Να ταξιδεύεις μόνος/η
Είναι μια απόφαση που πολλοί φοβούνται να πάρουν. Είτε από ανασφάλεια, είτε από φόβο, είτε απλά από την ψευδαίσθηση πως θα βαρεθούν χωρίς παρέα. Ωστόσο, το να ταξιδεύεις μόνος/η σου είναι το καλύτερο δώρο που θα μπορούσες ποτέ να κάνεις στον εαυτό σου.
Υπάρχουν προορισμοί που πεθαίνεις να επισκεφθείς, αλλά λόγω της έλλειψης παρέας διστάζεις και το αναβάλλεις επ’αόριστον. Σου έχω νέα, λοιπόν, εκ πείρας: αν περιμένεις να βρεις παρέα για να πραγματοποιήσεις ένα συγκεκριμένο ταξίδι, κατά 80% δεν θα το κάνεις και ποτέ. Έχοντας ταξιδέψει 2 φορές στο εξωτερικό μόνος και έχοντας κάνει φέτος για πρώτη φορά το βήμα να πάω και διακοπές μόνος μου, μπορώ να σου πω ότι η όλη φάση απλά γαμ είναι απλά απίστευτη. Όπότε θα σου περιγράψω λίγο πώς το έζησα εγώ.
Καταρχάς, όταν πας κάπου μόνος/η είναι ΣΤΑΝΤΑΡ ότι θα γνωρίσεις κόσμο και ειδικά ντόπιους. Η όλη κατάσταση σε κάνει αυτόματα πιο κοινωνικό και ανοικτό σε νέες γνωριμίες, οπότε το σκηνικό είναι εξαρχής ιδανικό. Θα μιλήσεις, θα φλερτάρεις, θα συζητήσεις με αγνώστους. Ωστόσο, αυτό ίσχυει και από την ανάποδη: το γεγονός πως είσαι μόνος κάπου, σε κάνει αυτόματα πιο προσιτό στους γύρω σου και ρίχνει τους όποιους φραγμούς μπορεί να υπήρχαν λόγω της παρουσίας ενός γκρουπ ατόμων. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι όλες τις φορές που το επιχείρησα, έκανα νέους φίλους.
Στην συνέχεια, ως λογικό επακόλουθο αυτού, θα γνωρίσεις καλύτερα και τον τόπο τον οποίο επισκέπτεσαι. Και αυτό πολύ απλά γιατί θα έρθεις σε επαφές με τους ντόπιους. Θα συζητήσετε, θα ακούσεις θρύλους, μύθους, καθώς και πιο ψαγμένες λεπτομέρειες για την ιστορία της περιοχής. Παρόλο που πάντα ψάχνω αρκετές πληροφορίες online πριν επισκεφθώ ένα μέρος, τα πιο σημαντικά και όμορφα στοιχεία, αλλά και αυτά που μου έμειναν τελικά στο μυαλό, τα άκουσα από τους ντόπιους. Έρχεσαι πιο κοντά στους ανθρώπους του τόπου, βλέπεις πώς το ζουν και οι ίδιοι εκ των έσω, μοιράζεσαι τις αγωνίες και τις εμπειρίες τους. Με άλλα λόγια, μαθαίνεις την κουλτούρα του τόπου αυθεντικά. Πιο αυθεντικά δεν γίνεται!
Ένα άλλο θετικό (και ίσως το μεγαλύτερο όλων) είναι ότι κάνεις ό,τι γουστάρεις εσύ. Θες να γυρίσεις όλα τα χωριά του νησιού και να μην αράξεις στην παραλία όλη μέρα; Το κάνεις. Σου αρέσουν τα μουσεία και θες να πας σε 5 από αυτά; Το κάνεις. Θες να δοκιμάσεις ένα συγκεκριμένο φαγητό απόψε; Κανείς δεν μπορεί να σ’το αρνηθεί. Πολλές φορές έκανα ταξίδια ή διακοπές με τις λάθος παρέες (φαντάζομαι έχει συμβεί στον καθένα μας) και το μετάνιωσα οικτρά. Διότι όταν είσαι σε μία παρέα, όσο μεγαλύτερη είναι αυτή, τόσο περισσότερο θα αναγκαστείς να υποχωρήσεις στα θέλω σου ώστε να ικανοποιηθούν όλοι. Και άρα το πλάνο σου πάει περίπατο. Τα ταξίδια, και δη οι διακοπές, είναι ένα πολύ περιέργο πράγμα και δεν μπορείς να το κάνεις με τον οποιοδήποτε. Παρέες έχουν χαλάσει και ζευγάρια έχουν χωρίσει πάνω σε αυτό. Ειδικά αν δεν υπάρχει και αμοιβαίος σεβασμός, άσ’το καλύτερα. Μου έχει τύχει πολλές φορές να ταιριάζω τέλεια με κάποιον στην παρέα, να είμαστε και κολλητοί μην σου πω, και με το που πηγάινουμε ένα ταξίδι μαζί να περνάω χάλια. Συμβαίνει, περισσότερο από συχνά. Και φυσικά, bonus: δεν φαντάζεσαι πόση γκρίνια γλιτώνεις.
Τέλος, ένα θετικό, σχετικό με το παραπάνω, είναι το θέμα budget. Τα λεφτά που μπορείς ή θες να διαθέσεις είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του εκάστοτε ταξιδιού και μπορούν να καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό το πώς επιλέγεις να ζήσεις την όλη εμπειρία. Είναι αυτόνοητο, επομένως, ότι πηγαίνοντας κάπου μόνος/η σου κανονίζεις εσύ και μόνο το πού θα κινηθεί οικονομικά το ταξίδι σου και άρα το τι στυλ διακοπών θα κάνεις. Είτε θες να το ζήσεις ακριβά με διαμονή σε super lux ξενοδοχείο και να αράζεις όλη μέρα στην πισίνα τρώγοντας σε ακριβά εστιατόρια είτε το budget σου σου επιτρέπει μόνο διαμονή σε camping ή hostel και φάση τυρόπιτα-σουβλάκι-μπύρα, είναι αποκλειστικά και μόνο δική σου απόφαση. Δεν υπάρχει τίποτα κακό με καμία από τις δύο (ή και όλες τις ενδιάμεσες) επιλογές. Σημασία έχει εσύ πώς περνάς καλά και τι σου αρέσει.
Κλείνοντας, θα αναφέρω μερικά όμορφα περιστατικά που μου συνέβησαν στα ταξίδια που έκανα μόνος για να καταλάβεις περί τίνος πρόκειται.
Στην Ιρλανδία, επέλεξα να κάνω κάποιο μονοήμερο tour με πούλμαν ώστε να δω περισσότερα πράγματα από τη χώρα και όχι μόνο το Δουβλίνο, το οποίο και βασικά επισκέφθηκα. Σε ‘κείνο το tour γνώρισα δύο εξαιρετικές κοπέλες Ελληνίδες και κάναμε παρέα για όλο το υπόλοιπο του ταξιδιού, περνώντας πολύ όμορφα.
Στη Νορβηγία, έμενα σε ένα hostel, σε δωμάτιο με άλλα 3 άτομα. Εκεί γνώρισα ένα παιδί από την Αργεντινή που είχε έρθει στη χώρα κάνοντας τον γύρο του κόσμου με ένα backpack (πραγματικά τρελό!), καθώς και έναν 17χρονο Ελβετό που όπως μου είχε πει το είχε σκάσει από το σπίτι λόγω προβλημάτων. Το ίδιο βράδυ πήγαμε όλοι μαζί για μπύρα.
Στην Τήνο που πήγα φέτος για διακοπές (θα αναφερθώ στον συγκεκριμένο προορισμό αναλυτικά σε άλλο άρθρο), άραζα μόνος μου στην παραλία σε ένα beach bar. Εκεί γνώρισα μία αρκετά γοητευτική σερβιτόρα στην ηλικία μου που δούλευε σεζόν. Καθώς με είδε μόνο μου, μου έπιασε την κουβέντα, εντυπωσιάστηκε αρχικά από το θάρρος μου να έρθω μόνος για διακοπές, όπως είπε, και μιλάγαμε για αρκετή ώρα για ταξίδια, σπουδές, φωτογραφία και άλλα κοινά μας ενδιαφέροντα.
Και φυσικά άφησα το καλύτερο όλων για το τέλος, και πάλι από την Τήνο. Είχα πάει σε ένα χωριό (15 μόνιμων κατοίκων, παρακαλώ!), όπου γινόταν ένα πανηγύρι. Εκεί ένας -ντόπιος- ηλικιωμένος κύριος, ο κύριος Γιάννης, βλέποντας ότι είμαι μόνος μου, μου έπιασε την κουβέντα και με φώναξε να ανέβω στο σπίτι του να με κεράσει τσίπουρο και να μου γνωρίσει την οικογένειά του. Στο σπίτι με ρώτησαν με τι ασχολούμαι και αφού τους είπα, πιάσαμε κουβέντα για τη βιολογία, την έρευνα πάνω στον καρκίνο και με ρωτούσαν διάφορα σχετικά με αυτό, θέλοντας να μάθουν. Καθίσαμε μαζί όλο το βράδυ στο πανηγύρι (4-5 ώρες), με κέρασαν φαγητό και κρασί σε σημείο που ντράπηκα. Κι ενώ έχει έρθει η ώρα για να φύγω και χαιρετιόμαστε, έρχεται μια κυρία από την οικογένεια και μου λέει “σου εύχομαι ο,τι καλύτερο αγόρι μου και σε ευχαριστούμε”. Την κοίταξα με απορία:
-Για ποιο πράγμα; Εγώ σας χιλιοευχαριστώ για όλη την φιλοξενία!
-Σε ευχαριστούμε για την δουλειά που κάνεις και για αυτό που προσπαθείς.
-Μα ακόμα δεν έχω καταφέρει τίποτα και ούτε που ξέρω αν θα το μπορέσω και πότε.
-Δεν έχει καμία σημασία αυτό. Αφιερώνεις τα χρόνια σου και τον κόπο σου για έναν σκοπό που αφορά όλους εμάς. Για το ευρύτερο καλό. Και για αυτό κάποια στιγμή πρέπει κι εμείς να λέμε ένα ευχαριστώ στους επιστήμονες σαν κι εσένα, και μόνο για την προσπάθειά σας.
Απερίγραπτη βέβαια η χαρά που ένιωσα μετά από αυτό…
Φυσικά, κανένα από όλα αυτά τα περιστατικά και τις γνωριμίες δεν θα είχε συμβεί αν είχα πάει με παρέα. Ή τέλος πάντων, οι πιθανότητες να συμβεί κάποιο θα ήταν ελάχιστες.
Να ξέρεις μόνο ότι η όλη φάση απαιτεί αποφασιστικότητα και να γνωρίζεις τι θες. Να μην σε νοιάζει τι θα πει ή θα σκεφτεί ο καθένας. Μα πάνω απ’όλα να τα έχεις βρει με τον εαυτό σου και να ξέρεις πώς να περνάς καλά. Αν είσαι εντάξει με αυτό, τότε δεν χρειάζεσαι τίποτα άλλο.
Θα σου δώσω μόνο μία συμβουλή. Αν ακόμα διστάζεις να κάνεις το βήμα, ξεκίνα με κάποιον προορισμό που λατρεύεις. Με κάποιο μέρος που είναι όνειρο ζωής σου να πας. Για μένα αυτό το μέρος ήταν η Ιρλανδία και τα φιορδ της Νορβηγίας. Για μία φίλη μου ήταν η Ρωσία και για κάποιον άλλον θα μπορούσε να είναι η Ιαπωνία ή κάποιο ελληνικό νησί όπως η Ικαρία. Επίσης, το να μείνεις κάπου όπως ένα hostel, όπου η αλληλεπίδραση με κόσμο είναι πιο εύκολη, βοηθάει αρκετά. Και όσο για τις φωτογραφίες (ναι, πολύς κόσμος με ρωτάει για αυτό), όλο και κάποιος θα βρεθεί να σε βοηθήσει να βγάλεις τις καλύτερες!
Ένας χάρτης, μία φωτογραφική, ένα backpack, ένα βιβλίο. Πάρε και όλη την όρεξή σου για περιπέτεια και έφυγες!
*Ο Ηλίας Τζελέπης σπούδασε Βιολογία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και το 2013 μετακόμισε στην Μασσαλία της Γαλλίας, όπου και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ανθρώπινη Παθολογία. Από το 2015 έως και σήμερα είναι υποψήφιος διδάκτωρ Ιατρικής Επιστήμης στο Ινστιτούτο Καρολίνσκα της Στοκχόλμης. Η έρευνά του έχει δημοσιευτεί σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά. Ασχολούμενος ενεργά με τα κοινωνικά, πολιτικά, αλλά και φιλοσοφικά ζητήματα που απασχολούν τον κόσμο, το 2016 ξεκίνησε το blog “Νίψον Ανομήματα”, όπου γράφει άρθρα, απόψεις, αλλά και λογοτεχνικά κείμενα, με σκοπό να προβληματίσει και να φέρει την αλλαγή που ο ίδιος θέλει να δει στον κόσμο.
Διαβάστε περισσότερα κείμενα του Ηλία Τζελέπη στο site του και στη σελίδα του στο Facebook.