Ημερολόγιο Άνοιξης
Ντουχιουντισμένος ήταν σήμερα ο γαρμπής στον Κερατόκαμπο.
Τα άσπρα πουλιά του Λιβυκού ήταν ευδιάκριτα από ψηλά... Από το ανέδιασμα κιόλας του Μαφεζέ, η προδότρα ασπρίλα, μου έκαμε το σκιαέτι* της: "Ανήσυχο το πέλαο Κυριακάτικα". Δεν την πιάνουν την θάλασσα απαγορεύσεις και "καραντίνες". Κοτζάμ Ποσειδώνας και δεν μπορεί να την κουλαντρίσει... Το διαπίστωσα όταν πια έφτασα στα πόδια της και οι αφροί της είχαν αφόρητη τσατίλα. Κι όμως, μουσική της φύσης ήταν κι εκείνη, η αφρίζουσα αγριάδα της. Είπα "Θάλασσα", "Αγριάδα", "Φύση", "Τσατίλα", "Καραντίνα"... όλα θηλυκά! Διαβολικές συμπτώσεις!!! Ναι, είπα όμως και "Μουσική"!!! Σπουδαίο θηλυκό!
Οδηγώ αργά, ερευνώντας το καθετί... Καθώς ανηφορίζω ο επιβλητικός-βραχώδης όγκος της Βίγλας υψώνεται γοητευτικός και με παρακολουθεί "αφ’ υψηλού"!!! Στα σπλάχνα της βρίσκεται η σπηλαιώδης εμορφιά-σπίτι των νυχτερίδων και μουσειακό ανάκτορο σταλαγμιτών και σταλακτιτών. Στο κεφάλι της πριν από 800 χρόνια χτίστηκε το παρατηρητήριο-εργαλείο απαραίτητο για την επιβίωση. Από τότε υπήρχαν εχθροί!!!
Βίγλα: Θηλυκό και τούτο... Μα τι λέω: Αν πεις "Άνοιξη" συμπυκνώνονται όλα τα θηλυκά του κόσμου! Συνευρέσεις, συνυπάρξεις, συνουσίες, ανθοφορίες, ευωδιές, μουσικές, λοχείες, γεννήσεις και μυριάδες άλλα υποθηλυκά-παράγωγα της Άνοιξης και της συνεύρεσής της με τον Χειμώνα... το νομοτελειακό αρσενικό της! Ας έχουν τις εμορφιές τους και οι άλλες εποχές. Είναι ουδέτερα! Το αρσενικό του ενιαυτού είναι ο Χειμώνας και το θηλυκό του η Άνοιξη.
Συχνά κάνω στάσεις, για να θαυμάσω τη εμορφιά, να μυρίσω τα αρώματα του κέδρου, του ασπάλαθου, του έβενου και του σχίνου, να χαϊδέψω τα ανθάκια της πικραλίδας, της πικρόβρουβας και των μυριάδων άλλων-άγνωστης ονομασίας φυτών και ζιζανίων... Ίσως έχετε κουραστεί από τις αναφορές μου στην Άνοιξη, αλλά ξέρω πως είναι πάντα βιαστική... και δεν αγοράζεται! Μέχρι να το καλοσκεφτείς σου ρίχνει μια σφαλιάρα ο Μάης και... σε βάζει στο ουδέτερο Καλοκαίρι εκόντα άκοντα! Κι άντε να περιμένεις τον επόμενο Μάρτη για να σου δοθεί η ευκαιρία να χαϊδέψεις τις πανέμορφες μαχαιρίδες που, σαν από θαύμα, φύτρωσαν στο πουθενά!
Όπου κι αν κοιτάξω ακούω ξανά (και ξανά και ξανά...) τη μουσική της φύσης! Φτάνω πάλι στο Μαφεζέ. Αφήνω πίσω μου το Λιβυκό Πέλαγος και το λικνιζόμενο Γαϊδουρονήσι... Αριστερά μου το Βιαννίτικο φαράγγι και στο βάθος αριστερά ο ορεινός όγκος των Αστερουσίων. Μπροστά μου η Βιάννος! Όμορφη και σήμερα, αλλά μαραζωμένη στην μοναξιά και στα απαγορεύεται....
Το πόδι πάει μηχανικά στο φρένο, καθώς μια πανέμορφη απιδιά, έτοιμη για γάμο, είναι ντυμένη με το κατάλευκο νυφικό της!!! Στα χαμηλά της μυριάδες άνθη-παρανυφάκια σ’ αυτή την ενιαύσια ερωτική τελετουργία. Προσπαθώ να αποθηκεύσω φωτογραφικά την εμορφιά. Να βρω την ιδανική γωνία όπτευσης... Πίσω, στο βάθος του πλάνου υποψία του γραφικού οικισμού του Λουτρακιού. Αλλά δεξιότερα, με σκοτώνει η "νοτιά των ανθρώπων" που οξειδώνει την εμορφιά. Οι πληγές από το λατομείο κακοσύνεψαν και η κακοήθεια εκτείνεται στο δάσος... Κανείς δεν μιλά πια... γιατί, πλήθυναν επικίνδυνα οι ασεβείς..., αλλά και γιατί κάποιοι, οι υπεύθυνοι, πολύ εύκολα συνηθίζουν το τέρας...
Η σημερινή μου περιπλάνηση έφτασε στο τέλος της...
Όχι, δεν φοβάμαι στη Φύση... Εκεί ηρεμώ. Ξαναβρίσκω τα πατήματά μου. Δεν είμαι πληρωμένος διαφημιστής της Φύσης, όπως τόσοι και τόσοι που, με το αζημίωτο, στρατεύτηκαν να σπείρουν και να διαφημίσουν τον Φόβο!
Προσωπικά του έκαμα έξωση! Αν φοβηθείς το Φόβο το ’χασες το παιγνίδι... Δείξε του τη δύναμή σου και θα τον δεις να λακίζει άνανδρα!!! Αυτό το κατάφερα και το οφείλω στην Άνοιξη!
29 Μάρτη 2020
* Σκιαέτι: Καταγγελία-παράπονο