Με τον Αλκιβιάδη μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά: Το Σωρό της Άνω Βιάννου!
Καίτοι κατά μια επταετία μεγαλύτερος, ουδέποτε έκαμε χρήση των ηλικιακών του «πρεσβείων». Ήταν ένας ήρεμος- χαμηλών τόνων-πολιτισμένος άνθρωπος και παρέμεινε ίδιος, μέχρι και σήμερα που, αισίως βρίσκεται στα μισά της όγδοης δεκαετίας του! Σιμά τα σπίτια μας, κοινός ο παιδότοπός μας, κοινός ο καφενειακός χώρος των συνευρέσεών μας. Η αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο Βιάννου σήμανε την ταυτόχρονη ερήμωση του Σωρού, αφού αρκετά ήταν τα συνήλικα που έφευγαν για την πρωτεύουσα προς αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής.. Αλκιβιάδης Παπαδομαρκάκης, Γιώργης Πλαντζουνάκης, Αντώνης Κοντονασάκης, Γαρέφαλλος, Σκουλουδάκης, και τα «Μεσοχωριανάκια» του Σωρού, ο αείμνηστος Βαγγέλης Τσαγκατάκης (Τσαγκάτος), ο Πόθος, ο Βαγγέλης ο Στρατάκης και τόσοι άλλοι! Ο Αλκιβιάδης έκαμε καριέρα στην Αστυνομία Πόλεων και με την αξία του ανήλθε όλες τις βαθμίδες της ιεραρχίας, συνταξιοδοτούμενος με τον βαθμό του Υποστρατήγου!
Μέρος 2ο
Με τον Νίκο Σπύρου Αγαπάκη, συνεργαστήκαμε πολλά χρόνια! Εκείνος φορτηγατζής, εγώ χαμάλης στα χρόνια της εφηβείας μου. «Φορτοεκφορτωτής» να το πούμε, γιατί κάποιοι, σοκάρονται με το «χαμάλης»… Αμέτρητοι τόνοι πυρήνας, αμμοχάλικα φορτώθηκαν χειρονακτικά στο Μερσεντές και στο ΜΑΝ! Παρεούλα πηγαίναμε στο Ηράκλειο να ξεφορτώσουμε στα Λαδάδικα τα λάδια, να φορτώσουμε ρύζια, ζάχαρες και όσπρια από του Φορτσάκη, πλίνθους από του Μεταξά και λαχανικά από τη Λαχαναγορά… Ρεβύθια έτρωγε εκείνος, ρεβύθια έτρωγα κι εγώ. Φασολάδα αυτός, φασολάδα κι εγώ! Τρώγαμε και στιφάδο! Ποτέ όμως δεν με αντιμετώπισε ως κάτι το υποδεέστερο… Ποτέ! Όταν πριν από 40 ημέρες ο Νίκος Αγαπάκης ή σωστότερα ο «Νικολής του Σπύρου, όπως τον έβρισκες στη Βιάννο, αποχαιρετούσε τον κόσμο μας, είχα γράψει για το πόσο σημαντικός ήταν ο ρόλος του στη ζωή και στην ανάπτυξη της Βιάννου αλλά και ευρύτερα. Για πολλά χρόνια ήταν το μεταφορικό μας μέσο, αλλά και ο άνθρωπος που τροφοδοτούσε τους ξενιτεμένους Βιαννίτες με τα δέματα της χαράς και ικανοποίησης…. Όλοι όσοι ζήσαμε στην πρωτεύουσα και γίναμε αποδέκτες του πατρικού δέματος, καταλαβαίνουμε πολύ καλά τι ακριβώς εννοώ…
Μέρος 3ο
Ήταν οι ημέρες που ο Αλκιβιάδης Παπαδομαρκάκης είχε μόλις εισέλθει στο κλαμπ των συνταξιούχων και σε επίσκεψή του στη Βιάννο, μου εζήτησε να τους βγάλω μια φωτογραφία κατ’ επιθυμία των ξαδερφακιών του: Του Νίκου Αγαπάκη και της συζύγου του Μαρίας, πρώτης εξ’ αίματος ξαδέρφης του. Το φωτογραφικό «κλικ» απαθανάτισε εκείνη τη συνεύρεση.
Πρόκειται για τη φωτογραφία που σας παραθέτω. Από αριστερά, η αείμνηστη Μαρία Γουρνιεζάκη, σύζυγος του Νίκου Αγαπάκη. Δεξιά ο αείμνηστος Νίκος Σπύρου Αγαπάκης, που μεθαύριο συμπληρώνονται 40 ημέρες από την εκδημία του. Στη μέση ο Υποστράτηγος ε.α. Αλκιβιάδης Παπαδομαρκάκης.
