Ο εφιαλτικός χρόνος που ακολούθησε μετά τον φονικό σεισμό και οι υποσχέσεις που πήρε ο αέρας

Ένας χρόνος πέρασε από τον καταστροφικό σεισμό που συγκλόνισε τον νομό Ηρακλείου και έφερε τα πάνω κάτω στην καθημερινότητα χιλιάδων ανθρώπων.
Ο Εγκέλαδος χτύπησε χωρίς έλεος το Αρκαλοχώρι και τα γύρω χωριά, προκαλώντας τεράστιες καταστροφές, σε πολλές περιπτώσεις ολικές, αφήνοντας πίσω του κατοικίες και επιχειρήσεις ρημαγμένες, ανθρώπους άστεγους και απεγνωσμένους…

Από την επόμενη κιόλας μέρα, το Αρκαλοχώρι βρέθηκε στο επίκεντρο της προσοχής, με τα κυβερνητικά στελέχη να κάνουν παρέλαση στο σημείο, να συνωστίζονται για φωτογραφίες και υποσχέσεις.
Πολύ σύντομα, ωστόσο, τα φώτα έσβησαν, η προσοχή στράφηκε αλλού και οι σεισμόπληκτοι κάτοικοι έμειναν να παλεύουν μόνοι τους να επουλώσουν τις πληγές που άφησε ο σεισμός.

Αγώνας για να βρουν προσωρινή στέγη οι άνθρωποι που έμειναν άστεγοι, αγώνας για να έρθουν οι οικίσκοι, αγώνας για να προχωρήσει ο έλεγχος και η καταγραφή των ζημιών και να μπορέσουν να ξεκινήσουν οι εργασίες στα σπίτια τους.

Υποσχέσεις που πήρε ο αέρας, χρηματοδοτήσεις και μέτρα που εξαιρούν μεγάλο μέρος των σεισμοπλήκτων, καθυστερήσεις στους ελέγχους των κλιμακίων, ελλιπής στελέχωση των αρμόδιων γραφείων, λάθη, κατοικίες που από «κίτρινες» χαρακτηρίζονται
«πράσινες» ενώ έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές και η υπομονή εξαντλημένη.

Χαρακτηριστικό είναι ότι ένα 30% δεν έχει πάρει ακόμα τα χρήματα της οικοσκευής, ενώ μονοψήφιος είναι ο αριθμός των επιχειρήσεων που έχουν λάβει το ποσό από την περίφημη ενίσχυση των επιχειρήσεων.
Η αδιαφορία των αρμοδίων κόστισε και κοστίζει σε όλους τους τομείς. Από τις επιχειρήσεις που ακόμα δεν έχουν επαναλειτουργήσει και τους εργαζομένους που έμειναν άνεργοι, από τα σχολικά κτίρια που εξακολουθούν να στέκουν λαβωμένα, από τις
αγροτικές δραστηριότητες που εγκαταλείφθηκαν, τι θα μείνει πια να κρατήσει τους κατοίκους στην περιοχή;

Όταν οι οικίσκοι κινδυνεύουν να γίνουν μόνιμη κατοικία, με τους σεισμόπληκτους να τρέμουν στη σκέψη ότι δεν θα επιστρέψουν ξανά στα σπίτια τους, όταν πολυμελείς οικογένειες στριμώχνονται σε λίγα τετραγωνικά, μπορεί κανείς εύκολα να αντιληφθεί τις
απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης και την τσακισμένη ψυχολογία των ανθρώπων.

Κάποιοι προσπαθούν πλέον μόνοι τους, με δικά τους χρήματα να ξαναφτιάξουν ό,τι μπορούν, κάποιοι άλλοι απελπισμένοι πια από τους ρυθμούς χελώνας στην οποιαδήποτε πρόοδο, οδηγήθηκαν στη φυγή από τον τόπο τους και την αναζήτηση καλύτερων συνθηκών αλλού.

Αποτέλεσμα; Περιοχές που έσφυζαν από ζωή, που οι κάτοικοί τους απολάμβαναν μία άλλη ποιότητα και πληρότητα στην καθημερινότητά τους, οικισμοί ιστορικοί που επιβίωσαν με αξιοπρέπεια στο πέρασμα των αιώνων, να βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι
με την εγκατάλειψη και την ερήμωση.

Παρά το πλήθος των κοινοβουλευτικών μας παρεμβάσεων, τα τηλέφωνα και τις συναντήσεις με τους αρμόδιους, την άσκηση πίεσης με όποιο δυνατό μέσο, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την ολιγωρία και την αδιαφορία της κυβέρνησης, που οδηγεί τους
σεισμόπληκτους κατοίκους σε αδιέξοδο.

Αλήθεια, ποιο είναι το μέλλον που οραματίζονται οι αρμόδιοι για την περιοχή που θα πλαισιώνει το νέο διεθνές αεροδρόμιο; Χαλάσματα, ερήμωση και απαξίωση;
Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να επιτρέψουμε να συνεχιστεί αυτό. Οφείλουμε όλοι, ο καθένας από το δικό του μετερίζι, να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις και δώσουμε τον αγώνα για φέρουμε πάλι πίσω τη ζωή στα λαβωμένα χωριά του τόπου μας.
Η ανάπτυξη και η επανεκκίνηση της τοπικής επιχειρηματικότητας δεν θα έρθουν μόνες τους. Απαιτείται συστράτευση όλων, εκπροσώπων του ελληνικού κοινοβουλίου, των δημοτικών αρχών, φορέων του νησιού και τοπικών παραγόντων, ώστε να αρχίσουν να
γυρίζουν τα αργοκίνητα γρανάζια του κρατικού μηχανισμού.

Είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσουμε φρενάρουμε την ερημοποίηση της περιοχής, παρέχοντας ουσιαστικό κίνητρο στους κατοίκους να μείνουν στον τόπο τους και να δώσουμε επιτέλους στο Αρκαλοχώρι και τα γύρω χωριά νέα πνοή.