Αποχαιρετισμός στη γιαγιά μας, Ευαγγελία Παπαγιαννάκη
Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς για τη γιαγιά μάς.
Σε καλωσόριζε με το χαμόγελο μικρού παιδιού, σε συμβούλευε αποφασιστικά σε κάθε δυσκολία, σε καταλάβαινε με μια κουβέντα. Απλός χαρακτήρας, με περηφάνεια για όλα όσα έζησε, από τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, μέχρι και πρόσφατα τον Κορονοϊό. Τίποτα δεν την λύγιζε, είχε μεγαλώσει στο Σωρό της Άνω Βιάννου βλέπετε, όχι στης μεγαλούπολης το διαμέρισμα. Το βλέμμα της, ήταν καθάριο, φωτεινό και ποτέ δεν έλεγε άσχημη κουβέντα, μέχρι και για τον πιο κακό άνθρωπο. Πότε-πότε, στα κέφια της, θα ξεστόμιζε και κανένα αστείο και γελούσαμε όλοι, με την ετoiμολογία που διέθετε. Μέχρι και την τελευταία στιγμή, της ζωής της ήταν αισιόδοξη και πίστευε στη Θεία δύναμη.
Μόνιμη παρέα της ήταν το πλεκτό. Έφτιαχνε κάθε λογής κεντήματα, με λεπτομέρεια και υπομονή. Είχε πλέξει κασκόλ, τραπεζομάντιλα, κάλτσες, κοσμήματα με μακραμέ. Τα «μελετούσε» ένα, ένα, για κάθε εγγόνι της. Ότι έφτιαχνε του ενός, έφτιαχνε και του άλλου. Μοίραζε την αγάπη της απλόχερα σε όλους. Η ζωή του ανθρώπου έχει αρχή, μέση και τέλος. Όλα έχουν την σημασία τους. Ο Θεός, για το τέλος της, τη δικαίωσε με την επιλογή του: να «φύγει» στο σπίτι της, στη Λίμνη, κοντά στο γίο της και το δισέγγονό της, στον τόπο που περνούσαμε μαζί τα καλοκαίρια μας.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ, όπως έφευγα από το σπίτι, με σταύρωνε πάντα, από μακριά και μου έδινε την ευχή της.
Την ευχή σου γιαγιά θα κρατώ σαν φυλαχτό, πολύτιμο και ανθεκτικό, στα δύσκολα να με φυλάει.
ΜΠ
Γνωμικά Ευαγγελίας Μαστρογιωργάκη-Παπαγιαννάκη:
-Το πιο εύκολο πράγμα ξέρεις ποιο είναι; Nα κρίνεις τους άλλους
Το πιο δύσκολο πράγμα ξέρεις ποιο είναι; Να κρίνεις τον εαυτό σου.
-Είμαι ο πλουσιότερος άνθρωπος στο κόσμο γιατί έχω δεκαμελή οικογένεια.
-Η καλή πόλη πολεμάται, η κακή δεν ρωτάται.
-Θεέ μου βοήθα όλου του κόσμου τα παιδιά, μαζί και τα δικά μου.
-Όσο πλές, στο άμμο κράτιε.