Πρωινιάτικα ήρθε στο γραφείο μου ο Νικολής, ένας πολυκουρασμένος Βιαννίτης, και με πρώτη ματιά κατάλαβα πως είχε μπουρίνια. Δεν έπεσα έξω, γιατί μπήκε αμέσως στο… «ψητό»:
«Δε μου λες; Στο Ηράκλειο πας;», με ρώτησε ευθέως…
«Φυσικά και πάω», του απάντησα αθώα…
«Ωραία, τις λακκούβες και τα τσιλάσματα στο δρόμο δεν τα βλέπεις; Κι αν τα βλέπεις, εσύ που ασχολείσαι με τη δημοσιογραφία γιατί δεν τα γράφεις;», ήταν τα συνακόλουθα θανατηφόρα ερωτήματά του…
Μπορούσα να του πω πως έχει άδικο; Χίλια τα δίκια του ανθρώπου και πολύ λυπούμαι που το μόνο που μπορώ να πράξω είναι να τα δημοσιοποιήσω…
Πάνε καμιά δεκαριά χρόνια που το προβληματικό κομμάτι από τη Μάρθα έως την Κάτω Βιάννο έγινε προσέτι προβληματικότερο ή μάλλον, έγινε εξαιρετικά επικίνδυνο.
Η Περιφέρεια έσπευσε να σηματοδοτήσει τα ακραίως επικίνδυνα σημεία και έκτοτε… πλήρης απραξία!
Στις καθιζήσεις και τα τσιλάσματα παρέμεινε ένα μέρος των σημάτων, ενώ άλλα καταστράφηκαν και άλλα εκλάπησαν!
Αναφέρομαι σε τουλάχιστον είκοσι (20) εξαιρετικά επικίνδυνα σημεία, τα οποία έχουν γίνει αφορμή για πολλά τροχαία ατυχήματα και είναι ευτύχημα που δεν έχουμε θρηνήσει ανθρώπινες ζωές…
Από αυτό το δρόμο διέρχονται ο Περιφερειάρχης, ο Αντιπεριφερειάρχης, ο Πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου, οι βουλευτές και ο Δήμαρχος. Απ’ αυτόν το δρόμο διήλθε πέρυσι τέτοια εποχή η αυτού εξοχότης Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου, όπως και πριν λίγα χρόνια, ο τέως Πρόεδρος κ. Προκόπης Παυλόπουλος.
Απ’ αυτόν, τον ίδιο δρόμο, που διέρχονται και οι… «χαχόλοι» που ψηφίζουν για να εκλεγούν οι προαναφερόμενοι ταγοί.
Οι περσινοί σεισμοί στην ευρύτερη περιοχή του Αρκαλοχωρίου, εκτός των άλλων, άφησαν ανεξίτηλα τα σημάδια τους και στο οδόστρωμα του οδικού άξονα Αρκαλοχώρι-Καραββάδος. Σε τουλάχιστον δύο σημεία, ο δρόμος έχει «σκιστεί» ενώ δημιουργήθηκαν φονικά σκαμπανεβάσματα. Ουδείς (το τονίζω: ΟΥΔΕΙΣ) εκ των αρμοδίων αισθάνθηκε την στοιχειώδη υποχρέωση να σηματοδοτήσει τα επικίνδυνα αυτά σημεία και να αποτρέψει τα χειρότερα, καθώς τα διερχόμενα οχήματα τρέχουν με ταχύτητες 100 και 120 χιλιόμετρα ωριαίως!
Επαναλαμβάνω ότι, από τα σημεία αυτά διέρχονται αρμόδιοι και συναρμόδιοι, οι οποίοι όμως, εν τοις πράγμασι είναι παντελώς αναρμόδιοι, και έπρεπε να έρθει ο αγράμματος Νικολής, για να τους υπενθυμίσει την ανευθυνοϋπευθυνότητά τους…
Είναι προκλητικά σκανδαλώδης η προθυμία τους να παραβρεθούν σε γιορτούλες και πανηγυράκια, να φωτογραφηθούν και να πλασάρουν την παρουσία τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και γενικότερα στα μέσα μαζικής επικοινωνίας…
Να υποθέσουμε πως, μάλλον το ευχαριστιούνται, που το αυτοκίνητό τους χορεύει πεντοζάλη στις λακκούβες; Ίσως…
Το βέβαιο είναι ότι δεν αισθάνονται, έστω, ίχνη εντροπής…
Αλλά μήπως αισθάνονται εντροπή που ο κόμβος των Κουνάβων, που κατασκευάζεται σχεδόν μια δεκαετία, παραδόθηκε χωρίς να έχει ολοκληρωθεί;
Μήπως αισθάνονται εντροπή που ο κόμβος των Πεζών πρόκειται να κατασκευαστεί το 2060;
Μήπως αισθάνονται εντροπή που τα έργα στον Κόμβο Αρκαλοχωρίου τρέχουν με ρυθμούς τραυματισμένης χελώνας;
Μήπως οι Δημοτικές Αρχές του Αρκαλοχωρίου, στην μετά Γιαννόπουλο εποχή, αισθάνθηκαν ίχνος εντροπής, που το εσωτερικό οδικό δίκτυο της πόλης είναι χαρδακούκια;
Όχι, ουδείς εκ των προαναφερθέντων αισθάνθηκε εντροπή. Γιατί, αν αισθανόταν θα έπρατταν αυτό που εξ’ αρχής όφειλαν να πράξουν και να θυμούνται νυχθημερόν τον Καβάφειο λόγο: «Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: Μην την εξευτελίζεις»…
Με άλλα λόγια θα έπρατταν ό,τι και οι «Νικολήδες» αυτού του τόπου, οι οποίοι, βιώνοντας το θανάσιμο κίνδυνο καθώς διέρχονται οχούμενοι την αόρατη λακκούβα, προβαίνουν άμεσα στις επισημάνσεις τους αναδεικνύοντας το πρόβλημα, ευελπιστώντας, βέβαια, να δοθεί λύση…
Προσωπικά δεν τρέφω αυταπάτες και ξέρω ότι, η λύση είναι πολύ μακριά.
Όπως ξέρω ότι όσοι εκ των αρχόντων θα διαβάσουν το κείμενό μου, θα στραβομουτσουνιάσουν…
Ας κάνουν ότι νομίζουν. Ας με διαψεύσουν αν μπορούν κι εγώ θα ζητήσω ταπεινά συγγνώμη…
