Διαβάσαμε ένα πολύ συγκινητικό σχόλιο που έγραψε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μια μάνα και συγκεκριμένα η κ. Τζένη Μπαρέκα-Χουλάκη, στο οποίο αποτυπώνεται όλη η τραγωδία που γράφτηκε στην Άρβη και στον άδικο θάνατο του 7χρονου παιδιού.
Η κ. Χουλάκη, μητέρα η ίδια, συναισθάνεται απόλυτα το μέγεθος της τραγωδίας τόσο για την απώλεια ενός παιδιού, όσο και τον ανείπωτο πόνο των γονέων του.
Μας άγγιξαν πολύ τα λόγια της και κρίναμε σωστό να τα αναδημοσιεύσουμε.
Γράφει λοιπόν η κ. Χουλάκη:
«Δεν ξέρω γιατί...
Απλά ένιωσα την ανάγκη να γράψω κάπου και να ακουστώ...
Το βάρος που κουβαλάω στην ψυχή μου είναι τεράστιο...
Ο πόνος επίσης...
Η εικόνα του μωρού, γιατί μωρό ήταν 7 χρονών παιδάκι, στη θάλασσα να επιπλέει είναι μια εικόνα φρίκης που θα με στοιχειώνει για πάντα...
Ο αγώνας να τρέξουν, να το πιάσουν, να το σώσουν ήταν ένας αγώνας που μου φάνηκε ατελείωτος…
Το βλέμμα μου δεν έφευγε από το κορμάκι του παιδιού όσο έτρεχαν να το σώσουν ελπίζοντας πως θα σηκώσει το κεφαλάκι του... θα ακούσει τις φωνές και θα σηκωθεί...
Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να τρέξω, να βοηθήσω όπως μπορούσα...
Όπως και όλοι οι άνθρωποι της Άρβης έτρεξαν, έδωσαν τον αγώνα τους... Δεν το άφησαν… Πάλεψαν για τον μικρό Νικόλα! Και αυτό δεν μπορώ να το κρύψω, με συγκίνησε πάρα πολύ!!! Διαβάζω διάφορα... όπως «Αν το παιδί δεν είχε φάει» ή «αν το παιδί είχε επίβλεψη» Αν, Αν Αν...
Το παιδί προφανώς και δεν ήταν μόνο του... Προφανώς και ήταν η μάνα του και το έβλεπε… Αλλά, όσα φέρνει το λεπτό, θα πω εγώ, δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος...
Έχω αφήσει κι εγώ το παιδί μου να ψαρεύει στη θάλασσα... Το έχω χάσει από τα μάτια μου και τρέχω να δω πού είναι... Το μυαλό μας πάει στο κακό αλλά τελικά δεν το χωράει ο νους ότι το κακό θα έρθει και δεν θα μείνει απλά στη σκέψη...
Αχ αυτή η μάνα, αλλά και η κάθε μάνα που χάνει το παιδί της... Τι λόγια να της πεις; ΤΊΠΟΤΑ! Απλά αφήστε την να κλάψει το παιδί της...
Αφήστε την στον πόνο της...
Καλό ταξίδι μικρέ μου Νικόλα!!! Θα ζεις μες στην ψυχή μου για πάντα...
