Στο διαχρονικό πρόβλημα σκλήρυνσης της ανεβατόπιτας έρχεται να δώσει απάντηση η συνταγή μας
Αν η Ήπειρος είναι η «μάνα» της τυρόπιτας ταψιού, η Κρήτη είναι η «μάνα» της ατομικής τυρόπιτας -μυζιθρόπιτας.
Σε ποιά να πρωτοαναφερθούμε;
Στη σαρικόπιτα, στη σφακιανή, στη χερομυλόπιτα, στην ανεβατή, στην αγνόπιτα, στη νερένια; Σε ποια;
Η παρούσα συνταγή είναι μια παραλλαγή της γνωστής ανεβατόπιτας, της πίτας δηλαδή της οποίας, το ζυμάρι έχει φουσκώσει είτε με φυσικό προζύμι είτε με μαγιά.
Χαρακτηριστική ιδιαιτερότητα αυτής της πίτας είναι το ότι γίνεται χωρίς τη χρήση πλάστη (ξυλικιού) κι αυτό την καθιστά μια εύκολη παρασκευή ακόμη και για τις/τους άπειρους σε αυτού του είδους τις παρασκευές.
Σε παλιότερη συνταγή μας (χερομυλόπιτα) είχαμε αναφερθεί σε εκείνο, ας πούμε, το αρνητικό κάθε πίτας που γίνεται με διογκωμένο ζυμάρι. Κι αυτό είναι το ότι οι πίτες αυτές δεν είναι πίτες της επόμενης ημέρας, διότι, το ζυμάρι τους σκληραίνει. Η χερομυλόπιτα είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση τέτοιας πίτας που καταφέρνει να αμβλύνει αυτό το μειονέκτημα ,μιας και γίνεται με αλεύρι του χερόμυλου. Ένα αλεύρι δηλαδή με μεγάλη πρόσμιξη φλοιού του σταριού που μετριάζει την κολλώδη σύστασή του όταν αναμιχθεί με νερό και το ελαφραίνει.
Η σύγχρονη λύση του ξαναζεστάματος της κρύας ανεβατόπίτας σε φούρνο μικροκυμάτων είναι, (πολλοί θα το έχετε ήδη δοκιμάσει), μια αρκετά ριψοκίνδυνη πράξη. Λίγο έξω αν θα βγεις από τον απαιτούμενο χρόνο ζεστάματος και ταυτόχρονου μαλακώματος, θα έχεις μια ακόμη πιο σκληρή πίτα από την αρχική.
Στο διαχρονικό πρόβλημα σκλήρυνσης της ανεβατόπιτας έρχεται να δώσει απάντηση η συνταγή μας.
Εδώ, μέρους του ζυμαριού αντικαθίσταται από πουρέ πατάτας. Για το αποτέλεσμα δεν θα σας πούμε πολλά. Είναι μια απλή συνταγή και θα σας είναι εύκολο να τη δοκιμάσετε.
Για δε τους λάτρεις των λεγόμενων «ανεβατών λουκουμάδων» που παρασκευάζουμε πολύ στην Κρήτη, αλλά και στα περισσότερα νησιά μας , ίσως αυτή η πρόταση να αποτελέσει ένα… μυστικό,
(…ενώ όλοι δεν πρέπει να ξεχνάμε: Μυστικό της συνταγής μας είναι το πολύ μαλακό ζυμάρι).
ΥΛΙΚΑ
4 μέτριες πατάτες (καθαρισμένες 500 γρ.)
1 ποτήρι χλιαρό νερό
1 αυγό
1 φλιτζανάκι (ελληνικού καφέ) λάδι
3 φακελάκια μαγιά (των 8 γρ.)
Μια πρέζα αλάτι
3-4 ποτήρια (ν) αλεύρι για όλες τις χρήσεις ή σκληρό
Ξινή μυζήθρα ή σκληρή φέτα, (περίπου 500 γρ.)
Λάδι για τηγάνισμα και για τα χέρια μας
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Καθαρίζουμε τις πατάτες και τις ζυγίζουμε.
Τις κόβουμε σε στρογγυλές φέτες, τις αλατίζουμε και τις σκεπάζουμε με νερό μέσα σε μια κατσαρόλα. Τις βάζουμε να βράσουν.
Όσο οι πατάτες μαγειρεύονται κάνουμε ένα χυλό με το ποτήρι το χλιαρό νερό, την μαγιά και ένα ποτήρι αλεύρι.
Αφήνουμε τον χυλό να φουσκώσει.
Εντωμεταξύ έχουν μαλακώσει οι πατάτες και τις αλέθουμε στον μύλο λαχανικών.
Αφήνουμε τον ζεστό πουρέ πατάτας να γίνει χλιαρός.
Όταν ο χυλός μας φουσκώσει πολύ, του προσθέτουμε τον πουρέ πατάτας.
Χτυπάμε το αυγό και το προσθέτουμε με το λάδι στο μείγμα ζυμαριού-πουρέ.
Προσθέτουμε το αλεύρι λίγο-λίγο, επιδιώκοντας να κάνουμε ένα πολύ μαλακό ζυμάρι που θα κολλάει στα χέρια μας και, που θα χρειαστεί να τα λαδώσουμε για να ξεκολλούν από αυτό.
(Το ζυμάρι σε σκληρότητα θα είναι ανάμεσα σε ζυμάρι κέικ και ζυμάρι τσουρεκιών).
Αφήνουμε το ζυμάρι να φουσκώσει.
Όσο περιμένουμε το ζυμάρι να φουσκώσει θρυμματίζουμε τη μυζήθρα (ή τη φέτα)
Στη συνέχεια την πλάθουμε σε μικρές μπαλίτσες (μικρότερες από το καρύδι). Θα γίνουν περίπου τριάντα.
Μόλις το ζυμάρι μας φουσκώσει θα βάλουμε σε ένα πιάτο λάδι για λάδωμα των χεριών μας και θα αρχίσουμε να σχηματίζουμε μικρές μερίδες ζυμαριού που θα τις τοποθετούμε πάνω σε λαδόχαρτο. Θα κάνουμε τόσες (κατά το δυνατόν σφαιρικές), μερίδες ζυμαριού, όσες είναι και οι μπαλίτσες της μυζήθρας.
Με τα χέρια μας θα πιέζουμε κάθε μπάλα ζύμης, θα τοποθετούμε στο κέντρο μια μπαλίτσα μυζήθρας και, τραβώντας τη ζύμη περιμετρικά θα κλείνουμε τη μυζήθρα καλά μέσα στο ζυμάρι.
( Η διαδικασία αυτή για τις έμπειρες νοικοκυρές γίνεται στην παλάμη του χεριού).
Με λαδωμένα τα χέρια πάντα, τοποθετούμε κάθε μυζιθρόπιτα σε αντικολλητικό χαρτί.
Στη συνέχεια τις τηγανίζουμε σε μπόλικο λάδι μέχρι να ξανθύνουν ελαφριά…
Τις τοποθετούμε σε απορροφητικό χαρτί αρχικά και, στη συνέχεια, τις σερβίρουμε με ψιλοαλεσμένη ζάχαρη (όχι άχνη), με μέλι ή σκέτες…
Σημειώσεις:
1) Τα τελευταία χρόνια, ακόμη και στην «Κρήτη της μυζήθρας», οι νοικοκυρές προτιμούν την φέτα για τις ανεβατές πίτες. Σε κάθε περίπτωση ζητούμενο είναι το τυροκομικό που θα χρησιμοποιηθεί να μην «κατεβάζει» υγρά
2)Το λάδι, στη συνταγή αναφέρεται σκέτο «λάδι» κι όχι ελαιόλαδο διότι, υπάρχει η ελευθερία, θα λέγαμε, στο να χρησιμοποιηθεί και κάποιο άλλο καλής ποιότητας σπορέλαιο. Είναι αλήθεια πως τα σπορέλαια δίνουν λιγότερο βαριά τηγανητά
3) Η ποσότητα του αλεύρου που αναφέρεται στη συνταγή μπορεί να σας μπερδέψει όμως, επαναλαμβάνουμε κι από εδώ, το ζυμάρι μας πρέπει να είναι πολύ μαλακό. Φυσικά όσο μπορεί να το χειριστεί κάθε μία νοικοκυρά.
Η τελική ποσότητα που θα χρειαστεί είναι συνάρτηση και του τύπου του αλεύρου αλλά και του μεγέθους του ποτηριού
4) Αν οι μυζηθρόπιτες κατά τη μεταφορά τους από το αντικολλητικό χαρτί στο τηγάνι, παραμορφωθούν, μην απογοητευθείτε. Αυτές επανέρχονται μόνες τους κι ακόμη έχετε κι εσείς την δυνατότητα με δύο πιρούνια να αποκαταστήσετε το σχήμα τους όσο είναι ακόμη μαλακές
5) Μην τηγανίσετε τις πίτες πολύ. Θα σκληρύνουν. Μόλις πάρουν λίγο χρώμα είναι έτοιμες!!!
