Το δέντρο (αλμυρίκι) της αγάπης


Του Γιάννη Γ. Παπαματθαιάκη
Τις νύχτες τις ολόφωτες
κάτω απ’ τ’ αλμυρίκια
μελτέμι η ανάσα σου
και ευωδιά από φύκια,
τον Ποσειδώνα πρόσμενες,
στην αγκαλιά σου να'ρθει...
.
Τ’ άγριο κύμα του γιαλού
κι οι δυνατοί βοριάδες
το δέντρο που φωτίζανε
τις νύχτες οι Πλειάδες
σ’ αγριεμένη θάλασσα
το πήγαν ταξιδιώτη
.
Θάλασσα, δε λυπήθηκες
ένα δεντρί τσ’ αγάπης;
Στον ίσκιο του ξαπόσταινε
ο ξένος, ο διαβάτης
κι η φυλλωσιά του σκέπαζε
το δίκαιο έρωτά μας
.
Εγώ ’μαι αφέντρα του γιαλού
και τσοι καιρούς ορίζω
Μισώ την καταφρόνηση
του κόσμου που αντικρύζω
Και η οργή μου ξέσπασε
σ’ ένα δεντρί τσ’ αγάπης
.
(2018)
Γιάννης Γ. Παπαματθαιάκης
Φωτογραφία: Λευτέρης Σπανάκης