Εκείνο το στοιχείο που κάνει τις συνταγές όπως αυτή, ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες είναι το ότι μπορούν να τις γευθούν οι πάντες (κι όχι μόνο οι έχοντες θέμα υγείας) και μάλιστα βρίσκοντάς τις εξαιρετικά νόστιμες
Πάει καιρός που σε συνταγή μας για ανεβατόπιτες (ατομικές πίτες με προζύμι) προτείναμε την ανάμειξη μικρής ποσότητας πουρέ πατάτας στο βασικό ζυμάρι αλευριού, ως ένα «κόλπο» για να παραμένουν οι ανεβατόπιτες αφράτες ακόμη και την επόμενη ημέρα.
Βέβαια στην περίπτωση αυτή, η ποσότητα της προσθήκης πατάτας προβλέπεται αρκετά μικρή σε σχέση με το υπόλοιπο ζυμάρι.
Στη σημερινή μας συνταγή έχουμε, μια σχεδόν, αντίστροφη αναλογία. Δηλαδή, το βασικό μας ζυμάρι είναι από πουρέ πατάτας και σ’ αυτό προστίθεται μικρή ποσότητα αλεύρου, πάντα τόση όση χρειάζεται για να σφίξει το ζυμάρι και να μπορεί να γίνει «όλκιμο και ελατό», όπως λένε στη Φυσική για εκείνα τα μέταλλα που μπορούν να γίνουν ράβδοι και ελάσματα.
Το ζυμάρι από πατάτα είναι ένα ζυμάρι που συνηθίζεται πολύ σε άλλες χώρες αλλά και σε αρκετές περιοχές της δικής μας χώρας. Για παράδειγμα στην γειτονική μας Ιταλία το ανακάτεμα πουρέ πατάτας με αλεύρι, πάντα σε αναλογίες κατά περίπτωση, χρησιμοποιείται για διάφορες παρασκευές κι όχι μόνο για πίτες. Τα νιόκι αλλά και κάποιες πίτσες βασίζονται σε αυτή την ιδέα.
Καθώς τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί ιδιαίτερα η επιστήμη της Ιατρικής και η Διαιτολογία, αλλά και ο τομέας της διάγνωσης που σχετίζεται με αυτές με αποτέλεσμα να μπορούν να διαγνωστούν διάφορες δυσανεξίες που αποκλείουν ή περιορίζουν τη χρήση των σιτηρών σε πολλούς ανθρώπους, μια σειρά συνταγών δίνει την ευκαιρία σε αυτούς τους ανθρώπους να γεύονται παρασκευές που μέχρι πρόσφατα τους ήταν απαγορευτικές.
Εκείνο το στοιχείο που κάνει αυτές τις συνταγές γενικά, αλλά και τη δική μας ειδικότερα, ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες είναι το ότι μπορούν να τις γευθούν οι πάντες (κι όχι μόνο οι έχοντες θέμα υγείας) και μάλιστα βρίσκοντάς τις εξαιρετικά νόστιμες.
Ας δούμε λοιπόν τη συνταγή για κάποιες μυζηθρόπιτες διαφορετικές από τις συνήθεις, που όμως βασίζονται σε υλικά και τεχνικές, γνωστές από παλιά. Και που ακόμη, πέρα από όλα όσα προαναφέρθηκαν, δίνουν τη δυνατότητα παρασκευής τους ακόμη και από άπειρες νοικοκυρές ή μη μαστόρισσες του ξυλικιού αφού το φύλλο τους μπορεί να ανοιχτεί και χωρίς ξυλίκι (πλάστη) παρά μόνο με τις παλάμες των χεριών.
ΥΛΙΚΑ (συνταγή για 20 περίπου πίτες)
1 κιλό πατάτες ζυγισμένες με το φλούδι (3-4 πατάτες)
1 ποτήρι (νερού) αλεύρι γενικής χρήσης
2 αυγά (+ 1ακόμη, για τις συγκολλήσεις)
1 φακελάκι μπέϊκιν πάουντερ
2 κουταλάκια (γλυκού) αλάτι
300-400 γρ. ξινομυζήθρα
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Βάζουμε τις πατάτες αξεφλούδιστες σε μια μικρή κατσαρόλα, προσθέτουμε νερό (να τις σκεπάζει) και τις βράζουμε χωρίς να τις αφήσουμε να μαλακώσουν πολύ (ίσα-ίσα να τις τρυπά το πυρούνι).
Όσο οι πατάτες είναι ακόμη ζεστές τις αλέθουμε στον μύλο (δεν τις βάζουμε σε μπλέντερ διότι λαστιχώνουν) και τις αφήνουμε να κρυώσουν ή έστω να γίνουν πολύ χλιαρές.
Σε ένα μπολ ανακατεύουμε καλά το αλεύρι με το μπέϊκιν πάουντερ.
Προσθέτουμε το αλάτι στα αυγά και τα χτυπάμε καλά.
Τώρα θα ρίξουμε πάνω στον πουρέ το μείγμα του αλεύρου και το μείγμα των αυγών και θα ζυμώσουμε πολύ καλά μέχρι να έχουμε μια ομοιογενή και εύπλαστη ζύμη.
Λαδώνουμε πολύ καλά μια μεγάλη πιατέλα ή ένα δίσκο και με λαδωμένη την παλάμη μας απλώνουμε πάνω σε αυτήν το ζυμάρι.
Στη συνέχεια αναποδογυρίζουμε το ζυμάρι πάνω σε αρκετά αλευρωμένο αντικολλητικό χαρτί.
Απλώνουμε το ζυμάρι σε μορφή ορθογώνιου, με τις παλάμες μας (λαδωμένες) ή με τη βοήθεια ενός ξυλικιού μέχρι να έχουμε ένα λεπτό φύλλο πάχους περίπου3 χιλιοστών.
Αφού απλώσουμε το ζυμάρι, στο πάχος και στις διαστάσεις που θέλουμε (περίπου 50 εκ. Χ 40εκ.), το χωρίζουμε με έναν τροχό ή μαχαίρι, σε τετράγωνα.
Παίρνουμε μικρές ποσότητες μυζήθρας και αφού τις πλάσουμε σαν σουτζουκάκια τις τοποθετούμε πάνω στα τετράγωνα ζύμης.
Χτυπάμε καλά ένα αυγό και με τη βοήθεια ενός πινέλου «περνάμε» με αυτό τις ευθείες χάραξης του φύλλου ζύμης.
Κλείνουμε τη μυζήθρα ανασηκώνοντας το φύλλο από τις άκρες και πιέζουμε με τα δάχτυλά μας περιμετρικά, για να κολλήσουν καλά.
Τηγανίζουμε τις πίτες σε καυτό λάδι και τις τοποθετούμε σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας πριν τις σερβίρουμε.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1) Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σκληρή φέτα αντί ξινομυζήθρας 2) Οι πίτες μπορούν να ψηθούν και στον φούρνο αλλά θα πρέπει να ρίξετε αρκετό λάδι στον πάτο του ταψιού και, οπωσδήποτε να τις αναποδογυρίσετε κατά τη διάρκεια του ψησίματος 3) Είναι απαραίτητο το να απλώσετε, εν μέρει, το ζυμάρι σε ένα πλατύ σκεύος (πιατέλα) πριν το βάλετε πάνω στο αλευρωμένο αντικολλητικό χαρτί για το οριστικό του άπλωμα. Αν το βάλετε σε μορφή σφαίρας αυτό θα τραβήξει όλο το αλεύρι κατά το άπλωμα του, θα κολλάει και θα σας δυσκολέψει όλη την υπόλοιπη διαδικασία.
*Η αναδημοσίευση επιτρέπεται μόνο μετά από άδεια του δημιουργού ή μετά από επικοινωνία με το viannitika.gr
