Καταγγελία και «ρουφιανιά». Έχουμε φτάσει στο σημείο, να σημαίνουν το ίδιο πράγμα στα μυαλά μας.
Με αφορμή κάποια περιστατικά που έγιναν μέσα στο νέο έτος, έχουμε δεχθεί δεκάδες (χωρίς ίχνος υπερβολής) μηνύματα και τηλεφωνήματα από αναγνώστες, που λίγο πολύ, μας καλούν να πάρουμε θέση σε κάποια γεγονότα, ως το μοναδικό ειδησεογραφικό site της περιοχής της Βιάννου. Κάποια από αυτά είναι γνωστά, κάποια λιγότερο και κάποια άλλα καθόλου.
Πρέπει να τονίσουμε, πως από την πρώτη ημέρα που το viannitika.gr μπήκε στις ζωές μας, προσπαθήσαμε να κάνουμε ξεκάθαρο πως θέλουμε να εστιάσουμε στην είδηση. Δεν επιθυμούμε να στοχοποιήσουμε, δεν επιθυμούμε να «συλλάβουμε» και δεν επιθυμούμε να δικάσουμε πολλώ δε μάλλον να καταδικάσουμε. Δεν είμαστε αστυφύλακες ούτε δικαστές. Σ’ αυτό το σημείο όμως μπαίνουν στην εξίσωση και κάποιες άλλες παράμετροι.
Ζούμε δυστυχώς, στις κοινωνίες του «δεν βλέπω», «δεν ακούω», «δεν μιλάω». Και δεν τα κάνω όλα αυτά για να μη βρω τον μπελά μου, για να μη με τρέχουνε σε τμήματα και δικαστήρια, για να μη με βλάψουν και ακόμη πιο συχνά για να μη με πουν κακό, για να μη με πουν ρουφιάνο και στην τελική, γιατί να το κάνω εγώ βρε αδερφέ, αφού μπορεί να το κάνει κάποιος άλλος;
Ναι, όταν καταγγείλεις κάποιο πταίσμα, προκειμένου να επωφεληθείς άμεσα ο ίδιος, όντως παίζεις με τα όρια του «ρουφιάνου». Ναι, όταν διαδίδεις ψέματα, συκοφαντείς και προσπαθείς να βλάψεις κάποιον με τον οποίο έχεις προσωπική κόντρα, ίσως είσαι και με τη βούλα «ρουφιάνος».
Τι συμβαίνει όμως όταν όμως βλέπεις το αντικειμενικά κακό να εκτυλίσσεται μπροστά σου; Όταν αντικρίζεις κάποιον να οδηγεί σε κατάσταση μέθης, να κλέβει δημόσια ή ιδιωτική περιουσία, να επιταχύνει με το αυτοκίνητο του μέσα σε κατοικημένη περιοχή όπου υπάρχουν παιδιά, γέροι, σκυλιά. Τότε τι κάνεις; Όταν αντιδράς για να προλάβεις το κακό, γίνεσαι καταγγέλλων ή ρουφιάνος; Όταν σταματάς τον πιτσιρικά και του λες «μην τρέχεις», «μην οδηγείς χωρίς κράνος», «μην οδηγείς με ανήλικο παιδί στα πόδια σου», γίνεσαι κακός και μεμψίμοιρος ή το κάνεις διότι πιστεύεις πως, για ότι πάει άσχημα σ’ αυτή την κοινωνία, ευθύνεσαι και εσύ ως μέλος της;
Έχουμε γίνει στ’ αλήθεια τόσο φοβισμένοι μπροστά στο κακό, προσπαθώντας να παραστήσουμε τους καλούς; Και τελικά τι είμαστε κρατώντας αυτή τη στάση; Καλοί ή κακοί;
Όπως είπα παραπάνω, έχουμε δεχθεί δεκάδες καταγγελίες για πραγματικά-κατακριτέα περιστατικά (αν ισχύουν όλα), όμως, όλοι αρνούνται να τις κάνουν επώνυμα! Ακόμη και αυτοί που εκπροσωπούν κάποιον φορέα και που το συμβάν τον αφορά!
Αντιλαμβάνομαι κάποιες φορές την δύσκολη θέση που έρχονται οι άνθρωποι, ειδικότερα σε μικρές-κλειστές κοινωνίες όπως αυτές του τόπου μας. Αναρωτιέμαι όμως: Έχουμε φορείς; Έχουμε παιδευτές; Δεν είμαστε γεμάτοι από πολιτιστικούς συλλόγους και μέλη των διοικητικών συμβουλίων τους; Δεν έχουμε αθλητικά σωματεία; Υπάρχουν κάποιες ειδικές επιτροπές στο Δήμο που θα μπορούσαν να πάρουν θέση ή όχι;
Υπάρχει η λεβεντιά και η «λεβεντιά». Η λεβεντιά είναι να ορθώνεις ανάστημα μπροστά στο κακό και η «λεβεντιά» είναι να επιζητάς την προσοχή των άλλων κάνοντας θόρυβο με την εξάτμισή σου, με το περίστροφό σου, αφήνοντας νέα παιδιά να πίνουν «κούπες» και μετά να κάνουν ότι τους κατέβει στο κεφάλι. Από τις δύο λεβεντιές, εμείς επιλέγουμε την πρώτη.
*Σημείωση: Πολύ πρόσφατα, σε χωριό του Δήμου Βιάννου, έλαβε χώρα ένα περιστατικό για το οποίο συνειδητά δεν πήραμε θέση. Δεν πήραμε θέση, επιλέγοντας να μιλήσουμε με άτομα από το περιβάλλον του εμπλεκόμενου και με άτομα τα οποία τους αφορά και να είστε σίγουροι ότι δεν "μασήσαμε" τα λόγια μας, διότι το περιστατικό ήταν σοβαρό. Θα μπορούσαμε να στήσουμε ένα μικρό παιδί στη γωνία και να αυξήσουμε κατά πολύ την επισκεψιμότητά μας. Όλοι με όσους συζητήσαμε το θέμα, έχουν άποψη, την οποία όμως εκφράζουν σε «στενό» κύκλο. Το πρόβλημα όμως δεν είναι ειδικό. Είναι γενικό και απασχολεί όλη την Κρήτη. Και επειδή η περιοχή μας θρηνεί ακόμη για έναν νέο άνθρωπο, καλό είναι ό,τι λέτε, να το λέτε φωναχτά.
Το viannitika.gr δεν είναι δικαστήριο, ούτε τηλεοπτικό πάνελ στελεχωμένο με ανθρωποφάγους. Είναι ένα μέσο ενημέρωσης, ανοικτό σε όποιον επιθυμεί να καταθέσει την άποψή του, ασχέτως με το αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε μ’ αυτήν.
