Ένας… δύο… τρεις… δεκαπέντε… δεκαέξη… δεκαεπτά… Στους είκοσι τέσσερεις τραβάς χειρόφρενο, καθώς μπροστά σου ορθώνεται η θεά Μνήμη!
Είκοσι τέσσερεις χρόνους πριν, είχε και τότε 21 ο Οκτώβρης, όταν ο Χάρος έβαλε στο Γιάννη τρικλοποδιά και τον έβγαλε έξω από το χορό της ζωής...
Μια τρικλοποδιά της οποίας το οδυνηρό αποτέλεσμα μεγεθύνθηκε, ακριβώς γιατί, ο Γιάννης, ήταν ένα γλυκύτατο πλάσμα που αγαπούσε παράφορα τη ζωή, τον άνθρωπο και τη Φύση…
Κάποιοι μοιρολάτρες θα πουν ότι "τα πιστοποιητικά θανάτου εκδίδονται από τη μοίρα". Κάποιοι άλλοι, θρησκειολάγνοι, θα ισχυριστούν ότι "αυτά τα υπογράφει ο Μεγαλοδύναμος"…
Κάποιος πρέπει να τους πει πως, όποιος κι αν υπέγραψε μια τόσο άδικη απόφαση, λανθάνει αφόρητα! Η Βιάννος (και όχι μόνο) θρήνησε ένα εξαιρετικό παιδί που έφυγε στο ανθό της νιότης του...
… Γ ι ά ν ν η Γ ο υ ρ ν ι ε ζ ά κ η, καμιά χρονική διάρκεια δεν μπορεί να αδυνατίσει την Ανάμνησή σου...
Ανήκεις στους λιγοστούς εκλεκτούς που φιλοξενούνται για πάντα στην παράδεισο του διαρκούς ενεστώτα…
