Στο Μιχάλη Μπριντάκη

Έξη μήνες κοντεύουν από τη μοιραία απόδρασή σου και μού είναι δύσκολο να συμβιβαστώ με το ότι έφυγες τόσο ξαφνικά μια Κυριακή.

Κάθε μέρα σε ψάχνω μέσα μου και η σκέψη μου δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις στο μοιραίο «γιατί»…

Οι λέξεις μικρές και τα συναισθήματα τεράστια.

Μας λείπεις ρε μπαγάσα!

Πνίγομαι και ύστερα μαζεύω τα κουράγια μου για να σου πω λίγες σκόρπιες σκέψεις μου.

Τώρα που έβγαλες στους ώμους σου φτερά

κοίτα κοντά μας αδερφέ μου να πετάξεις.

Από τ’ ατσάλινα τα κάστρα τα ψηλά

του Κάτω Κόσμου, ακριβέ μου, μην περάσεις

//////

Έφυγες κι άφησες τον ήχο της βροχής

να ψιθυρίζει τα τραγούδια π’ αγαπούσες

μ’ ένα παράπονο πικρό μιας Κυριακής

όταν με σέρτικο τσιγάρο μας κερνούσες

/////

Δεν ξέρω αν έχει ξαστεριές ο ουρανός

εκεί που κάποτε κι εμείς θα ανταμωθούμε.

Μα όσα δεν είπαμε γιατί ήσουν βιαστικός

με μια ρακή κι ένα τσιγάρο θα τα πούμε…

8-Ιούνη 2024

Γιάννης Γεωργ. Παπαματθαιάκης