Στο Ηράκλειο επήγε η θειά η Γεωργία μαζί με τον άντρα τζη, για να πάνε στου Φανουργιάκη του οφθαλμιάτρου. Ό,τι ώρα τελειώσανε, κατεβήκανε ίσαμε την αγορά για να κάμουνε τα πουσούνια ντως.
Σ’ ένα μαγαζί είδε η Γεωργία κουβέρτες και εμπήκε να ξερωτήξει «αν είναι καλές», αλλά κυρίως «πόσο κάνουνε». Μια πωλήτρια, του διαόλου κάλτσα, άρχισε τα παινάδια τση κουβέρτας: «αυτή θεια είναι μάλλινη και μάλιστα, από αγνό παρθένο μαλλί». Η Γεωργία όμως δεν ήτανε και ωστοσονά αγράμματη και είδε στην ούγια πως η κουβέρτα ήτονε βαμβακερή.
Οπότε γυρίζει και λέει τση πονηρής πωλήτριας: «Γειάε, ίντα γράφει εκειέ!
Κι η πωλήτρια: «Ε, αυτά θειά τα γράφουνε ετσά για να μπερδεύουνε το… σκώρο»!!!
