Θλίψη για τον θάνατο του René Le Pesant
"Έφυγε" από τη ζωή πλήρης ημερών ο René Le Pesant, στα 102 χρόνια του.
Ήταν παντρεμενένος με την Κλειώ Προυκάκη από το Κεφαλοβρύσι του Δήμου Βιάννου.
Σε ανάρτησή της στη σελίδα της η κόρη του εκλιπόντος, France le Pesant αναφέρει για τον πατέρα της:
"Τα λόγια δεν αρκούν για να περιγράψουν και να σου εκφράσουμε πόσοευγνώμονες είμαστε.
Μας καθοδήγησες, μας έμαθες να γελάμε, ξύπνησες μέσα μας την περιέργειά μαςκαι το άνοιγμα μας στον κόσμο.
Από μικρά, μαζί με εσένα και τη μαμά μας, μάθαμε, καλλιεργήσαμε καιαναπτύξαμε την ανεκτικότητά μας και την αποδοχή στο διαφορετικό. Θελήσαμενα γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε τις χώρες όπου ζήσαμε, όσο διαφορετικές κιαν ήταν αυτές.
Για εμάς ήσουν η έκφραση της αγάπης, της στοργής, της γενναιοδωρίας, τηςεξυπνάδας αλλά πάνω από όλα η έκφραση της χαράς της ζωής. Ησουν πάνταένας εξαιρετικός χαρακτήρας πρότυπο για εμάς. Θα παραμείνεις για εμάς έναυπέροχο παράδειγμα χαράς, ελευθερίας και αγάπης
Δεν θα ξεχάσουμε το χιούμορ σου, την εφυϊα σου, την καλωσύνη σου για προσφορά βοήθειας στους φίλους και τα αγαπημένα σου πρόσωπα. Την διορατικότητα και το όραμά σου για το μέλλον. Με έπεισες πολύ πριν από τους συναδέλφους μου στην ΙΒΜ να αποκτήσω υπολογιστή. Πριν συμβεί το Τσερνόμπιλ, μας αγόρασες έναν μετρτή Geiger. Εβλεπες πολύ πιο μπροστά από την εποχή σου.
Πάντα είχες στόχους στην ζωή σου, και πάντα προσπαθούσες να τους πραγματοποιήσεις όπως π.χ. η εκμάθηση των ελληνικών, ρωσικών και γερμανικών.
Στις δύσκολες στιγμές κατά την ασθένεια του Philippe έδειξες μεγάλη δύναμη ψυχής και ποτέ δεν έχασες το κουράγιο σου.
Δεν θα ξεχάσουμε την αμέριστη φροντίδα και χωρίς παράπονα βοήθεια που έδωσες στην μαμά μας τα τελευταία χρόνια της ζωής της, σαν να ήσουν η καλύτερη νοσοκόμα.
Αποδέκτηκες τις αδυναμίες σου που απέκτησες μεγαλώνοντας με πολύ θάρρος, στωϊκότητα και χωρίς παράπονα. Δεν μας απεκάλυψες ποτέ τον πόνο που βίωνες σιωπηλά τα τελευταία χρόνια της ζωής σου.
Θα διαβάσω το κείμενο ενός Ιρλανδού μοναχού το οποίο σε εκφράζει και σε αντιπροσωπεύει εκπληκτικά:
Ο θάνατος δεν είναι τίποτα.
Πέρασα μόνο στο διπλανό δωμάτιο. Είσαι αυτό που ήμουν για σένα, και θα είμαι πάντα. Δώσε μου το όνομα που μου έδινες πάντα δηλαδή ο Ρενέ που ήταν Ρενέ για την Κλειώ την μαμά μας, ο μπαμπάς για εμάς τα παιδιά σου, ο παππούς ή ο παπουνέ για τα εγγόνια και δισέγγονά σου.
Να μου μιλάτε όπως πάντα, χωρίς διαφορετικό τόνο. Μην είστε σοβαροί ή λυπημένοι.
Συνεχίστε να γελάτε με αυτό που μας έκανε να γελάμε μαζί. Προσευχηθείτε ή μην προσεύχεσθε, χαμογελάτε, σκεφθείτε με.
Το όνομά μου να ακούγεται στο σπίτι όπως πάντα, χωρίς καμμία έμφαση, ή υπαινιγμό σκιάς ή υπονοούμενο. Η χορδή δεν κόβεται. Διότι εάν κοπεί θα είμαι μακριά από τα μάτια σας. Και δεν πρέπει, δεν είμαι μακρυά, είμαι ακριβώς απένατι"!