Μια γαλατόπιτα απίστευτα εύκολη και μοναδικά νόστιμη

Η προετοιμασία των γιορτινών και των «επίσημων» τραπεζιών μας αγχώνουν όλους.

Τα ζητήματα δε για το «τι θα επιλέξουμε για το μενού», όπως και το «πώς θα διαχειριστούμε τον χρόνο μας» είναι τα κυρίαρχα.

Σαν εργαζόμενη με μεγάλη οικογένεια που ταυτόχρονα αγαπούσα το καλό φαγητό αλλά και τις μαζώξεις με φίλους, βρέθηκα πολλές φορές μπροστά σε ζητήματα επιλογής μενού, αλλά και επάρκειας και διαχείρισης χρόνου. Βλέπετε πίστευα πάντα πως, ενώ δεν χρειάζεται κανένας πανικός για την περιποίηση του ξαφνικού μουσαφίρη, διότι σε αυτή την περίπτωση αρκεί το μοίρασμα του «βρισκούμενου», στην άλλη περίπτωση δηλαδή εκείνη του προγραμματισμένου τραπεζιού, οι οικοδεσπότες πρέπει να «τα δώσουν όλα».
Κι αυτό και για τη χαρά της προσφοράς, που οι ίδιοι αισθάνονται, αλλά, κυρίως, για την τιμή που αποδίδουν στους καλεσμένους τους. Το έχετε νιώσει όλοι, το ξέρετε.

Οι πιο πολλές-σύγχρονες νοικοκυρές μπαίνουν συχνά στη διαδικασία προετοιμασίας-προεργασίας πολλών από τα πιάτα που προγραμμάτισαν να προσφέρουν. Έτσι, συχνότατα, προετοιμάζουν ή ολοκληρώνουν παρασκευές κατά την προηγούμενη ημέρα. Όσο πιο πολλές εργασίες κάνουν την προηγούμενη τόσο πιο κεφάτες και άνετες θα τις βρει η ώρα του τραπεζιού.

Μέσα σ’ αυτή τη λογική βρίσκεται η σημερινή συνταγή που έχει τον χαρακτήρα του επιδορπίου, μιας και είναι μια γλυκιά γαλατόπιτα.
Οι γαλατόπιτες έχουν κυρίαρχο υλικό το γάλα και το βούτυρο γάλακτος, είναι ελαφρώς γλυκές και γίνονται άλλοτε με φύλλο και άλλοτε χωρίς φύλλο.H κρέμα τους μοιάζει με εκείνη του γαλακτομπούρεκου αλλά η εικόνα και η υφή τους μοιάζει με εκείνες της μπουγάτσας.
Όμως δεν είναι ούτε γαλακτομπούρεκο ούτε μπουγάτσα. Έχει την δική της ταυτότητα, τον δικό της «χαρακτήρα».

Επιλέγουμε μια γαλατόπιτα με φύλλο για την σημερινή συνταγή. Μπορεί να σας θυμίσει μπουγάτσα αλλά δεν είναι. Όσοι /ες ψάχνουν λεπτομέρειες στα γλυκά, ξέρουν πως η κρέμα της «αυθεντικής» μπουγάτσας δεν έχει αυγά (το «αυθεντικής» τονίστηκε, επειδή ο όρος πολυχρησιμοποιείται κι επειδή γενικά στη Μαγειρική και Ζαχαροπλαστική, δεν είναι σίγουρο πως τελικά ισχύει).
Η ετοιμασία του γλυκού μας δεν χρειάζεται ούτε κατσαρόλες ούτε προβρασίματα κρέμας. Γίνονται όλα σ’ ένα ταψί και τα σκεύη που θα χρειαστούμε είναι μόνο ένα μπολ κι ένα πιρούνι.

Η προεργασία της γίνεται πολλές ώρες πριν το ψήσιμο (από 12-16ώρες) και παραμένει στη συντήρηση του ψυγείου μέχρι την ώρα που θα φουρνιστεί. Η απαιτούμενη για το γλυκό κρέμα θα γίνει από σιμιγδάλι που θα φουσκώσει μέσα σε γάλα και αυγά και θα νοστιμίσει από αυτά.

ΥΛΙΚΑ

• 1 πακέτο λεπτό φύλλο (τύπου Βυρηττού)
• 1 ποτήρι(ν) σιμιγδάλι ψιλό
• 1 και 1/2 ποτήρι ζάχαρη
• 4 μεγάλα ή 5 μικρά αυγά
• 2 λίτρα γάλα
• 1 φακελάκι μπαίκιν πάουντερ
• 1/2 κουταλάκι γλυκού σόδα
• 250 γρ. μαλακό βούτυρο ελαφρά ζεσταμένο
• Άρωμα βανίλιας

Για σερβίρισμα, αν θέλετε πολύ γλυκιά την πίτα, θα χρειαστείτε λίγη ζάχαρη άχνη, ίσως και λίγη κανέλλα.

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Ξεπαγώνουμε το φύλλο Βυρηττού κι επιλέγουμε ένα ταψί 30Χ40 ή ελάχιστα μεγαλύτερο, το οποίο βουτυρώνουμε ελαφρά.

Βουτυρώνουμε καλά τέσσερα (4) φύλλα και τα απλώνουμε με ζάρες (χωρίς να τα τεντώσουμε) πάνω στο ταψί.

Ανακατεύουμε καλά το σιμιγδάλι ,το μπαίκιν πάουντερ και τη σόδα και ρίχνουμε το μίγμα πάνω στα φύλλα, προσέχοντας να κατανεμηθεί αυτό ισόπαχα σε όλη την επιφάνεια.

Βουτυρώνουμε ένα φύλλο, το τσαλακώνουμε και το τοποθετούμε προσεκτικά πάνω στο σιμιγδάλι.

Συνεχίζουμε την ίδια διαδικασία με τα υπόλοιπα φύλλα μέχρι να γεμίσουμε το ταψί.

Βάζουμε σε ένα μπολ τα αυγά, προσθέτουμε τη ζάχαρη, τις βανίλιες και τα χτυπάμε καλά.

Προσθέτουμε το γάλα και ανακατεύουμε.

Ρίχνουμε λίγο-λίγο το υγρό πάνω στα φύλλα.

Σκεπάζουμε το ταψί μας με αλουμινόχαρτο ή διαφανή μεμβράνη και το αφήνουμε στη συντήρηση του ψυγείου για 12-16 ώρες. Όλες αυτές τις ώρες, το υγρό θα εμποτίσει τα φύλλα δίνοντάς τους νοστιμιά και το σιμιγδάλι θα φουσκώσει και θα γίνει μια ωραία κρέμα σιμιγδαλιού.

Θα ψήσουμε την πίτα μας στους 200 βαθμούς για 40 λεπτά περίπου, στις αντιστάσεις για να ξεροψηθεί κι ο πάτος.

Την βγάζουμε από τον φούρνο όταν έχει ροδίσει καλά και η επιφάνεια και ο πάτος και την αφήνουμε ξεσκέπαστη μέχρι να κρυώσει.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1) Προσθέτοντας 2-3 κουταλιές φρέσκο βούτυρο (αγελαδινό ή πρόβειο ) «απογειώνουμε» τη γεύση

2) Μην τη παραψήσετε για να είναι ζουμερή
3) Ιδανικό σκεύος για όλες τις πίτες είναι τα ταψιά πυρέξ διότι ελέγχεται το ψήσιμο του πάτου, το οποίο πρέπει να είναι ανάλογο της επιφάνειας
4) Την επόμενη μέρα, αν μείνει, μπορείτε να ζεστάνετε τα κομμάτια της πίτας πριν το σερβίρισμα σε φούρνο μικροκυμάτων. Αυτή η διαδικασία αφραταίνει πολύ την κρέμα σιμιγδαλιού.