Μια μουσικοθεατρική παράσταση για το έγκλημα των τεμπών, που μετατρέπεται στο Πολυτεχνείο της γενιάς μας
Ακούγεται βαρύ, όμως είναι η αλήθεια. Είναι η ίδια ιστορία. Αυτό που συμβαίνει στην Ελληνική κοινωνία μετά τα θλιβερά γεγονότα της 28ης Φεβρουαρίου του 2023, έχει τα χαρακτηριστικά μιας μαζικότατης κοινωνικής αντίδρασης σε όλα όσα στοιχειώνουν την Ελλάδα. Τον ωχαδερφισμό, την ανευθυνότητα, τους μηχανισμούς που κρύβουν την αλήθεια όταν αυτή είναι άβολη για σημαντικά πρόσωπα, τους μηχανισμούς πάνω στους οποίους λειτουργούν τα περισσότερα πράγματα στη χώρα, όπου το κέρδος και η βόλεψη σκεπάζουν τις πραγματικές ανάγκες μιας κοινωνίας που θέλει να αναπνεύσει.
Μετά τις διαδηλώσεις του περασμένου μήνα, που όμοιες της δεν έχουμε ξαναδεί στην περίοδο της μεταπολίτευσης, εμείς, οι κάτοικοι αυτής της γωνιάς της Ελλάδας και στους οποίους απευθύνεται αυτό το site, το βράδυ του Σαββάτου είχαμε έναν ακόμη λόγο να χαμογελάμε.
Αυτό, γιατί στο γειτονικό Αρκαλοχώρι, το οποίο, μπορεί "να μην είναι Σαντορίνη" όπως υποτιμητικά ακούσαμε να λέει γνωστή παρουσιάστρια σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων, είδαμε κάτι να λάμπει. Και σε αντίθεση με το γραφικό κυκλαδίτικο νησί, δεν είδαμε ηλιοβασίλεμα, αλλά μια εκτυφλωτική ανατολή. Τα παιδιά της κωμόπολης, υπό την καθοδήγηση μιας προικισμένης και δραστήριας εκπαιδευτικού, της Κλειώς Βλαχάκη, και με την υποστήριξη του ομίλου των φροντιστηρίων "Ορίζοντες", ανέβασαν τη μουσικοθεατρική παράσταση με τίτλο "Μάνα θα αργήσω", αφιερωμένη στα θύματα του δυστυχήματος των Τεμπών.
Οι μαθητές και οι μαθήτριες, με μια ευαισθησία και μια σοβαρότητα που συγκλόνισε κάθε κύτταρο, κάθε ανθρώπου στο κατάμεστο Εκθεσιακό Κέντρο Αρκαλοχωρίου, μας έκαναν να νιώσουμε την ανάγκη να αγκαλιάσουμε τα παιδιά μας, τους φίλους, τους συγγενείς μας, τους ανθρώπους που αγαπάμε και να τους πούμε "θα σε προσέχω, θα σε κρατήσω ασφαλή".
Διότι αυτό που διακυβεύεται σήμερα, είναι η πραγματική σημασία της ζωής μας. Είναι η ζωή μας πάντα σημαντική; Είναι το ίδιο σημαντική όταν τη χάνουμε και ευθύνεται η πολιτεία; Είναι το ίδιο σημαντική όταν η απώλεια της προκαλεί ερωτήσεις που ενοχλούν; Είναι σημαντική μπροστά στο να λειτουργούν οι υποδομές κάθε είδους, με χαμηλό κόστος; Μπροστά στο να μη βρίσκονται υπεύθυνοι άνθρωποι σε υπεύθυνες θέσεις;
Βρισκόμαστε στο ξέφωτο, με τη μάχη να έχει ήδη ξεκινήσει και αν κάνουμε πίσω, θα τα βρούμε ξανά όλα μπροστά μας.
Μαρία Καρυστιανού:"Το καλό θα κερδίσει"
Παύλος Ασλανίδης: "Αυτή η παράσταση πρέπει να παιχτεί σε όλη την Ελλάδα"
