Συνεχίζουμε τη συνομιλία με άτομα από την περιοχή του Δήμου Βιάννου, τα οποία ασχολούνται με την τέχνη.
Όπως και ο Γιάννης Ζαχαράκης στου οποίου οι πίνακες εμπνέονται από την περιοχή του Χόνδρου, των Αστερουσίων, του Κερατοκάμπου και άλλων τοποθεσιών, έτσι και ο σημερινός καλεσμένος μας αντλεί συχνά την έμπνευση του από τη φύση του Κρητικού νότου, πράγμα που ίσως... κάτι σημαίνει για την ενέργεια του που προκαλεί λειτουργώντας σαν καλλιτεχνικό καύσιμο.
Ο Μανώλης Μηλιαράς είναι γέννημα θρέμμα της Κάτω Βιάννου και εκτός από τη φύση, μπορεί να διεγείρει την έμπνευση του ένα βιβλίο, ένα πρόσωπο ακόμη κι ένα τραγούδι. Με την Άνοιξη να είναι περίπου 1,5 μήνα μακριά μας και την πανδημία να μας κρατάει "κολλημένους" στο σπίτι, οι πίνακες του μέσα από την οθόνη του υπολογιστή είναι σαν να δίνουν μεγαλύτερο βάθος στην αναπνοή.
Ο ίδιος, μιλάει στο viannitika.gr για την ερασιτεχνική (ακόμα) σχέση του με τη ζωγραφική, αλλά και για την ανάγκη να κυνηγήσουμε οτιδήποτε μας κάνει να νιώθουμε ελεύθεροι και δημιουργικοί πριν... μας κυνηγήσει αυτό.
Ποια είναι η σχέση σου με τη ζωγραφική; Τη βλέπεις "σοβαρά";
Δεν ξέρω αν έχω αντιμετωπίσει σοβαρά τη ζωγραφική μέχρι τώρα στη ζωή μου. Δεν έχω τελειώσει κάποια σχολή ούτε έχω παρακολουθήσει κάποιο μάθημα ζωγραφικής. Είναι ένας τρόπος έκφρασης, αναγκαίος όσο κι ο λόγος από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον ν’ ασχοληθώ και επαγγελματικά.
Μίλησε μας για τα υλικά που χρησιμοποιείς και για τη θεματολογία στους πίνακες σου.
Έχω δοκιμάσει κατά καιρούς διάφορα υλικά από ξυλομπογιές και νερομπογιές μέχρι λαδομπογιές και λαδοπαστέλ. Τα τελευταία τρία χρόνια χρησιμοποιώ σχεδόν αποκλειστικά μαλακά-ξηρά παστέλ. Ένα υλικό που με σχετική ευκολία μπορείς να πετύχεις ένα εκφραστικό αποτέλεσμα. Μ’ αρέσουν επίσης το μολύβι και το λάδι που σίγουρα θα ασχοληθώ ξανά κάποια στιγμή στο μέλλον.
Κατά κύριο λόγο ζωγραφίζω τοπία. Η φύση και η ύπαιθρος είναι η κύρια πηγή της έμπνευσής μου, με τα δέντρα και τα σύννεφα να κυριαρχούν στα έργα μου. Εκτός από τη φύση μπορεί να αποτελέσει έμπνευση ένα τραγούδι, ένα βιβλίο ή ένα πρόσωπο. Τα τοπία άλλοτε είναι πραγματικά άλλοτε προϊόν της φαντασίας μου κι άλλοτε ένα πάντρεμα πραγματικότητας και φαντασίας.
Μεγαλώνοντας στην Κάτω Βιάννο, πιστεύεις ότι είναι εύκολο για ένα άτομο που μεγαλώνει στην επαρχία, να ασχοληθεί σοβαρά με κάποιο είδος τέχνης;
Η αλήθεια είναι ό,τι δεν είναι τόσο εύκολο όσο για ένα άτομο που μεγαλώνει σε αστικό περιβάλλον και για τεχνικούς λόγους (έλλειψη σχολών, υλικών κ.α.) και για κοινωνικούς λόγους. Σε μια μικρότερη και πιο κλειστή κοινωνία η τέχνη περνάει περισσότερο σε δεύτερη μοίρα. Κι αν δεν υπάρχει μια οικονομική άνεση και στήριξη απ’ το οικογενειακό περιβάλλον είναι ακόμα πιο δύσκολο. Αλλά από τη στιγμή που υπάρχει ένα ταλέντο αργά ή γρήγορα θα κάνει την εμφάνισή του κι από κει και πέρα εξαρτάται απ’ τον καθένα πόσο πολύ το θέλει για να το κυνηγήσει.
Ποιούς καλλιτέχνες ξεχωρίζεις;
Είναι πολλοί οι ζωγράφοι που θαυμάζω, από διαφορετικές εποχές και καλλιτεχνικά κινήματα. Ξεχωρίζω τους Δομήνικο Θεοτοκόπουλο, Vincent Van Gogh και Salvador Dali γιατί ήταν οι πρώτοι καλλιτέχνες που θυμάμαι ό,τι τα έργα τους αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης κι έγιναν ένας λόγος παραπάνω για να συνεχίσω να ζωγραφίζω.
Τι σου δημιουργεί την ανάγκη να ζωγραφίσεις;
Η χαρά της δημιουργίας. Η ελευθερία να δημιουργώ δικούς μου κόσμους.
Έχεις να δώσεις κάποια συμβουλή σε άτομα για κάποιο λόγο, δεν το "κυνηγούν", ενώ το έχουν μεράκι;
Αν δεν το κυνηγήσουν αυτοί θα τους κυνηγήσει αυτό. Η ζωγραφική όπως και κάθε άλλη τέχνη είναι μια μορφή έκφρασης. Εκφράζουμε με την τέχνη μας συναισθήματα που δεν μπορούμε να εκφράσουμε μ’ άλλον τρόπο. Με το να καταπνίγει κάποιος ένα ταλέντο που του χάρισε η φύση, ουσιαστικά καταπιέζει τον εαυτό του.
Μπορείτε να δείτε περισσότερα έργα του Μανώλη Μηλιαρά στο Facebook και το Instagram
