Άλλες εποχές, άλλη κι η πραγματικότητα. Ή μάλλον το δεύτερο καθόριζε το πρώτο. Στην παρατιθέμενη φωτογραφία αποτυπώνεται το φωτεινό πρόσωπο της πραγματικότητας, τότε που στην Βιάννο, ο πολιτισμός και το πνεύμα νικούσαν κατά κράτος την απαιδευσιά και τη βαρβαρότητα, τότε που το ωραίο υπερνικούσε το άσχημο…
Βρισκόμαστε στις αρχές της δεκαετίας του ’50, σε μια δύσκολη εποχή, τότε που η Ελλάδα προσπαθούσε να γιατρέψει τις πληγές του εμφύλιου σπαραγμού και να ξορκίσει τα ζιζάνια που έσπερναν ο χωροφύλακας κι ο χαφιές. Μια όμορφη παρέα, φοιτητές οι περισσότεροι, εκ των οποίων οι τέσσερις γιατροί, βρέθηκαν στο αγαπημένο τους χωριό και υπό τους γλυκείς ήχους του βιολιού γλέντησαν και είπαν τις μαντινάδες τους. Γι’ αυτό αναφερόμαστε σε άλλες… εποχές! Η φωτογραφία είναι από την αυλή του σπιτιού των Νικόλαου και Φωτεινής Ηγουμενίδη. Διακρίνονται από αριστερά μπροστά: Μανώλης Ι. Τσαγκουρνής, Αδάμης Ραπτάκης, Βαγγέλης Ηγουμενίδης, Κλέαρχος Κυριακάκης.
Πίσω από αριστερά: Δημήτρης Ραπτάκης (Γυμναστής), Μανώλης Ηγουμενίδης, Γιώργος Δ. Κοκολάκης, Μανώλης Γ. Τζαγκουρνής (Ακτινολόγος), Μανώλης Γ. Σπανάκης. Δυστυχώς, μόνο ένας εξ’ όλων είναι ακόμη στη ζωή. Στα όργανα: Μιχάλης Κουσκουμπεκάκης (βιολί), Γιάννης Μυλωνάκης (Ταγαρουλάκι) στο μπουζούκι.
*Η φωτογραφία δημοσιεύτηκε στην "Ηχώ της Βιάννου" και την παραχώρησε η κ. Ελευθερία Ηγουμενίδου
