Ο ασφαλέστερος τρόπος να μετράς το χρόνο είναι η μέθοδος των συγκρίσεων. Αναμφίβολα, η πλέον gοητευτική, αλλά και αμείλικτη, συγκριτική μέθοδος είναι η φωτογραφία.
Και ετούτη η φωτογραφία που σας παραθέτουμε, είναι μέρος μιας ογκώδους φωτογραφικής μπομπίνας, που αναφέρεται σε χρόνους περασμένους.
Με πρώτη ματιά φαίνεται πως, δεν παρήλθαν χρόνοι πολλοί από το φωτογραφικό «κλικ». Κι όμως!
Το χρονόμετρο του συμβατικού χρόνου κατάπιε ήδη τριάκοντα και πλέον ενιαυτούς, από εκείνη την 25η Μαρτίου.
Κόσμος πολύς έχει συγκεντρωθεί να θαυμάσει τις μαθήτριες και τους μαθητές που παρελαύνουν! Τα «δημοτικάκια» της φωτογραφίας πλησιάζουν ήδη τη μέση ηλικία και, πολλών εξ’ αυτών τα παιδιά έχουν την ίδια ηλικία και θα μπορούσαν μεθαύριο να παρελάσουν!
Ωστόσο, θέλουμε να σταθούμε και σε δύο ακόμη στοιχεία της φωτογραφίας: Το ένα είναι το βιβλιοπωλείο της κ. Άννας Παπαδάκη, που πλέον δεν υφίσταται και το εξαίσιο αρχιτεκτονικά γωνιακό κτήριο που για πολλές δεκαετίες στέγασε φαρμακοποιούς και γιατρούς και που (δυστυχώς) κατέρρευσε όταν έπεσε πάνω του ένα βάρβαρο φορτηγό που οδηγούσε ένας απρόσεχτος οδηγός.
Επανερχόμαστε όμως στους πρωταγωνιστές της φωτογραφίας, που δεν είναι άλλοι από τα ίδια τα παιδιά!
Μπροστά αριστερά είναι ο Νίκος Χ. Γουρνιεζάκης και δεξιά ο Πολυχρόνης Χ. Πετράκης. Πίσω τους ακολουθούν ο Χάρης Γ. Κονδυλάκης και αριστερά ο Γιώργος Στραταντωνάκης.
Πιο πίσω ο Γιάννης Σπανάκης και αριστερά ο Σπύρος Γελασάκης.
Τελευταίοι ο Μανώλης Ι. Μηλιαράς και ο Γιάννης Μιχ. Πετράκης.
