Λένε πως η Ιστορία του τσιζ-κέικ αρχίζει από την Αρχαία Ελλάδα.
Είναι απορίας άξιο το γιατί, ειδικά εμείς, δεν έχουμε δώσει μια ελληνική ονομασία σε αυτή την παρασκευή, όταν, ακόμη και σε περίπτωση αντιπαράθεσης, για την πατρότητα του γλυκού, μπορούμε να προβάλλουμε εκείνα τα ιστορικά στοιχεία που αποδεικνύουν πως τσιζ-κέικ παρασκευαζόταν για να δοθεί στους αθλητές στη διάρκεια αγώνων ή για να προσφερθεί από τις νύφες στους καλεσμένους κατά τις τελετές γάμου.
Θα μου πείτε, πως, αυτό δεν αποτελεί έκπληξη για τη χώρα μας, όπου καθένας μπορεί να παρατηρήσει ότι έχουμε δώσει ονομασίες σε είδη ή καταστάσεις, λιγότερο εύηχες ή και περιγραφικές από αυτές που προτείνει η Ελληνική γλώσσα.
Όπως και να ’ναι όμως, στη σύγχρονη Ελλάδα, το γλυκό έχει καθιερωθεί με μια ονομασία μεν, σε πολλές εκδοχές παρασκευής δε και ως προς τη μορφή αλλά και ως προς τον τύπο του βασικού του υλικού που είναι το τυρί-κρέμα.
Ενώ δε, λογικά, θα περίμενε κανείς να πρόκειται για ένα γλυκό με μορφή κέικ (το cheesecake μεταφράζεται σε κέικ τυριού) το συναντούμε, κατά κανόνα, σε μορφή τάρτας ή ακόμη και σε μορφή τούρτας.
Βλέπουμε, δηλαδή, μια μπισκοτένια βάση πάνω στην οποία απλώνεται μια άσπρη-τυρένια κρέμα κι αυτή επικαλύπτεται με μια σως από μαρμελάδα (άλλοτε και από γλυκό κουταλιού), συνήθως, σε χρώμα που κοντράρει και αναδεικνύει το λευκό της κρέμας.
Εδώ, και πριν προχωρήσουμε στην συνταγή, αξίζει να αναφέρουμε δύο ακόμη «ιστορικά» στοιχεία:
Το τσιζ-κέικ δεν είναι μια γλυκιά παρασκευή για τούτο και αφήνεται στον όρεξη του κάθε καταναλωτή η επιλογή του γλυκαντικού συμπληρώματος (επικάλυψη), σε ποσότητα ή ένταση γλυκύτητας.
Το άλλο στοιχείο αφορά στη μορφή του γλυκού. Σε πολλές περιοχές της υφηλίου (π.χ. Ιαπωνία, περιοχή Πυρηναίων κ.α.) το γλυκό έχει την μορφή του γνωστού μας κέικ, δηλαδή είναι χωρίς βάση μπισκότων ή τάρτας, ενώ, στην επιφάνειά του, εκτός από γλυκό κουταλιού ή μαρμελάδα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί μέλι ή καραμέλα γάλακτος ακόμη και λιωμένη σοκολάτα.
Το τσιζ-κέικ της συνταγής μας γίνεται χωρίς την βοήθεια σύγχρονων τεχνικών μέσων, όπως μίξερ ή μπλέντερ.
Αφορά μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδοχή του δημοφιλούς γλυκού και που στα προσόντα του μπορεί να συμπεριληφθεί εκείνο που αφορά την δυνατότητα παρασκευής του ακόμη και σε μέρη (π.χ. σπίτι διακοπών) όπου εκτός από ένα ηλεκτρικό φούρνο δεν διαθέτουμε άλλα ηλεκτροκίνητα εργαλεία.
Το γλυκό αποτελείται από τρεις στρώσεις:
α) Μια βάση που προσομοιάζει στο παντεσπάνι
β) Μια κρέμα με βασικό υλικό το τυρί-κρέμα
γ) Μια σως (σάλτσα) καραμέλας γάλακτος.
(όλα αυτά μας δίνουν μια από τις πιο περιεκτικές κουταλιές γλυκού που φάγαμε ποτέ)!
ΥΛΙΚΑ
α) Για τη βάση
2 αυγά
1/2 ποτηριού (νερού) ζάχαρη
125 γρ. βούτυρο
3 κουταλιές (σούπας) αλεύρι
2 κουταλιές (σούπας) ψιλό σιμιγδάλι
1 κουταλιά (σούπας) μπαίκιν πάουντερ
Άρωμα βανίλιας
β) Για την καραμέλα
330 ml κρέμα γάλακτος
1 ποτήρι (νερού) ζάχαρη
125 γρ. λιωμένο βούτυρο
γ) Για την κρέμα
600 γρ. τυρί κρέμα
330 ml κρέμα γάλακτος
1 κουτί ζαχαρούχο γάλα
1 κουταλιά σούπας νισεστέ ή κορν φλάουρ
Άρωμα βανίλιας
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
α) Για την παρασκευή της βάσης ακολουθούμε τη γνώριμη σε όλους μας διαδικασία παρασκευής κέικ.
Απλά τώρα αντί για μίξερ χρησιμοποιούμε τον αυγοδάρτη.
Αυγά (χωρισμένα για να κάνουμε μαρέγκα τα ασπράδια), κρόκοι χτυπημένοι πολύ με τη ζάχαρη, σταδιακή προσθήκη βουτύρου.
Προσθήκη αρωματικών, αλεύρου και σιμιγδαλιού και τέλος, προσθήκη και ενσωμάτωση με ελαφριές κινήσεις, της μαρέγκας ασπραδιών στη ζύμη.
Ψήσιμο στους 170 βαθμούς μέχρι να ροδίσει ελαφρά η επιφάνεια (όχι πολύ ψήσιμο)
β) Όσο ψήνεται η βάση, εμείς παρασκευάζουμε την καραμέλα.
Βάζουμε την ζάχαρη σε αντικολλητικό τηγάνι και το τοποθετούμε σε εστία μέτρια προς δυνατή.
Ταυτόχρονα βάζουμε την κρέμα γάλακτος σε μια κατσαρολίτσα για να ζεσταθεί.
Δεν ανακατεύουμε την ζάχαρη αλλά όταν αρχίσει να λιώνει ανασηκώνουμε το τηγάνι και το γέρνουμε κυκλικά ώστε να ενσωματωθεί όλη η ζάχαρη σ’ εκείνη που έχει λιώσει.
Δεν αφήνουμε την καραμέλα να καεί πολύ, αλλά να πάρει ένα σκούρο-ξανθό χρώμα και προσθέτουμε το βούτυρο (που έχουμε λιώσει από πριν) ενώ, ανακατεύουμε πολύ καλά μ’ ένα κουτάλι ή μια σπάτουλα.
Αποσύρουμε το τηγάνι από την εστία και προσθέτουμε την καυτή κρέμα γάλακτος ( λίγη-λίγη, επειδή φουσκώνει).
Ανακατεύουμε μέχρι να λιώσει η καραμέλα μέσα στην κρέμα γάλακτος (αν χρειαστεί ξαναβάζουμε το τηγάνι σε χλιαρή εστία).
Μεταφέρουμε την σως καραμέλας σ’ ένα άλλο σκεύος.
Μόλις βγάλουμε την βάση από τον φούρνο την καλύπτουμε με 5-6 κουταλιές από την καραμέλα.
γ)Για την κρέμα τυριού τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά:
Βάζουμε την κρέμα γάλακτος σε μια κατσαρόλα και την τοποθετούμε σε εστία. Μόλις γίνει χλιαρή, της προσθέτουμε το νισεστέ και ανακατεύουμε πολύ να διαλυθεί καλά.
Ανακατεύουμε διαρκώς και όταν αρχίσει να πήζει προσθέτουμε το τυρί κρέμα.
Συνεχίζουμε το ανακάτεμα μέχρι να λιώσει και να ενσωματωθεί το τυρί και τέλος, προσθέτουμε το ζαχαρούχο και το άρωμα βανίλιας.
Μόλις αρχίσει η κρέμα να κάνει φουσκάλες την αποσύρουμε από την εστία και την απλώνουμε πάνω στη βάση.
Πριν η κρέμα κάνει κρούστα την σκεπάζουμε (σε επαφή) με μεμβράνη. Αφήνουμε το γλυκό να κρυώσει και το βάζουμε στο ψυγείο.
Δεν το ξεφορμάρουμε για να το κόψουμε πριν περάσουν 4-5 ώρες.
Σ’ αυτή τη φάση μπορούμε να επικαλύψουμε όλη την επιφάνεια της κρέμας με την σως καραμέλας.
Μπορούμε όμως και να το σερβίρουμε λευκό αφήνοντας στον κάθε καταναλωτή την επιλογή της ποσότητας καραμέλας που θέλει.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1) Αυτονόητο είναι το ότι μπορείτε να επιλέξετε όποια επικάλυψη εσείς προτιμάτε. Οι ελαφρά αραιωμένες μαρμελάδες καθώς και τα γλυκά κουταλιού είναι μια εύκολη λύση. Η καραμέλα κάνει όμως το γλυκό εξαιρετικά ιδιαίτερο 2) Μια άλλη λύση εύκολης καραμέλας είναι αυτή που γίνεται με το να βράσουμε την κρέμα γάλακτος για 3-4 λεπτά και στο τέλος να της προσθέσουμε 7-8 κουταλιές ζάχαρη καρύδας 3) Εκείνοι που προτιμούν μια πιο αλμυρή εκδοχή του γλυκού δεν έχουν παρά να λιγοστέψουν την ζάχαρη της βάσης (στο μισό) ή ακόμη και να αλατίσουν την κρέμα.
Η ποσότητα της ζάχαρης στη κρέμα δεν μπορεί να μεταβληθεί, όμως δεν χρειάζεται κιόλας, αφού η συγκεκριμένη, λόγω μεγάλης προσθήκης τυριού, είναι σχεδόν άγλυκη.
