"Η Αρμενόπετρα"

Το παρακάτω ποίημα του Νίκου Γ. Στρατάκη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Βιαννίτικα Νέα" πριν 26 χρόνια

Απόμερο ακρογιάλι η "Αρμενόπετρα"

Με την παχιά την άμμο ν' ανεβαίνει

ψηλά, τη θάλασσα με την πλαγιά να δένει

κι ο βράχος της του πέλαγου η αυλόπορτα.

.

Ένα κομμάτι θάλασσας ανάμεσα

σε βράχο κι αμμουδιά, γαληνεμένο

σκεπάζει το βυθό το μαγεμένο,

κήπο που φύτεψε θαρρείς μια μάγισσα!

.

Αν έτσι έγινε, στου πέλαγου τ'απόνερα,

είναι γιατί βρίσκαν φωλιά πολλά ζευγάρια,

στη μοναξιά τους μόνο αστέρια και φεγγάρια

και λόγια αγάπης, τόσα... ξεχασμένα όνειρα.

.

Και ο βυθός, κει στου πελάγου την αυλόπορτα,

ένας μικρός παράδεισος υπάρχει ακόμα.

Αγκάθινο θαρρείς ή άμμος στρώμμα

και στους αιώνες θ'αρμενίζει, πάντα η Αρμενόπετρα.

-----------

Φωτογραφία: Λευτέρης Σπανάκης