Το ημερολόγιο έγραφε 6 Αυγούστου το μακρινό (πια) 1931 και είναι η εορτή του Αφέντη Χριστού, που η Κάτω Βιάννος γιορτάζει την πανέμορφη βυζαντινή της εκκλησία.
Όλα τα σπίτια των Κατωβιαννιτών είχαν γιορτή κι όλα ήταν ανοιχτά για υποδεχτούν φίλους και συγχωριανούς και να τους κεράσουν ένα κρασί ή μια ρακή! Κάπως έτσι στηνότανε τα γλέντια! Χωρίς μεγάφωνα και βαρβαρίζοντες ήχους, με το βιολί, το μαντολίνο και τη μαντόλα!
Η εξαιρετική φωτογραφία που φιλοξενείται στο Φωτόγραμμα είναι ιδιαίτερου ιστορικού βάρους.
Δυστυχώς, δεν γνωρίζουμε «ποιος» ήταν ο Φωτογράφος για να του απονείμουμε τα εύσημα για την (επαναλαμβάνουμε) καταπληκτική αυτή φωτογραφία.
Εποχή του μεσοπολέμου και, όλοι οι νέοι της φωτογραφίας είναι καλοντυμένοι και μάλιστα κομψότατα!
Βεβαίως δεν είναι όλοι νέοι. Ο Γιώργος Στρατάκης λ.χ. (καθήμενος αριστερά) ήταν πολεμιστής και μάλιστα βαθμοφόρος στον Μικρασιατικό Πόλεμο. Μάλιστα υπάρχει το εκπληκτικό του ημερολόγιο, από την τραγωδία εκείνη, μέρος του οποίου έχουμε δημοσιεύσει στην «Ηχώ της Βιάννου», και που θα επαναδημοσιεύσουμε σε εύθετο χρόνο…
Η όμορφη παρέα βρίσκεται στο σπίτι του Γρηγόρη Σταματουλάκη. Μάλιστα ο ομορφάντρας που παίζει το βιολί είναι ο γιος του, ο αείμνηστος Μανώλης Σταματουλάκης, κτηνίατρος και υπασπιστής του Αλέξανδρου Ραφτόπουλου, που εκτελέστηκε κι εκείνος στην Αγιά Χανίων στις 3-Σεπτεμβρίου 1942.
Καθήμενοι από αριστερά: Γιώργος Κ. Στρατάκης (Άνω Βιάννος), Μανώλης Σταματουλάκης (Κάτω Βιάννος) και το μικρό παιδί ο Μανώλης Γεωργ. Στρατάκης (Άνω Βιάννος).
Υ.Γ. Την εν λόγω φωτογραφία, όπως και πάρα πολλές άλλες, που αποτελούν ακριβά στολίδια του φωτογραφικού μου αρχείου, μου εμπιστεύθηκε ένας σπουδαίος Βιαννίτης, που δυστυχώς δεν ζει…
Πρόκειται για τον Μανώλη Γ. Στρατάκη (είναι το μικρό παιδί της φωτογραφίας), τον οποίο θα ευγνωμονώ και θα μνημονεύω όσο θα υπάρχω!
