Μέρες τώρα προσπαθούσα να διαχειριστώ τα συναισθήματά μου.
Έμοιαζαν με ατίθασα άλογα που με έσερναν στο τρεχαλητό τους.
Για να τα τιθασεύσω, εφάρμοσα την αρχέγονη συμβουλή, αυτή που αναφέρει ο Σοφοκλής στην Αντιγόνη του: «Σμικρώ χαλινώ δ’ οίδα τους θυμουμένους ίππους καταρτυθέντας», δηλαδή, «θέλουν κοντό χαλινάρι τα άγρια άλογα»…
Πράγματι, το κοντό χαλινάρι έκαμε το θαύμα του και τα αγριεμένα μου συναισθήματα ημέρεψαν κι έγιναν άνθη χαράς και αγαλλίασης!
Τιθασευμένα λοιπόν τα συναισθήματά μου, συνέργησαν στο να ανοίξουν οι κρουνοί της συγκίνησης και των δακρύων της χαράς!
Άνθη χαράς και αγαλλίασης για την ιδέα του καλού φίλου και σεμνού συναδέλφου μου, του Κώστα Βασιλάκη, ενός ανιδιοτελούς-πολυπροικισμένου δημοσιογράφου, που για πολλές δεκαετίες διακονεί πολύπλευρα και πολυσήμαντα το δημοσιογραφικό λειτούργημα.
Είναι ο άνθρωπος που εισηγήθηκε στο Δ.Σ. της ΕΣΗΕΠΗΝ την ένταξή μου στα επίτιμα μέλη της Ένωσης Συντακτών.
Άνθη χαράς και αγαλλίασης για σύσσωμο το Δ.Σ. της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου, Ηπείρου και Νήσων, που υιοθέτησε την πρόταση του Κώστα Βασιλάκη και με ομόφωνη απόφασή του με ενέταξε στα επίτιμα μέλη της.
Άνθη χαράς και αγαλλίασης όταν είδα τους εκλεκτούς συναδέλφους κ.κ. Αντώνη Παπουτσάκη, Αντιπρόεδρο της ΕΣΗΕΠΗΝ, και Κωστή Βασιλάκη-Αντιπρόεδρο του ΤΕΑΣ της ΕΣΗΕΠΗΝ, να καταφθάνουν στην Άνω Βιάννο και υπό το βλέμμα του Ιωάννη Κονδυλάκη, 1ου προέδρου της Ενώσεως Συντακτών, να μου απονέμουν την εξόχως τιμητική αυτή διάκριση. Ας σημειωθεί ότι είναι η πρώτη φορά που δημοσιογράφος από την Μεγαλόνησο εντάσσεται στα επίτιμα μέλη.
Άνθη χαράς και αγαλλίασης για κάποιους ξεχωριστούς συναδέλφους μου, που ξέρω ότι χάρηκαν από τη διάκρισή μου αυτή και έσπευσαν να με συγχαρούν.
Άνθη χαράς και αγαλλίασης για τον Βιαννίτη Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία κ. Νίκο Ηγουμενίδη που με τα γεμάτα συναίσθημα και αγάπη λόγια του, εξέφρασε δημόσια τη χαρά του για την διάκρισή μου αυτή.
Άνθη χαράς και αγαλλίασης για τον Μπάμπη Κονδυλάκη, επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης στο Δήμο Βιάννου και πρόεδρο του δραστήριου Πολιτιστικού Συλλόγου Κερατόκαμπου, ο οποίος, αποδεικνύοντας την μεγαλοθυμία του, έσπευσε να με συγχαρεί δημόσια με λόγια όμορφα και ζεστά.
Άνθη χαράς και αγαλλίασης για τον Αριστομένη Αριστομένους Συγγελάκη, τον καλό φίλο-δραστήριο πρόεδρο της Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτώματος και Πρόεδρο της Διοικούσας Επιτροπής Μουσείου Ολοκαυτώματος, για τα τόσο τιμητικά λόγια με τα οποία με συνεχάρη.
Άνθη χαράς και αγαλλίασης για τους αμέτρητους φίλους που είτε διαδικτυακά, είτε τηλεφωνικά είτε διά ζώσης, εξέφρασαν τη χαρά και την ικανοποίησή τους από την διάκρισή μου αυτή.
Άνθη χαράς και αγαλλίασης τέλος, για την οικογένειά μου, τη σύζυγο και τα παιδιά μου, που αγόγγυστα ανέχτηκαν τις απουσίες μου κατά την άσκηση του δημοσιογραφικού καθήκοντος. Αυτά τα αγαπημένα πρόσωπα είναι οι άνθρωποι, που πίναμε παρέα τις πίκρες και τις στεναχώριες, όταν με έσερναν στα δικαστήρια οι διάφοροι «άρχοντες», διότι δεν έβαζα την ουρά στα σκέλια και «δεν συνεμορφούμην προς τας υποδείξεις τους»…
Παρήλθαν 30 ολόκληρα χρόνια από την απαρχή της δημοσιογραφικής μου διαδρομής. Μιας διαδρομής που στο διάβα της, σπάνια απάντησα δυόσμους, θυμάρια και βασιλικούς. Αντίθετα, στην περπατησιά μου βρέθηκαν πληθώρα ασπαλάθων και γαϊδουράγκαθων. Πόνεσα και μάτωσα πολλές φορές, αλλά ουδέποτε ορρώδησα. Σύρθηκα στις δικαστικές αίθουσες, αλλά ουδέποτε εξαργύρωσα τις δημοσιογραφικές μου αρχές, που συνίσταντο στο τρίπτυχο: «Εντιμότητα - Αμεροληψία- Αντικειμενικότητα»…
Αισθάνομαι περιούσιος που στις δύσκολες ετούτες εποχές, που το δημοσιογραφικό λειτούργημα δοκιμάζεται σκληρά και η δημοσιογραφική αξιοπιστία παραμένει μέγα ζητούμενο, το Ανώτατο Συνδικαλιστικό Όργανο της Ένωσής μας, αξιολόγησε την δημοσιογραφική μου διαδρομή διαπιστώνοντας «αταλάντευτη την πορεία μου στην προάσπιση των αρχών της δημοσιογραφίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης, καθώς και το ασίγαστο πάθος, αλλά και το αμέριστο δημοσιογραφικό μου ενδιαφέρον στην ανάδειξη και διάσωση της ιστορικής μνήμης»!
Η τιμή και η διάκριση αυτή, είναι για μένα η ωραιότερη επιβράβευση αυτής της μακρόχρονης- επίπονης δημοσιογραφικής διαδρομής, καθώς προέρχεται από έντιμους και έμπειρους συναδέλφους που βρίσκονται πολλά χρόνια στο δημοσιογραφικό μετερίζι.
Η υπόσχεσή μου δεν είναι άλλη από το ότι θα συνεχίσω με το ίδιο πάθος, το ίδιος σθένος, να ασκώ το δημοσιογραφικό λειτούργημα, έχοντας ως σημαία μου την αρχή: «Ο Δημοσιογράφος που δεν ενοχλεί είναι κακός δημοσιογράφος»…
