Έχουν παρέλθει 16 χρόνια από τότε που ένα μαγικό-φωτογραφικό «κλικ» απαθανάτισε την όμορφη παρέα Βιαννιτών που ζούσαν στον Κερατόκαμπο.
Κοινός τόπος συνάντησης «Οι Μαγατζέδες» και το πεζούλι του Αγίου Παντελεήμονα. Κι ύστερα, έρχονται οι αναπόφευκτες-θλιβερές συγκρίσεις και οι πικρές διαπιστώσεις: Λείπει αυτός «έφυγε» εκείνη… Δυστυχώς, στην αναφορά μας σε ονοματεπώνυμα οι σταυροί-σημάδια της οριστικής απουσίας- είναι πολλοί… Το έχουμε ξαναγράψει πως, κάθε ταξίδι στα παλιά «κρύβει πόνο».
Όρθιος από αριστερά με γυρισμένη την πλάτη του στο φακό, ο Μανώλης Καραγιωργάκης, «ο Μανώλης τσ’ Αγάπης», όπως τον βρίσκεις ευκολότερα. Δυστυχώς πρόσφατα έχασε την σύζυγό του και ο ίδιος βασανίζεται από το μαρτύριο της άνοιας. Αριστερά του ήταν αείμνηστος Μανώλης Κονδονασάκης και δίπλα του ο Αντώνης Σπυριδογιαννάκης (της Καντικούλας), μακαρίτης κι αυτός!
Η πρώτη της τριάδας των γυναικών είναι η Ειρήνη Κονδονασάκη. Δίπλα της η αείμνηστη Μαρία Καδιανάκη-Αγαπάκη και δεξιά της η αείμνηστη Ελενίτσα Γελασάκη-Κοκολάκη. Και περνάμε στην τριάδα των ανδρών. Αριστερά ο Γιώργης Δ. Αγαπάκης (Μερκάκι), ο αείμνηστος Μανώλης Κοκολάκης (Κοκόλας) και ο επίσης μακαρίτης Γιώργης Τσικνάκης.
Τελικά πάντα έχουν δίκιο οι ποιητές: «Α ρε χρόνε αλήτη, που ανθρώπους κι αγάπες σκορπάς»...
