Πολλά χρόνια έχει φύγει από τη ζωή, αλλά όλοι όσοι τον γνώρισαν, αδυνατούν να τον βγάλουν από τη μνήμη τους
Φτωχός άνθρωπος ήταν το Γιαγκουλιό, αλλά πλούσιος σε χαρίσματα και ανθρωπιά. Δουλευταράς και προκομμένος δούλεψε σε πάρα πολλές σκληρές χειρωνακτικές δουλειές
Δεν είναι βέβαιο από πού προήλθε το παρατσούκλι του. Από τις πληροφορίες που συνέλλεξα το πιθανότερο είναι να προέρχεται από το ίδιο του το όνομα, καθώς ο Γιάννης σε κάποιες περιοχές της Απάνω Ελλάδας λέγεται και «Γιάγκος». Επειδή αυτό του το «κόλλησαν» στην παιδική του ηλικία, το έκαμαν χαϊδευτικά Γιάγκος-Γιαγκουλιό…
Προκομμένος άνθρωπος λοιπόν το Γιαγκουλιό και αυτό, το έδειχνε και στους γάμους που αναλάμβανε να μαγειρέψει τα ψητά και φρόντιζε με σοφία να βγουν οι σωστές μερίδες για να μην υπάρξει κανένας καλεσμένος παραπονούμενος. Δούλεψε για πολλά χρόνια στο ελαιουργείο του συνεταιρισμού στο δύσκολο πόστο των πιεστηρίων. Τα χρόνια εκείνα δεν υπήρχαν τα σημερινά σύγχρονα μηχανήματα και η περισσότερη δουλειά ήταν υπόθεση ανθρώπινη. Για να προλάβουν τις μεγάλες βεντέμες να εξυπηρετήσουν τους παραγωγούς, χρειαζόταν να δουλεύουν νυχθημερόν και το Γιαγκουλιό, στεκόταν ακούραστο, όπως άλλωστε και το υπόλοιπο προσωπικό.
Όμως και ως καλλιεργητής ήταν εξαιρετικός. Θυμάμαι όταν καλλιεργούσε το περιβόλι της αγαπημένης μας Πλακιώτισσας, της Μαρίας της Κασαπάκενας, στην περιοχή Λιοντάρι, στην Άνω Βιάννο. Ένας αληθινός παράδεισος με λεμονιές, πορτοκαλιές, βερικοκιές, ρογδιές και πολλά άλλα δέντρα. Το Γιαγκουλιό ήταν τόσο επιτήδειος και επιδέξιος καλλιεργητής, που χαιρόσουν να βλέπεις τις καλλιέργειές του. Το χειμώνα έκαναν κύματα τα λαχανικά του! Λάχανα, κουνουπίδια, γούλες και κενταντέδες, μαϊντανοί και όλα τα λαχανικά της εποχής, με τα οποία τροφοδοτούσε όλα τα μανάβικα του χωριού, ενώ έδινε σε όλους τους συγγενούς και φίλους. Μερίδιο από τα περβολικά του είχαν ασφαλώς και τα ζώα του, η γουρούνα που έτρεφε και οι αίγες του…
Από το περιβόλι αυτό συντηρούσε με θαυμαστό τερτίπι και την εφταμελή οικογένειά του, και με το δίκιο τους τον θεωρούσαν όλοι στο χωριό καλό οικογενειάρχη.
Τα παιδιά του ήταν όλα καλά. Ας μου επιτραπεί όμως να αναφερθώ στη Μαρία του, που ήταν παράδειγμα νοικοκυροσύνης και προκοπής. Από μικρή ακολουθούσε τον κύρη της και τον βοηθούσε στους γάμους. Εξαιρετική χορεύτρια, χόρευε πηδηχτό και σάλευαν τα χώματα!
Άξια αναφορά ήταν και η σύζυγός του, η Κατερίνα Παπαδημητράκη (Χαρκιά), γυναίκα δουλευταρού και στάθηκε στο πλάι του ακούραστη σε όλες τις δυσκολίες της ζωής.
Όταν πια έφτασαν σε ηλικία που δεν μπορούσαν να εργαστούν στα ξένα χέρια, αποσύρθηκαν στην μεσοπαράλια περιοχή του Αγίου Νικολάου, στα μέρη των Ράφτηδων. Όμως ούτε και τότε το έβαλαν κάτω και είχαν αγελάδες και δούλευαν μέχρι και τα βαθιά τους γεράματα. Τα χρόνια εκείνα, στην περιοχή αυτή έμεναν κι άλλοι, όπως ο Νικολής Ραπτάκης (Κυνηγού), ο Λευτέρης Ραπτάκης (Ίλαρχου), Ο Δημήτρης Κολιοραδάκης (Φιόγκος), η Χρυσή Ραπτάκη (Γιαννιού) κ.α.
Θα κλείσω το μικρό μου αφιέρωμα με μια ωραία ευτράπελη ιστορία, για να καταλάβετε καλύτερα τι άνθρωπος ήταν ο Γιαγκουλιός. Ο αδερφός μου ο Αλέξανδρος ή Καντές, σε ηλικία περίπου 13 ετών, την ώρα που κοιμόταν ο πατέρας μας, πήρε κρυφά τον τσιφτέ (όπλο) του για να πάει στο κυνήγι! Στο δρόμο συνάντησε το Γιαγκουλιό που πήγαινε να ποτίσει την αγελάδα του. Ο Αλέξανδρος θέλοντας να παραστήσει το μεγάλο και μπορούσε να χρησιμοποιεί το τουφέκι, στόχευσε και πυροβόλησε στον αέρα. Πλην όμως τα σκάγια χτύπησαν στο μάτι την αγελάδα! Ο Καντές, όπως ήταν φυσικό, φοβήθηκε και κρύφτηκε μέσα στις αγριάδες. Το Γιαγκουλιό βέβαια, τον είδε και με χίλια παρακάλια τον πήρε μαζί του και πήγανε στον πατέρα μου. «Μιχάλη, το υπόλοιπο της ζωής της, η αγελάδα μου θα βλέπει με το ένα μάτι. Εσύ όμως να δοξάζεις τον Άη Νικόλα, που το παιδί σου είναι σώο.
Αυτός ήταν ο αείμνηστος Γιάννης Κοτσιφάκης. Ένας δουλευταράς, προκομμένος και ευγενής άνθρωπος…
Λεζάντα
Εξαιρετικής ομορφιάς φωτογραφία που πιθανότατα είναι του Μανώλη Παπαδογιάννη. Είναι οι εργάτες του ελαιουργείου στο Συνεταιρισμό Βιάννου. Ενδεικτικό της φτώχειας και των δύσκολων εκείνων καιρών, είναι πως εργάζονταν ρακένδυτοι και ξυπόλυτοι…
Όρθιοι από αριστερά: Ιωάννης Κοτσιφάκης (Γιαγκουλιό), Γιώργος Μαράκης, Κωστής Ζαϊμάκης, Νικόλαος Αγαπάκης (Μπαγκόλας), Γεώργιος Συνάκης.
Κάτω: Μίμης Κοκολάκης (Μηχανικός), Μύρων Κουτρουμπάκης και Γιώργος Γουρνιεζάκης (Μαθεάκι).
