΄Ενα Πανέμορφο οροπέδιο στη Δίκτη πάνω απο τα χωριά της Βιάννου σε υψόμετρο 1325 μ. Ενας επίγειος παράδεισος που προσφέρει ζωή στους βοσκούς και στα κοπάδια τους και στους επισκέπτες, ομορφιά και γαλήνη .
Υπάρχει μια συζήτηση αυτές τις μέρες στο διαδίκτυο και δικαίως για την ενέργεια κάποιων οδηγών να αλωνίζουν με τα 4Χ4 αυτοκίνητα τους στον κάμπο του Αμαλού και ιδιαίτερα μέσα στη λίμνη και το λασπωμένο τμήμα του. Απ'ότι διαβάζω σε ανάρτηση του γεωλόγου Χαρ. Φασουλά που μετέφερε το viannitika.gr το επεχείρησαν πρώτα στη Νίδα μα ο Δήμος των Ανωγείων τους απέτρεψε.΄Ήρθαν στον Αμαλό ανενόχλητοι. Πέρα από την ασέβεια, θα έχει υποστεί και σημαντική ζημιά το μέρος που πατήθηκε και είναι αμφίβολο αν και πότε θα ξαναβγάλει χορτάρι που είναι ο λόγος ύπαρξης για τα κοπάδια του Αμαλού.. Η συζήτηση δυστυχώς περιορίζεται μόνο στην καταγγελία του γεγονότος χωρίς να εξαγγέλλονται από πλευράς του Δήμου ουσιαστικές παρεμβάσεις για να μην υπάρξουν ξανά τέτοια φαινόμενα ούτε για τους ξένους αλλά ούτε για τους ντόπιους. Η ιστορία με τα αυτοκίνητα που καταστρέφουν τον κάμπο έχει ξεκινήσει από παλιά σε μικρότερη ίσως έκταση ,αλλά τα αντανακλαστικά του Δήμου στις δικαιολογημένες διαμαρτυρίες των βοσκών αποδείχτηκαν ανεπαρκή και στο παρελθόν αλλά και πρόσφατα. Δεν έχει κλείσει χρόνος από την παρακάτω ανάρτηση μου με την οποία θέλησα να να κάνω ευρύτερα γνωστή την απελπισία των βοσκών. Η Ιστορία όμως επαναλήφθηκε πρόσφατα με τον χειρότερο τρόπο
Έγραφα τότε:
Το θέμα είναι πως συμπεριφερόμαστε εκεί και αν θέλουμε να διατηρήσουμε το χαρακτήρα του όπως μας τον παρέδωσαν οι πρόγονοι μας. Ο Αμαλός τουλάχιστον για μένα που τον επισκέπτομαι από παιδί ,είναι το μοναδικό περιβάλλον του, είναι το Άγιο Πνεύμα , η Λίμνη που κρατάει για αρκετούς μήνες νερό, είναι είναι οι βοσκοί του και η λεβεντιά τους , είναι η αίσθηση της εναλλαγής που νοιώθει κάποιος όταν σε πολύ σύντομο χρόνο αλλάζει παραστάσεις από τη Θάλασσα στο Βουνό,και από τα λιόφυτα στους πρίνους και στο γρασίδι και πολλές φορές από την ξεραΐλα στα χιόνια και στη λίμνη.- Για να διατηρηθεί αυτό το περιβάλλον θέλει να ξέρεις ,ποια πρέπει να είναι η σχέση σου με τη φύση,Και κυρίως να το ξέρουν όσοι ασχολούνται με τις τύχες του τόπου, για να παίρνουν και τα κατάλληλα μέτρα.- Αυτή τη σχέση την ήξεραν σε μεγάλο βαθμό οι παλιοί και ίσως αναγκαστικά επειδή τότε δεν υπήρχαν αυτοκίνητα. Δεν υπήρχε περίπτωση να ξεκινήσει κάποιος παλιά για κάποια μάντρα και να μη γνοιαστεί για τους βοσκούς ,που οπωσδήποτε είχαν σημαντικές ανάγκες στην εξοχή. Η ανταπόδοση ήταν πάντα αμφίδρομη. Ο Αμαλός δεν έχει ανάγκη την παρουσία μας. Εμείς έχουμε ανάγκη την ύπαρξη του και οφείλουμε να την διαφυλάξουμε. Δεν έχει ανάγκη ο Αμαλός ,από αυτοκίνητα στον κάμπο και κοντά στο Αγ. Πνεύμα, δεν έχει ανάγκη από τους μπερντέδες και τις πλαστικούρες που στήνονται στη γιορτή του Αγ. Πνεύματος ,ούτε από μεγάφωνα ούτε από ομιλίες. Ο Αμαλός θέλει απλά να ακούσουμε ήχους και να γευτούμε μυρωδιές που δεν έχουν σχέση με την καθημερινότητα μας. Να ακούσουμε την κραυγή των βοσκών, που βλέπουν τα αυτοκίνητα να τσαλαπατούν το χορτάρι με το οποίο θα συντηρήσουν τα πρόβατα τους. Και αν μπορούμε ας προσθέσουμε κάτι για να προστατεύσουμε τον χαρακτήρα του αλλιώς ας μη του αφαιρούμε αξία με κάθε είδους ρύπανση. Χάρηκα προχθές που είδα ένα πλατάνι που φυτέψαμε το 2005 Βιαννίτες ορειβάτες κοντά την εκκλησία να προσφέρει σκιά σε καμιά 10καριά προσκυνητές. Ο Καθένας και μόνος του αλλά και συλλογικά μπορεί να προσπαθήσει να αφήσει ένα θετικό αποτύπωμα σε αυτό το μαγευτικό τόπο. Αν πραγματικά τον αγαπάει.
Ένα χρόνο μετά μια θλίψη υπάρχει και για το χαμό του Αμυγδαλιανού και για την καταστροφή. Υπάρχει όμως και μια νότα αισιοδοξίας. Ευαίσθητοι άνθρωποι αντέδρασαν σε αυτήν ασέβεια. Υπάρχει και μία Ελπίδα ΄Ισως αυτή τη φορά να θελήσει να ακούσει ο Δήμος .Αν το κάνει θα γίνει η απαρχή για μια άλλη πορεία αυτού του υπέροχου τόπου.
