Η ιστορία μιας προβατίνας…


Φαίνεται πως το πεπρωμένο δεν είναι στοιχείο που αφορά μονάχα στον άνθρωπο, αλλά σε καθετί έμβιο.
Αυτό αποδεικνύεται και από την κακοτυχία μιας προβατίνας που η κακή μοίρα την συνόδευε από την πρώτη στιγμή που ήρθε στον κόσμο! Το πρώτο χτύπημα ήρθε με τη γέννησή της, που επουδενί να αποδεχτεί την ύπαρξή της η μάνα της. Όπως μας ιστόρησε ο Μιχάλης Εμμ. Πετράκης, που ήταν ο σωτήρας της, η μάνα προβατίνα μίσησε το νεογέννητο αρνάκι της.
Στη φάση αυτή ήρθε ένα χαμόγελο από το πουθενά, καθώς, εντελώς συμπτωματικά, το μικρό «αποπαίδι», υιοθετήθηκε από τον κ. Μιχάλη, ο οποίος το μεγάλωσε ταΐζοντάς το με… μπιμπερό! Το αρνάκι μεγάλωσε κι έγινε προβατίνα, η οποία, σε αντίθεση με τους ανθρώπους που είμαστε αχάριστοι και αγνώμονες, δεν έπαψε ούτε στιγμή να ευγνωμονεί το σωτήρα της. Αυτός, ο κ. Μιχάλης ήταν η μάνα του μα και ολάκερος ο κόσμος της. «Όταν της έβαζα το καλαμπόκι στην ταΐστρα της δεν το έτρωγε, αλλά περίμενε να της το δώσω με το χέρι μου», μας είπε περίλυπος ο κ. Μιχάλης. Το γιατί ήταν περίλυπος θα το πληροφορηθείτε παρακάτω…
Η προβατίνα ευτύχησε να γεννήσει, και σε αντίθεση με τη μητέρα της εκείνη υπεραγαπούσε το μοναδικό αρνάκι που γέννησε, το οποίο ήταν μέσα στην καλή χαρά, γιατί, εκτός από το μητρικό γάλα, απολάμβανε και τη στοργή της. Βλέπετε όποιος έχει στερηθεί κάτι, ξέρει να το εκτιμά καλύτερα. Όμως όλα αυτά μέχρι σήμερα, καθώς η κακή μοίρα ήρθε να θυμίσει πως… «το πεπρωμένο δύσκολα το αποφεύγεις».
Η συμπαθέστατη προβατίνα, που ήταν δεμένη στο χωράφι, λίγες μόλις εκατοντάδες μακριά από την Βιάννο, δέχτηκε επίθεση από αδέσποτα σκυλιά, τα οποία καταξέσκισαν τις θηλές της. «Αγαπώ τα σκυλιά και όλα τα ζώα, αλλά αυτό που συνέβη σήμερα μ’ έχει σοκάρει», μας είπε περίλυπος ο Μιχάλης Πετράκης, ο οποίος δεν μπορεί να πιστέψει ότι είναι ζήτημα ωρών να κλείσει για πάντα τα μάτια της η φιλενάδα του. Η προβατίνα που βρίσκονταν ξαπλωμένη πάνω στην καρότσα του αγροτικού αυτοκινήτου, ήταν πράγματι σε οικτρή κατάσταση, και μας κοιτούσε τόσο μα τόσο ερευνητικά, σαν να ήθελε να της δώσουμε απαντήσεις για την κακοτυχία της… «Γιατί δεν την σφάζεις», του είπε ένας χωριανός κι ο Μιχάλης νευρίασε: «Μα τώρα αστειεύεσαι; Δεν μπορείς να καταλάβεις πόσα συναισθήματα με συνδέουν με το ζώο αυτό»;
Φίλοι αναγνώστες, συγχωρέστε με, αλλά ήθελα να μεταφέρω στο κείμενό μου τα συναισθήματα που αποκόμισα από το δυσάρεστο αυτό περιστατικό, από το οποίο βεβαίως προέχει η προστασία από τα αδέσποτα σκυλιά. Οι δασικοί υπάλληλοι πρέπει να βρουν αν τα σκυλιά αυτά είναι όντως αδέσποτα κι δεν είναι σε ποιον ανήκουν. Γιατί είναι βέβαιο ότι τα σκυλιά αυτά θα ξαναχτυπήσουν… Ωστόσο, το βλέμμα της ψυχορραγούσας προβατίνας θα μείνει για πάντα βαθιά στην ψυχή μου….