Προτάχθηκε το πανέμορφο λαϊκό στιχούργημα του Γιώργου Ζήκα που μελοποίησε ο ίδιος και τραγούδησε αριστουργηματικά ο Νίκος Παπάζογλου…
Απόντες και οι δυο τους, δυστυχώς, καθώς δεν εισακούστηκαν από το χρόνο, που μπαμπέσικα αρνήθηκε να τους πετάξει τον πολύτιμο γάντζο της μακροημέρευσης.
Το έναυσμα για τους πνιγηρούς αυτούς συλλογισμούς δόθηκε από την παρατιθέμενη φωτογραφία που αποπνέει εκρηκτική ποικιλία συναισθημάτων…
Νοσταλγία, αναπόληση, συγκρίσεις, αλλά και κραυγαλέες θλιβερές απουσίες…
Βρισκόμαστε κάπου στα 1975. Νεότητα, φοιτηταριό, μεταπολίτευση, πολιτική ανάσταση, αποκατάσταση της Δημοκρατίας μετά την εφτάχρονη επιβολή της στρατιωτικής χούντας.
Στο πλοίο της γραμμής Πειραιάς-Ηράκλειο έχουν επιβιβασθεί ψυχές και συναισθήματα. Άγουρα νειάτα που ξενιτεύτηκαν για χάρη των σπουδών τους και πεθυμούσαν να ξαναβρεθούν στο γενέθλειο τόπο για να συνεορτάσουν το Μεγαλοβδόμαδο και την Ανάσταση, να μυρίσουν τις εαρινές ευωδιές του χωριού, να γευτούν τις θεσπέσιες γεύσεις της μητρικής παραδοσιακής ζαχαροπλαστικής, να δοκιμάσουν τα αυγολεμονάτα γαρδούμια της μάνας, και… με γεμάτες τις βαλίτσες της καρδιάς να επιστρέψουν στη βάση τους.
Εκεί, πάνω στο πλοίο της γραμμής, ένας μαγικός φωτογραφικός φακός φυλάκισε για πάντα πέντε συμπαθέστατες φυσιογνωμίες που συνευρέθηκαν εν πλω! Τρεις οι κοπελιές, δυο οι νεαροί που για λόγους αβρότητας έπιασαν τα άκρα! Τρεις οι Μπαρίτες της φωτογραφίας και δύο οι Απανωβιαννίτες.
Εμφιλοχωρώντας στην «ψύχα» της φωτογραφίας, κάνουμε υποχρεωτικά στάση στον πρώτο εξ’ αριστερών: Ένα σπάνιο ποιοτικά άνθρωπο που μια κακή μοίρα, μάς τον πήρε βίαια και απρόσμενα από κοντά μας…
Είναι ο Μανώλης Λυπάκης, το εξαιρετικό παιδί, ο γιος του δασκάλου από την Έμπαρο. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Βιάννου και εισήχθηκε στην Γεωπονική Σχολή Αθηνών.
Μετά την αποφοίτησή του εργάζονταν ως γεωπόνος σε ορεινό χωριό της Κρήτης. Δυστυχώς, στον ανθό της νιότης του, ο Μανώλης ταξίδεψε στους ουρανούς καθώς ο Χάροντας του είχε στήσει καρτέρι σε τροχαίο περιστατικό, βυθίζοντας στο πένθος, όχι μόνο την οικογένειά του, αλλά και την ευρύτερη περιοχή Εμπάρου και Βιάννου…
Δίπλα στον αείμνηστο Μανώλη είναι η διακεκριμένη φιλόλογος Μαρίνα Μπριντάκη και δίπλα της η αδερφή του Μανώλη Δανάη Λυπάκη. Επισημειώνεται ότι τα αδέρφια Λυπάκη είχαν γερό απόθεμα γνωριμιών στη Βιάννο, έκδοχο της καλοσύνης τους που βρήκε γόνιμο έδαφος κατά την περίοδο της φοίτησής τους στο οικείο-ιστορικό Γυμνάσιο.
Παραδίπλα από την Δανάη, είναι η Ροδάνθη Μαυροκουκουλάκη-Φουκαράκη από την Έμπαρο, και δεξιά της ο φαρμακοποιός Μάνθος Γουρνιεζάκης από την Άνω Βιάννο.
Το αναφέραμε προκαταβολικά: Η φωτογραφία αποπνέει εκρηκτική ποικιλία συναισθημάτων…
Αυτό όμως είναι και το μεγαλείο της! Σημείωση: Η Φωτογραφία προέρχεται από το Φωτογραφικό Αρχείο του Μανώλη Σπανάκη
