Μετά την αναχώρηση του π. Ορέστη το 1979 η θέση της Ενορίας καλύφτηκε από μοναχούς που ήταν αποσπασμένοι στα γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως Πέτρας. Το χωριό είχε πια λίγους κατοίκους και το εξυπηρετούσε ο Εφημέριος Κεφαλοβρυσίου π. Δημήτρης Γιαλλιαδάκης για πάρα πολλά χρόνια.
Ο π. Δημήτρης ήταν εγγονός του Π. Μαθιού Γιαλλιαδάκη. Γεννήθηκε το 1943 κατά τη διάρκεια της κατοχής μια εβδομάδα πριν τις Γερμανικές εκτελέσεις των κατοίκων. Ο πατέρας του ήταν αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού και κρυβόταν αφού οι Γερμανοί τον κυνηγούσαν. Μετά την κατοχή έγινε δικηγόρος.
Από μικρό παιδί ήταν κοντά στον παππού του. Τον βοηθούσε στην τέλεση των ακολουθιών και αγάπησε την εκκλησία. Μετά που τέλειωσε το Σχολείο φοίτησε στην Ιερατική Σχολή της Πάτμου για 5 χρόνια. Τέλειωσε με βαθμό «Άριστα» και επέστρεψε στο χωριό ασχολούμενος με την ψαλτική και σκοπό του την Ιεροσύνη.
Το 1966 παντρεύτηκε την άξια Κυριακή Βαρδάκη από το χωριό Αμιράς. Απέκτησαν δυό παιδιά, τον Μανώλη και την Καλλιόπη που τα μεγάλωσαν με πολύ αγάπη και χριστιανικές αρχές. Τα έκαναν χρήσιμα μέλη της κοινωνίας μας.
Χειροτονήθηκε ιερέας στις 5 Ιανουαρίου του 1968 από τον Μητροπολίτη Πέτρας μακαριστό κ. Δημήτριο και τοποθετήθηκε στην ενορία Κεφαλοβρυσίου όπου διαδέχτηκε τον παππού του και συνέχισε το έργο του. Ανακαίνισε τις εκκλησίες του Αγίου Ιωάννου και του Αγίου Γεωργίου του χωριού του με νέους σοβάδες και εγκαταστάσεις, δάπεδα, κεραμοσκεπή και θέρμανση.
Παραχώρησε το οικόπεδο για την εκκλησία του Αγίου Διονυσίου έξω από το χωριό του και βοήθησε στο κτίσιμο και την αποπεράτωση της.
Ασχολήθηκε με την εκκλησία της Αγίας Μαρίνας και την διαμόρφωση της περιοχής της διπλανής πηγής.
Στην περιοχή του Κόρνια ανακαίνισε την ιστορική εκκλησία του Αγίου Δημητρίου δίνοντας της τη σημερινή της μορφή.
Στη θέση Κολυβερά του Κόρνια υπήρχε μικρό εκκλησάκι με λάσπη και χώμα κτισμένο από τον π. Μανώλη Κονδυλάκη. Με μεγάλη προσπάθεια το μετέτρεψε και έφτιαξε από την αρχή την εκκλησία του Αγίου Νικήτα.
Σε όλη την δραστηριότητα του είχε πάντοτε την συμπαράσταση της πρεσβυτέρας του που τον βοηθούσε σε ότι μπορούσε και στην εκκλησία. Καλή νοικοκυρά πάντα με το χαμόγελο σκορπούσε απλόχερα μόνο καλοσύνη.
Το 1980 ανέλαβε να εξυπηρετεί και την ενορία Κρεββατά εναλλάξ με την ενορία του και να τελεί όλα τα μυστήρια και τις λειτουργίες. Τη μεγάλη εβδομάδα έκανε διπλές ακολουθίες. Βοήθησε και εδώ στην ανακαίνιση της εκκλησίας μας. Έμεινε για 23 χρόνια μέχρι το 2002 που αντιμετώπισε σοβαρό πρόβλημα τα υγείας με τα πόδια του από την ορθοστασία. Ζήτησε τότε από τον Μητροπολίτη να τον αντικαταστήσει. Αν και άρρωστος συνέχισε να ιερουργεί στην ενορία Κεφαλοβρυσίου μέχρι το 2009 που συνταξιοδοτήθηκε. Έλαβε όλα τα οφίκια της ιεροσύνης που αποδίδονται σε έγγαμους κληρικούς.
Μετά τη συνταξιοδότηση του. τιμήθηκε για το έργο του και τις υπηρεσίες που πρόσφερε στις ενορίες Κεφαλοβρυσίου και Κρεββατά επί 46 χρόνια, με ειδικό μετάλλιο - πλακέτα που του απονεμήθηκε από τον μητροπολίτη Αρκαλοχωρίου Καστελλίου και Βιάννου κ.κ. Ανδρέα.
Το 2011 τον πρόλαβε ο θάνατος σε ηλικία 67 ετών λόγω προβλημάτων υγείας. Ενταφιάστηκε στο Κεφαλοβρύσι, στον ίδιο τάφο που βρισκόταν ο παππούς του π. Ματθαίος Γιαλλιαδάκης.
Άφησε πίσω του την πρεσβυτέρα του και τα δύο παιδιά του, που κοσμούν την κοινωνία του χωριού τους. Δεν έπαψαν να είναι κοντά στην Εκκλησία και να ασχολούνται με τα κοινά ακόμη και σήμερα.
Μετά που γέρασε ο π. Δημήτρης, το 2002, τον αντικατέστησε στην ενορία μας, με τον ίδιο τρόπο, o π. Αντώνης Λουλάκης σε συνεργασία με τον π. Γιώργη Χριστοδουλάκη για ένα χρόνο, ο π. Ιωάννης Κοντάκης από το Κεφαλοβρύσι για δύο χρόνια (2003-2004) και από το 2004 μέχρι σήμερα το χωριό εξυπηρετεί ο Εφημέριος Αγίου Βασιλείου, π. Αντώνης Λουλάκης από τη Βιάννο.
