"Αλισάχνη": Έκθεση Ζωγραφικής του Γιάννη Ζαχαράκη στον Κερατόκαμπο

Από 19 Ιουλίου έως 31 Αυγούστου στην Πινακοθήκη Βιάννου "Σάββας Πετράκης"

Έκθεση Ζωγραφικής «Αλισάχνη» του Γιάννη Ζαχαράκη

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Κερατοκάμπου & Καψάλων "Η Βίγλα" έχοντας τη στήριξη του Δήμου Βιάννου, είναι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει πως φέτος το καλοκαίρι, η Πινακοθήκη Βιάννου «Σάββας Πετράκης» φιλοξενεί την έκθεση ζωγραφικής του Γιάννη Ζαχαράκη με τίτλο «Αλισάχνη», από τις 19 Ιουλίου έως τις 31 Αυγούστου 2025. Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν το Σάββατο 19 Ιουλίου 2025, στις 19:00.

«Αλισάχνη» είναι ο αχνός της θάλασσας, ο άυλος ψίθυρος του κύματος πάνω στην πέτρα∙ μια μνήμη υγρή, ένα ίχνος αφής που διαπερνά το βλέμμα και την ψυχή. Με αφετηρία τον νότο της Κρήτης, και ιδιαίτερα τα
Αστερούσια, τα έργα της έκθεσης αντλούν τη δύναμη και το φως τους από έναν τόπο όπου ο χρόνος και το τοπίο διαμορφώνουν μια ιδιαίτερη συνείδηση ύπαρξης.

Η ζωγραφική του Γιάννη Ζαχαράκη δεν περιγράφει, αφουγκράζεται∙ συλλαμβάνει τον παλμό της μνήμης, της σιωπής, της αλμύρας που γίνεται χρώμα και αφή στον καμβά. Μέσα από σχήματα και αποχρώσεις, ο καλλιτέχνης επιχειρεί μια προσωπική ανάκληση μυστικών βιωμάτων, όπου ο Νότος δεν είναι απλώς γεωγραφία, αλλά τρόπος ύπαρξης.

Ο Γιάννης Ζαχαράκης, με καταγωγή από την Κρήτη, έχει παρουσιάσει το έργο του σε σημαντικούς εκθεσιακούς χώρους, εξερευνώντας διαρκώς τη σχέση τοπίου, μνήμης και ταυτότητας.

Η Πινακοθήκη Βιάννου «Σάββας Πετράκης», στον Κερατόκαμπο Βιάννου, αποτελεί έναν ιδιαίτερο πολιτιστικό προορισμό, φιλοξενώντας έργα σπουδαίων καλλιτεχνών της σύγχρονης ελληνικής τέχνης. Η έκθεση
«Αλισάχνη» έρχεται να προσθέσει ένα ακόμα σημαντικό κεφάλαιο στη διαδρομή της.

Η είσοδος είναι ελεύθερη.
Πινακοθήκη Βιάννου «Σάββας Πετράκης»
Διάρκεια έκθεσης: 19 Ιουλίου – 31 Αυγούστου 2025
Εγκαίνια: Σάββατο 19 Ιουλίου 2025, 19:00
Για περισσότερες πληροφορίες

«Αλισάχνη»

Αλισάχνη: ο αχνός της θάλασσας, ο αθέατος ψίθυρος του κύματος, όταν σβήνει πάνω στην πέτρα. Χωρίς να τον βλέπεις, τον νιώθεις – σε ακουμπά για μια στιγμή και χάνεται. Δεν είναι το αλάτι∙ είναι ό,τι απομένει ως σημάδι και αποτύπωμα του περάσματος. Η αφή του ανέμου, το υγρό ίχνος της μνήμης πάνω στο δέρμα, στο βλέμμα, στην ψυχή.

Οι πίνακες τούτης της έκθεσης άντλησαν τη μορφή τους από τον Νότο. Από εκεί όπου ο χρόνος πυκνώνει κι ο ήλιος, όπως περιγράφεται από τον ποιητή Χριστόφορο Λιοντάκη, φωτίζει το «φρυγμένο χώμα», τα «φρυγμένα φυτά» με λιτότητα και αλήθεια. Στα Αστερούσια–τόπο άνυδρο και διαφανή, όπου ο ίσκιος είναι προνόμιο της πέτρας κι η σιωπή συνομιλεί με τον άνεμο– η ζωγραφική δεν περιγράφει αλλά Αφουγκράζεται, Αποκαλύπτεται, Επιστρέφει.

Στον τόπο αυτό γεννήθηκε μέσα μου ένας νόστος που δεν ζητά εξηγήσεις.
Ένα αίσθημα μυστικό, φτιαγμένο από θραύσματα ήχων και δέσμες φωτός, ένα μείγμα από το τρίξιμο των ξερών κλαδιών κάτω απ’ τα πόδια, μιας καμπάνας από μακριά, της φωνής της γιαγιάς πίσω από μια ανοιχτή πόρτα, του πανιού στο κατάρτι που χτυπά στο κέλευσμα του ανέμου, του ήχου του νερού μέσα στο ξεχασμένο πηγάδι, τα παιχνιδίσματα του ήλιου πάνω στη θάλασσα και στους όγκους των βουνών. Μνήμες και αισθήσεις με χρώματα και ήχους που με διαμόρφωσαν.

Τοπίο στην Εθία, 2021, λάδι σε κόντρα πλακέ

Αυτές τις μνήμες αναζήτησα και αποτύπωσα στον καμβά. Μια ανάκληση, μια οιονεί αναπαράσταση, όπου η αλμύρα δεν είναι χρώμα˙ είναι παλμός. Όπου οι γραμμές σέρνουν τη φωνή του νοτιά, το χρώμα κρατά ακόμη τη ζέστη της πέτρας και ο καμβάς γίνεται χώρος αφής και αναγέννησης. Η αλισάχνη του τόπου, αυτή η σχεδόν άυλη ουσία, έγινε για μένα η πρώτη ύλη της ζωγραφικής.

Γιατί ο Νότος δεν είναι μόνο γεωγραφία˙ είναι τρόπος ύπαρξης. Είναι ο τόπος όπου το βλέμμα επιστρέφει κι αναγνωρίζει. Είναι η πατρίδα που κουβαλάμε μέσα μας, ακόμα κι αν δεν τη ζήσαμε με τρόπο άμεσο. Είναι το σημείο εκείνο όπου ο χρόνος συναντά τον ήχο, το φως στη σκιά, και ο άνθρωπος σιωπηλά αναγνωρίζει την ουσία του.

Γιάννης Ζαχαράκης

*Εξώφυλλο, Αρμενόπετρα, 2018, 30Χ40,λαδι σε καμβά.