Μια είδηση που αφορούσε στην οδηγική ασφάλεια και προκάλεσε αίσθηση μισό αιώνα πριν
Σχεδόν μισό αιώνα πριν, κάποια δημοσιεύματα σχετικά με την οδηγική ασφάλεια, προκαλούσαν εντύπωση στους αναγνώστες των έντυπων μέσων στην Ελλάδα.
Συγκεκριμένα, το θέμα αφορούσε ένα... μπαλόνι, τον γνωστό σε εμάς σήμερα ως αερόσακο, το οποίο σχεδιάστηκε για να προστατεύει τους οδηγούς "εις περιπτώσεις σφοδρών συγκρούσεων".
Το δημοσίευμα που παραθέτουμε στο σημερινό "Πίσω στο Χρόνο", είναι από τη 13η Ιουλίου του 1969:
Η "γέννηση" του αερόσακου
Την αυγή της βιομηχανίας αερόσακων, η Allen Breed κατείχε το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας (5.071.161 ΗΠΑ) για τη μοναδική τεχνολογία ανίχνευσης σφαλμάτων που ήταν διαθέσιμη εκείνη τη στιγμή. Η Breed είχε εφεύρει ένα «σύστημα αισθητήρων και ασφάλειας» το 1968. Ήταν το πρώτο ηλεκτρομηχανικό σύστημα αερόσακων αυτοκινήτων στον κόσμο. Ωστόσο, τα στοιχειώδη διπλώματα ευρεσιτεχνίας για τους προκατόχους αερόσακων χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1950. Οι αιτήσεις διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας υποβλήθηκαν από τους Γερμανούς Walter Linderer και τον Αμερικανό John Hetrick ήδη από το 1951.
Ο αερόσακος Linderer (γερμανικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας # 896312) βασίστηκε σε σύστημα πεπιεσμένου αέρα, είτε απελευθερώθηκε με επαφή προφυλακτήρα είτε από τον οδηγό. Ο Hetrick έλαβε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1953 (US 2.649.311) για αυτό που ονόμασε «συγκρότημα μαξιλαριών ασφαλείας για αυτοκίνητα οχήματα», επίσης βασισμένο σε πεπιεσμένο αέρα. Αργότερα έρευνα κατά τη δεκαετία του 1960 απέδειξε ότι ο πεπιεσμένος αέρας δεν ήταν ικανός να διογκώσει τους αερόσακους αρκετά γρήγορα ώστε να είναι αποτελεσματικός.
Το 1964, ο ιαπωνικός μηχανικός αυτοκινήτων Yasuzaburou Kobori ανέπτυξε ένα σύστημα "δίχτυ ασφαλείας" αερόσακου που χρησιμοποίησε μια εκρηκτική συσκευή για να προκαλέσει πληθωρισμό αερόσακων, για τον οποίο του απονεμήθηκαν διπλώματα ευρεσιτεχνίας σε 14 χώρες. Δυστυχώς, ο Kobori πέθανε το 1975 πριν δει τις ιδέες του να τεθούν σε πρακτική ή ευρεία χρήση.
