Παρέθεσα τούτο το εξαιρετικό ποιητικό πόνημα του Χρήστου Φλουρή, αφιέρωμα σε μια ξεχωριστή προσωπικότητα, την Κατερίνα Ραπτάκη-Δαμουλάκη που συμπληρώθηκαν 3 χρόνια από τη μετακόμισή της στον… άλλο κόσμο.
Η Κατερίνα Δαμουλάκη ήταν μια ξεχωριστή Βιαννίτικη φυσιογνωμία που γεννήθηκε να παλεύει αντιξοόητες… Πολέμους, φτώχειες και ανέχειες που όμως αντί να την κάμψουν την ατσάλωσαν! Πληθωρική προσωπικότητα δεν αρκέστηκε στις σκληρές αγροτικές εργασίες ούτε βέβαια στα… οικοκυρικά. Πνεύμα ανήσυχο, μας χάρισε πλήθος χρονογραφημάτων και στιχουργημάτων που δημοσιεύτηκαν στα «Βιαννίτικα Νέα», στην «Ηχώ της Βιάννου» και στο Viannitika.gr, ενώ το βιβλίο της-αφιέρωμα στην πολυπληθή οικογένεια των Ραφτάκηδων – δίκαια θεωρείται πραγματικός άθλος!
Η αγαπημένη μου κουμπάρα, ταξίδεψε προς την Αθανασία έχοντας επιτελέσει ακέραια το καθήκον της, όχι μόνο απέναντι στα στενά οικογενειακά όρια αλλά και ευρύτερα.
Η Κατερίνα Ραπτάκη-Δαμουλάκη μάς έδειξε πως, ο εφησυχασμός, ο ωχαδερφισμός και το ραχάτεμα, είναι κοινωνική κατάρα.
Γι’ αυτό κι εμείς θα την θυμόμαστε με αγάπη και σεβασμό και πάντα θα λέμε και θα γράφουμε τον καλό μας λόγο…
