Μεσούντος του Αυγούστου, προσπαθώ να διαχειριστώ τον ερχομό αγαπημένων φίλων και συγχωριανών.
Τα συναισθήματα πάλλονται και αλληλοσυγκρούονται καθώς ο ερχομός από την αναχώρηση είναι δίπλα δίπλα.
Εκτεθειμένος μπροστά σ’ αυτή τη συναισθηματική αρένα καταφεύγω στο ησυχαστήριό μου, που δεν είναι άλλο από το Μουσείο Φωτογραφικών Συναισθημάτων και αρχίζω το γοητευτικό αλλά και επίπονο ψαχούλεμα σε πρόσωπα και γεγονότα.
Πασχίζει κι αγωνίζεται το παρελθόν να επιζήσει στο θολό τοπίο του παρόντος, που όλα τα σφάζει κι όλα τα μαχαιρώνει...
Θυμήθηκα μια ινδιάνικη παροιμία που σοφότατα αποφαίνεται ότι, «στη φωτογραφία φυλακίζονται οι ψυχές»…
Σ’ αυτό το ψυχοθησαυροφυλάκιο είμαι ξανά… και ξαναζώ μια γιορταστική Κυριακή του 1965. Σύμπασα η Επαρχία Βιάννου συμμετείχε στην μεγάλη γιορτή της μαθητιώσας νεολαίας, τις γυμναστικές επιδείξεις του Ιστορικού Γυμνασίου Βιάννου!
Οι περισσότεροι γονείς των μαθητών και των μαθητριών έρχονταν από τα γύρω χωριά για να καμαρώσουν τα παιδιά τους στις ασκήσεις γυμναστικής και στις αθλοπαιδιές. Αρχικά η παρέλαση με τη σημαία κι ύστερα, ασκήσεις ακριβείας από μαθήτριες και μαθητές, κι ακολουθούσαν η δισκοβολία, η σφαιροβολία και ο ακοντισμός, οι δρόμοι ταχύτητας και ημιαντοχής, τα άλματα εις ύψος, εις μήκος και το τριπλούν, που ολοκλήρωναν το αθλητικό… μενού. Ο Ειρηνοδίκης, ο Διοικητής Χωροφυλακής, ο παπάς και ο Γυμνασιάρχης (ίδια πάντα η ελλανόδικος επιτροπή!) δαφνοστεφάνωναν τους νικητές.
Ήταν ένα μεγάλο λαϊκό πανηγύρι με αθρόα συμμετοχή που τα είχε όλα! Εκεί ήταν η μεταπολεμική Ελλάδα που προσπαθούσε να ορθοποδήσει και να γιατρέψει τις πληγές που άφησε πίσω του ο πόλεμος. Εκεί ήταν και η μετεμφυλιακή κατάρα με τις διακρίσεις και τους αφορισμούς.
Κυρίαρχα στοιχεία τα πηλίκια και οι κορδέλες, κατατεθέντα σήματα της μεταξικής πανώλης, όπως και τα κοντά παντελονάκια που, όπως φαίνεται στη φωτογραφία, τα φορούν ακόμη και οι ξετελεμένοι άνδρες-μαθητές της Ζ’ ή της Η’ τάξης.
Εμφιλοχωρώντας εις τα ενδότερα, θα επιχειρήσουμε την ταυτοποίηση των εικονιζομένων και, οφείλουμε χάριτες στην καλή φίλη Ιωάννα Κουνενού τόσο για την διάθεση της φωτογραφίας, όσο και για την πολύτιμη βοήθειά της στην ταυτοποίηση των προσώπων.
Πίσω: Γιάννης Φραγκάκης από την Μάρθα, ο αείμνηστος Αλέκος Δουραχαλής (με την γραβάτα) από την Άνω Βιάννο, ο προσφάτως αποδημήσας Μανώλης Μαθιουδάκης από το Κατωφύγι, ο αείμνηστος Γιώργος Πανακάκης (Άνω Βιάννος), ο Γιάννης Σφακιανάκης (Άνω Βιάννος), ο Μανώλης Σκουλουδάκης (Παναγιά) και μπροστά του ξυπόλυτος ο στρατηγός Αλκιβιάδης Παπαδομαρκάκης από την Άνω Βιάννο, ο Νίκος Καρπαθάκης (Άνω Βιάννος), δεξιότερα ο αείμνηστος στρατηγός Γιάννης Γιαμαλάκης από τον Χόνδρο και δεξιά ο Δημήτρης Ν. Παπαδημητράκης (Άνω Βιάννος).
Στο κάτω αριστερό μέρος διακρίνεται ο καθηγητής Δημήτρης Πνευματικάκης κρατώντας στα πόδια του τον γιο του Μιχάλη Πνευματικάκη.
