Έφυγε ο Αντιστασιακός Δημοσθένης Ραπτόπουλος σε ηλικία 94 ετών. Γιος του Αλέξανδρου Ραπτόπουλου, Ταγματάρχη σε πολεμική διαθεσιμότητα και πρωτεργάτη της Εθνικής Αντίστασης στην Κρήτη. Ο Αλέξανδρος Ραπτόπουλος υπήρξε αρχηγός της πρώτης παγκρήτιας αντιστασιακής οργάνωσης, της Κρητικής Επαναστατικής Επιτροπής, που ίδρυσε στις 3.8.1941 στους Φιλίππους Μονοφατσίου, μαζί με επτά ακόμη αξιωματικούς που αρνήθηκαν την ιταμή συνθηκολόγηση Τσολάκογλου.
Συνελήφθη από τους Ιταλούς μετά από προδοσία στις 22 Φεβρουαρίου του 1942 και παραδόθηκε στους Γερμανούς που, μετά από φοβερές ανακρίσεις, τον οδήγησαν στο κολαστήριο της Αγυιάς Χανίων στις 22 Μαΐου 1942. Ο Αλέξανδρος Ραπτόπουλος αν και είχε τη δυνατότητα να δραπετεύσει το απέφυγε, φοβούμενος τις πράξεις αντεκδίκησης των Γερμανών, οι οποίοι τελικά τον εκτέλεσαν στην Αγυιά στις 3.9.1942.
Λίγο πριν την εκτέλεσή του ο Αλέξανδρος Ραπτόπουλος έστειλε το τελευταίο σημείωμα στην οικογένειά του, τη γυναίκα και τα δύο παιδιά του γράφοντάς τους το εξής συγκλονιστικό – δηλωτικό της μεγαλοσύνης του:
«Συγχωρήσετε τους εχθρούς μου και εστέ υπερήφανοι». Και τα παιδιά του, η Αταλάντη και ο Δημοσθένης το έκαναν πράξη. Ρίχθηκαν στον αντιστασιακό αγώνα και αργότερα στους δημοκρατικούς και κοινωνικούς αγώνες με θαυμαστά επιτεύγματα.
Ο Δημοσθένης Ραπτόπουλος ήταν Μηχανικός και σημαντικός ερευνητής της Ιστορίας της Κρητικής Εθνικής Αντίστασης. Στήριξε ολόψυχα τον αγώνα για Δικαιοσύνη κι Αποζημίωση. Τίμησε την Ένωση Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δήμου Βιάννου με τη θερμή ανταπόκρισή του στις πρωτοβουλίες της. Τιμήθηκε για την σπουδαία αντιστασιακή του δράση και τον αγώνα του για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών από την Ένωση Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δήμου Βιάννου σε εκδήλωση στα Ενετικά Τείχη Ηρακλείου στις 16.9.2014, απ’ όπου και η φωτογραφία.
Είχα την τύχη να τον γνωρίσω από κοντά και να συνομιλήσω αρκετές φορές μαζί του. Κάποιες φορές παρουσία και της Άννας Μανουσάκη - Μεταξάκη, σπουδαίας μελετητριας της Εθνικής Αντίστασης στην Κρήτη. Με εντυπωσίασε ο μειλίχιος χαρακτήρας του, η γενναιοδωρία του, η ευγένεια, η αξιοπρέπεια του. Αλλά και η ασίγαστη φλόγα για Μνήμη και Δικαιοσύνη που έκαιγε μέσα του. Μας έδινε, πάντα, θάρρος και δύναμη να συνεχίσουμε τον αγώνα, να παλέψουμε για το δίκαιο. Ζέσταινε με τα λόγια και τις πράξεις του τις καρδιές μας. Χωρίς ίχνος μνησικακίας αλλά με υπερηφάνεια και πάθος για αγώνα, τηρώντας κατά γράμμα την τελευταία παραγγελιά του σπουδαίου πατέρα του.
Αγαπητέ μας Δημοσθένη σε αποχαιρετούμε με οδύνη. Ευχόμαστε θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά σου. Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη και σεβασμό! Και δεσμευόμαστε να συνεχίσουμε τον αγώνα για Ελευθερία, Ειρήνη και Δικαιοσύνη, μέχρι τη νίκη!
ΑΘΑΝΑΤΟΣ Ο ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ! Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!
*Η αναδημοσίευση της φωτογραφίας επιτρέπεται μόνο εφόσον αναφερθεί η πηγή με ενεργό σύνδεσμο
