Η συνταγή μας, απλή όσο δεν πάει άλλο, δεν είναι παρά ένα «πάντρεμα» του ντόπιου ξίγαλου με την τεχνική της Βορειοελλαδίτικης τεμπελόπιτας
Καθώς ήρθε ο καιρός που άρχισε η παραγωγή γάλατος από τα ζωντανά μας και, εκεί προς το κατακαλόκαιρο, και αφού θα έχουμε κάνει τα τυροζούλια μας, τη στάκα και τα βούτυρα… θα κάμουμε και το ξίγαλο…
Ωστόσο εκείνο που φυλάχτηκε στα σπιτικά μας από την περυσινή παραγωγή και δεν καταναλώθηκε, πρέπει να αξιοποιηθεί άμεσα.
Μια τέτοια περίπτωση αξιοποίησης αυτού του εκλεκτού προϊόντος, περιγράφεται στη σημερινή συνταγή.
Άλλωστε είναι αξιαγάπητα όλα τα προϊόντα κατσικίσιου ή πρόβειου γάλακτος, δεν συμφωνείτε;
Στα περισσότερα σπιτικά της Κρήτης, ίσως όχι τόσο στα αστικά, το ξίγαλο έχει πρωταγωνιστική θέση, αφού αποτελεί την πρώτη ύλη για την παρασκευή του ξακουστού ξινού κρητικού τραχανά αλλά και τρώγεται φρέσκο σαν ένα μαλακό τυρί, αυτά που ονομάζονται και «αλοιφές».
Γίνεται από άβραστο, αλλά καλά αλατισμένο, γάλα που υφίσταται απανωτές ζυμώσεις, λόγω των υψηλών θερμοκρασιών και που στη συνέχεια αφού αποχωριστεί από τον «ορό» του μπορεί να δεχτεί διάφορες επεξεργασίες με συνηθέστερη εκείνη που προϋποθέτει πολύ καλό στράγγισμα και φύλαξη σε βάζα εντός ψυγείου.
Στο δικό μας σπιτικό, το στράγγισμα του ξίγαλου γίνεται με πολλή επιμονή κι υπομονή και όταν πια πάρει τη μορφή της γνωστής στεγνής-ξινής μυζήθρας, φυλάσσεται σε μικρές ποσότητες στο ψυγείο, δηλαδή μέσα σε μικρά βάζα (χωρητικότητας 300ml, περίπου) με λίγο λάδι στην επιφάνεια.
Τα μικρά βάζα αυτά, καθώς ανοίγουν το ένα μετά το άλλο, εξασφαλίζουν το άμεσο άδειασμά τους και, άρα, την αποφυγή μουχλιάσματος. Και ενώ, εννοείται, δεν χρησιμοποιείται κανενός είδους συντηρητικό, ξίγαλο μπορούμε να έχουμε καθ’ όλη τη χρονική περίοδο που μεσολαβεί από την μια σεζόν στην άλλη.
Η συνταγή μας, απλή όσο δεν πάει άλλο, δεν είναι παρά ένα «πάντρεμα» του ντόπιου ξίγαλου με την τεχνική της Βορειοελλαδίτικης τεμπελόπιτας.
Η τεμπελόπιτα, ή σαβουρόπιτα, ή ζυμαρόπιτα, ή αλευρόπιτα είναι η πιο απλή τυρόπιτα που φτιάχνουν στις βόρειες περιοχές της χώρας μας, όταν δεν διαθέτουν τα τεχνικά μέσα ή τον χρόνο να ανοίξουν φύλλο.
Κατά κανόνα στα μέρη αυτά, χρησιμοποιούν τυρί φέτα και υπέροχο πρόβειο ή αγελαδινό βούτυρο ενώ την ψήνουν σε ρηχά ταψιά στον φούρνο (τα λεγόμενα σινιά).
Έχουμε κι άλλες φορές αναφερθεί σε αυτό το απλό και γρήγορο είδος πίτας, δείτε εδώ.
Ας δούμε λοιπόν πως γίνεται στο τηγάνι μια τεμπελόπιτα με ξίγαλο, μια πίτα που όλα της τα χαρακτηριστικά δείχνουν πως μπορούμε να την φτιάχνουμε εύκολα και πολύ συχνά.
ΥΛΙΚΑ (για αντικολλητικό τηγάνι διαμέτρου 25εκ)
300-350 γρ. ξύγαλο (καλά στραγγισμένο)
50 γρ. σιμιγδάλι ψιλό
50 γρ. αλεύρι
1/2 του ποτηριού(νερού) φρέσκο βούτυρο
4 αυγά
1 κουταλιά σούπας μπέϊκιν πάουντερ
1 κουταλιά σούπας μπούκοβο ή φρέσκια καυτερή πιπεριά ψιλοκομμένη (προαιρετικά).
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Βάζουμε το ξίγαλο σε μια μικρή λεκάνη και ρίχνουμε πάνω του το σιμιγδάλι και το αλεύρι.
Ανακατεύουμε καλά και αφήνουμε το μείγμα σε μια άκρη για μισή περίπου, ώρα.
Χτυπάμε καλά τα αυγά και τους προσθέτουμε το μπέϊκιν πάουντερ φροντίζοντας να διαλυθεί καλά.
Ρίχνουμε τα αυγά πάνω στα στερεά υλικά και ανακατεύουμε μέχρι να γίνουν ένας ομοιογενής χυλός.
Στη φάση αυτή, αν το επιθυμούμε, προσθέτουμε το μπούκοβο ή την καυτερή πιπεριά ψιλοκομμένη.
Ρίχνουμε το βούτυρο στο τηγάνι (οπωσδήποτε αντικολλητικό) και το αφήνουμε να κάψει καλά.
Ρίχνουμε το χυλό στο τηγάνι, το σκεπάζουμε και χαμηλώνουμε την εστία.
Ελέγχουμε αν πήρε χρώμα στο κάτω μέρος και αναποδογυρίζουμε την πίτα με την βοήθεια ενός μεγάλου ανάβαθου πιάτου (όπως κάνουμε στις ομελέτες).
Αφήνουμε να πάρει χρώμα και από την άλλη πλευρά και σερβίρουμε!
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ 1) Η ποσότητα σιμιγδαλιού και αλευριού που χρησιμοποιείται είναι σχετική με την υδαρότητα του ξίγαλου. Αν προμηθευτείτε ξίγαλο του εμπορίου, το οποίο γενικά είναι πιο αραιό από το σπιτικό, τότε θα αυξήσετε την ποσότητα σιμιγδαλιού και αλευριού, τόσο όσο χρειάζεται για να έχετε έναν παχύ χυλό. (Σε κάθε περίπτωση να πέφτει εύκολα αλλά και να απλώνεται εύκολα στο τηγάνι) 2) Αν αποφασίσετε να χρησιμοποιήσετε ελαιόλαδο, αντί βούτυρο, τότε θα ελαττώσετε την ποσότητα του (1/3 του ποτηριού ελαιόλαδο αντί 1/2 του ποτηριού βούτυρο).
Να πούμε όμως, παρά την αδυναμία μας στο καλό ντόπιο ελαιόλαδο, πως η γεύση της πίτας «απογειώνεται» μ’ ένα καλό βούτυρο.
*Η αναδημοσίευση επιτρέπεται μόνο μετά από άδεια του δημιουργού ή μετά από επικοινωνία με το viannitika.gr
