην ατμόσφαιρα της Ιταλίας και πολλά άλλα, όμορφα πράγματα.
Έχουμε μέσα σε αυτά και την παραπάνω εικόνα, που αδυνατώ να εξηγήσω. Είναι Μεγάλη Παρασκευή(είπαμε, μέρες που όλη φροντίζουν την εικόνα του τόπου τους), ο περιορισμός στις μετακινήσεις βρίσκεται ακόμα σε ισχύ και αυτό εδώ(φωτό) είναι το εσωτερικό του Μεγάλου Πλάτανου της Άνω Βιάννου, του χαρακτηριστικότερου σημείου της έδρας του ιστορικού Δήμου. Τι είδους άνθρωπος ήπιε τον καφέ του και πέταξε το πλαστικό ποτήρι μέσα στο υπεραιωνόβιο δέντρο; Και όχι ένας, αλλά δύο!
Δεν γίνεται να κυνηγάει ένας πολιτιστικός σύλλογος κάποιον από πίσω για να μην πετάξει το αποτσίγαρο του, δεν γίνεται να κυνηγάει ο Πρόεδρος της τάδε Κοινότητας κάποιον για να μην πετάξει το στρώμα ύπνου του στα σκουπίδια, δεν γίνεται να κυνηγάει ο αντιδήμαρχος κάποιον για να μην πετάξει τα οικιακά του απορρίμματα στους μικρούς ξύλινους κάδους.
Γι αυτή την εικόνα, δεν ευθύνονται "δύο" άτομα. Ευθυνόμαστε όλοι.
Οι περισσότεροι θέλουμε να είναι ο τόπος μας καθαρός. Όχι όλοι, αλλά οι περισσότεροι.
Μήπως ήρθε ο καιρός να εξεταστεί (σοβαρά) το ενδεχόμενο κυρώσεων και επιβολής προστίμων σε όποιον ρυπαίνει;