Ένα χωριό που γερνά ...

Άλλος τόπος το χειμώνα κι άλλος το καλοκαίρι... Με γερασμένο μεν κόσμο αλλά με κατοίκους που έχουν αν μη τι άλλο ... "ζεστές" καρδιές
Τι γίνεται όταν ένα χωριό "αδειάσει" από νέους ανθρώπους;
Τι συμβαίνει όταν ένας όμορφος οικισμός, όπως το Κεφαλοβρύσι με τον καθαρό αέρα, τη μοναδική βλάστηση και τους φιλόξενους κατοίκους, έχει μόλις 7-8 παιδιά στο σχολείο;
Η εξέλιξη αυτή από μόνη της σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής και φανερώνει τις διαστάσεις του προβλήματος της μετακίνησης του πληθυσμού σε περιοχές, όπως για παράδειγμα είναι η Άρβη, όπου σε σύγκριση με το πανέμορφο - κατά τα άλλα- Κεφαλοβρύσι, έχει περισσότερες θέσεις εργασίας και άρα περισσότερες δυνατότητες κι επιλογές.
"Ένα πανέμορφο χωριό που, όμως, γερνά. Αυτό είναι το Κεφαλοβρύσι", τονίζει συγκινημένος μιλώντας στο viannitika.gr, ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου της περιοχής, κ. Κώστας Κοντάκης. Κι αυτό, όπως εξηγεί, παρά τις προσπάθειες που έχουν γίνει κατά το παρελθόν, για να υπάρξει "ζωντάνια" στον όμορφο αυτό τόπο.
Άλλο ...χωριό το καλοκαίρι!
Το Κεφαλοβρύσι "μετρά" το πολύ 127-128 μόνιμους κατοίκους πλέον, ενώ το καλοκαίρι γίνεται άλλος τόπος...
Έρχονται τα παιδιά, έρχονται τα εγγόνια, από μακριά για να δουν τους γονείς, να δουν τους παππούδες και τις γιαγιάδες. Κι έτσι, το χωριό γεμίζει φωνές, οι γειτονιές "πλημμυρίζουν" από παιδικά πειράγματα και το Κεφαλοβρύσι ξανανιώνει... Για να "βυθιστεί" και πάλι τους χειμερινούς μήνες στην ομορφιά της φύσης μεν, αλλά και στην ... "απομόνωση".
Δε γίνονται πια γάμοι ...
Ο κ. Κοντάκης που επέστρεψε και πάλι στο χωριό μετά από πολλά χρόνια, δεν μπορεί να θυμηθεί από πότε έχει να γίνει γάμος στο Κεφαλοβρύσι. "Την τελευταία 8ετία, 9ετία σίγουρα κανένας. Αλλά και πάλι, οι νέοι κάνουν αλλού τις χαρές τους", λέει χαρακτηριστικά.
Γεμάτο παλιά κτίσματα
Το χωριό που δεσπόζει στους νότιους πρόποδες του όρους Δίκτη, σε υψόμετρο 780 μέτρων, είναι γεμάτο από παλιές οικίες, παλιά κτίσματα και φυσικά τους δύο εναπομείναντες υδρυαλευρόμυλους - από την καταστροφή που σκόρπισαν οι Γερμανοί -,για τους οποίους, όπως έχουμε ήδη γράψει, γίνονται προσπάθειες ώστε να αναστηλωθούν και να αναδειχθούν για εκπαιδευτικούς, και όχι μόνον, σκοπούς,