"Για τα παιδιά της Κατοχής, η ζωή ήταν ένας ατέλειωτος Γολγοθάς"
Είναι μεγάλη η συγκίνησή μου να στέκομαι εδώ, στα ηρωικά και πολύπαθα Εμπαροχώρια, σε τούτα τα χώματα που βάφτηκαν από το αίμα συμπατριωτών μας αγωνιστών, στα χώματα που σκεπάστηκαν από τη στάχτη ενός ακόμη εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας που διέπραξε ο γερμανικός στρατός κατοχής.
Η εκδήλωση αυτή αποτελεί ευκαιρία μνήμης, για να θυμηθούμε, αλλά και να αναδείξουμε ευρύτερα τη Θυσία του Λαού της Εμπάρου, που αντιστάθηκε ηρωικά στους φασίστες κατακτητές και δεν δίστασε να ποτίσει με το αίμα του γενναιόδωρα το δέντρο της ελευθερίας.
Όμως ο «σταυρός του μαρτυρίου» στη Βιάννο, την Έμπαρο, την Ιεράπετρα, στο Αεροδρόμιο Καστελίου, τη Δαμάστα, το Σοκαρά, το Μαγαρικάρι, τα Σκούρβουλα, τ’ Ανώγια, τον Αβδελλά, τα Χωριά του Κέδρους Ρεθύμνου, το Κοντομαρί, τον Αλικιανό, τη Κάντανο, και τα 130 και πλέον ολοκαυτώματα πόλεων και χωριών σε όλη την Ελλάδα, ήταν βαρύτερος για όσους επέζησαν.
Οι οικογένειες των θυμάτων, οι χήρες και τα ορφανά με μαύρα ρούχα και μαύρη την καρδιά, αντιμετώπισαν την αδιαφορία, τον προπηλακισμό, την κοινωνική περιφρόνηση, τη μοναξιά και τη στέρηση.
Για εμάς, τα παιδιά της Κατοχής, η ζωή μας ήταν ένας ατέλειωτος Γολγοθάς. Ο Γολγοθάς της πείνας, της καθημερινής μάχης για την επιβίωση, των στερήσεων, του κοινωνικού ρατσισμού. Η γενιά μας κληρονόμησε εφ όρου ζωής τα δεινά της πείνας, το λεγόμενο «κατοχικό σύνδρομο».
Ο Γολγοθάς του ξεριζώματος, της προσφυγιάς, της φτώχειας, της ορφάνιας, μας ανάγκασε να παίξουμε έναν πήδο και πήγαμε με τη μια από τα τρυφερά παιδικά μας χρόνια στη βίαιη ενηλικίωση. Χάσαμε το ωραιότερο κομμάτι της ζωής μας, αυτό που ευτυχώς χαίρονται σήμερα τα παιδιά μας.
Αντέξαμε όμως και με τιτάνιο αγώνα, ιδιαίτερα οι χήρες γυναίκες, αναθρέψαμε τα παιδιά μας, χτίσαμε τα χωριά μας, αναστηλώσαμε τις ερειπωμένες επαρχίες μας που έμοιαζαν με «χαμένες πατρίδες».
Οι επιζώντες της κατοχής, πραγματικοί ήρωες και ηρωίδες, έδωσαν ένα αιώνιο παράδειγμα αγωνιστικότητας της Ελλάδας.
Σεβαστοί πατέρες, κύριοι βουλευτές, κύριε Περιφερειάρχη, κύριε Δήμαρχε, αγαπητέ Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι.
Η Έμπαρος και η Βιάννος είναι Σύμβολα Θυσιών και Ιδεών, είναι Θρόνοι της Λευτεριάς, τιμούν τους νεκρούς τους, αντιστέκονται στη λήθη και την παραχάραξη της Ιστορίας και διεκδικούν Δικαιοσύνη!
Αξιώνουμε η κυβέρνηση και η Βουλή των Ελλήνων, η πολιτική τάξη στο σύνολό της, να διεκδικήσει αποφασιστικά ό,τι μας οφείλει η Γερμανία. Το οφείλουμε στην Ιστορία μας. 81 χρόνια μετά το Ολοκαύτωμα της Βιάννου, 35 χρόνια μετά την επανένωση της Γερμανίας, δεν υπάρχει καμία πλέον δικαιολογία, έχει προπολλού εξαντληθεί η υπομονή μας.
Τα Εμπαροχώρια, τα χωριά της Βιάννου και της Ιεράπετρας, όπως και κάθε τόπος θυσίας στην Πατρίδα μας και τον κόσμο, θα μείνουν στην Ιστορία για να θυμίζουν τη φασιστική και ναζιστική κτηνωδία.
Χρέος μας να συνεχίσουμε τον αγώνα για την επικράτηση των πανανθρώπινων αξιών της Ελευθερίας, της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της Δικαιοσύνης.
Τελειώνοντας ένα μεγάλο ευχαριστώ στον φίλο Περιφερειάρχη Κρήτης Σταύρο Αρναουτάκη και τους καθ’ ύλην αρμόδιους Αντιπεριφερειάρχες για τη σεμνότητα, την προσφορά τους και τη διαρκή υποστήριξη που παρέχουν στον αγώνα για Μνήμη και
Δικαιοσύνη.
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ! ΑΘΑΝΑΤΟΙ!
*Πρόκειται για τον χαιρετισμό του Αριστομένη Αριστομένους Συγγελάκη Προέδρου της Ένωσης Θυμάτων, στην εκδήλωση για τα 80 χρόνια από την Μεγάλη Κύκλωση της Εμπάρου