Τον Ιούνιο του 1942 ο Β΄ Παγκόσµιος Πόλεµος βρισκόταν στην πιο κρίσιµη καµπή του. Στη Μέση Ανατολή οι συμμαχικές δυνάμεις προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να ανακόψουν την επέλαση του Στρατάρχη Έρβιν Ρόµελ που πλησίαζε επικίνδυνα την βρετανική βάση της Αλεξάνδρειας.
Ο ανεφοδιασμός των ναζιστικών στρατευμάτων του απο τα αεροδρόμια Ηρακλείου- Καστελίου και Τυμπακίου έπρεπε να σταματήσει.
Ξημέρωμα 13η προς 14η Ιουνίου 1942 στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου, γίνεται ένα από τα σημαντικότερα σαμποτάζ του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου εναντίον των δυνάμεων του Άξονα. Ομάδα έξι κομάντος της «Special Air Service» αποτελούμενη από τον G. Bergé, Lord Jellico, J. Mouhot, Jack Sibard, Pierre Léostic, καθώς και τον Κρητικό ανθυπολοχαγό Κώστα Πετράκη, γράφουν ιστορία.
Η ανατίναξη πλήθους αεροσκαφών, αποθηκών και πολεμοφοδίων δεν αποτέλεσε μόνο καίριο στρατηγικό χτύπημα στην επέλαση του Ρόμελ στη Β. Αφρική στην Μέση Ανατολή, αλλά αναπτέρωσε το ηθικό σε ολόκληρη την Ευρώπη αφού απέδειξε για μια ακόμα φορά ότι η ισχυρή μηχανή του Ναζισμού μπορούσε να λυγίσει από την γενναιότητα και το ατρόμητο πνεύμα των αγωνιστών.
Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία του ανθυπολοχαγού Πετράκη, ο οποίος περιέγραψε τις στιγμές που ακολούθησαν μετά την τοποθέτηση των εκρηκτικών μηχανισμών στα γερμανικά αεροσκάφη:
Ο Κώστας Πετράκης μετά τον ερχομό του στην πατρίδα επέλεξε να ζει σαν ερημίτης στην ακτή του Λέντα στην Κρήτη.
«Το σχέδιο της επιχείρησης ήταν είσοδος από την ανατολική πλευρά, κόψαμε τα συρματοπλέγματα με ειδικές ψαλίδες και ο ένας πίσω από τον άλλο έπρεπε να προχωρήσουμε με αρκετά γοργό ρυθμό για να φτάσουμε στην πίστα. Σε σχετικά μικρές αποστάσεις ήταν προσγειωμένα 38 μεταγωγικά βομβαρδιστικά Γιούνκερς που έπρεπε να είναι ο στόχος μας. Μοιραστήκαμε σε τρεις δυάδες. Ο ένας από τη δυάδα θα έπαιζε το ρόλο σκοπού και ο άλλος θα αναρριχώταν επάνω στα Γιούνκερς, και θα τοποθετούσε τα εκρηκτικά στις αποθήκες καυσίμων.
Η επιχείρηση είχε τερματιστεί γύρω στις 2:15 και με το συνθηματικό που ήταν προσυμφωνημένο, ο αρχηγός της αποστολής, ο ταγματάρχης Μπερζέ, έδωσε το σήμα της αποχώρησης από τη νότια πλευρά αυτή τη φορά του αεροδρομίου προς τα δυο υψώματα που ήταν πίσω από το αεροδρόμιο. Με μικροεμπλοκές καταφέραμε και φτάσαμε και περιμέναμε και γενίκαμε θεατές των εκρήξεων, που τελείωσαν με πλήρη επιτυχία».
Οι σαμποτέρ: G. Berge (Μπερζέ), Lord George Jellice (Λόρδος Τζέλικο), J. Mouhot (Μουό), P. Leostic (Λεοστίκ), J. L. Sibart (Σιμπάρ)
Δεξιά ο Σταυρακάκης Μανόλης ή Σηφομανόλης, στο μέσον ο Σταυρακάκης Γεώργιος ή Κοκονογιώργης και αριστερά ο Μανουσάκης Γιώργης ή Μανουσογιώργης. Φωτογραφία του έτους 1962 στο χωριό Καρκαδιώτισσα. Στην Καρκαδιώτισσα βρήκαν προστασία και αρωγή οι σαμποτέρ, μετά την ανατίναξη του αεροδρομίου Ηρακλείου. Ζακ Σιμπάρ, «MISSION EN CRETE, Juin 1942, KRITI – ΚΡΗΤΗ».
Η ομάδα των σαμποτέρ παρότι πέτυχε τον σκοπό της, προδόθηκε από έναν ντόπιο και περικυκλώθηκε από τους Γερμανούς έξω από τα Βασιλικά Ανώγεια. Στον κλοιό βρέθηκαν οι τέσσερις από τους έξι σαμποτέρ. Οι Γάλλοι συνελήφθησαν. Στη μάχη που προηγήθηκε, ο δεκαεννιάχρονος Πιέρ Λεοστίκ σκοτώθηκε από την ρίψη χειροβομβίδων.
Ο Βρετανός λοχαγός, κόμης Ζορζ Τζελικό και ο έφεδρος ανθυπολοχαγός, Κώστας Πετράκης, γλύτωσαν, επειδή λίγη ώρα πριν την περικύκλωση είχαν σταλεί σε αποστολή. Έτσι κατάφεραν να διαφύγουν στη Μέση Ανατολή.
Την επόμενη μέρα του σαμποτάζ, στις 14 Ιουνίου 1942, οι Γερμανοί εκτέλεσαν πενήντα Έλληνες πολίτες ως αντίποινα. Το συγκεκριμένο σαμποτάζ, έγινε ταυτόχρονα με άλλες δολιοφθορές σε αεροδρόμια στην ευρύτερη λεκάνη της Μεσογείου. Η Luftwaffe βρέθηκε σε αδυναμία να αναχαιτίσει σημαντικές για τος συμμάχους νηοπομπές που έπλεαν εκείνο το διάστημα με προορισμό τη Μάλτα.
