Ιερείς στον Κρεββατά - Ο π. Λεωνίδας Πνευματικάκης


Τον π. Κωστή Αγγελάκη διαδέχτηκε ο π. Λεωνίδας Πνευματικάκης. Ήταν εφημέριος του Βαχού και εξυπηρετούσε και την ενορία μας.
Ο π. Λεωνίδας γεννήθηκε το 1884 στο Βαχό. Έγινε ιερέας επι Κρητικής Πολιτείας. Με την πρεσβυτέρα του Γλυκερία Σταυρακάκη από το ίδιο χωριό, απέκτησαν 12 παιδιά. Τα 6 χάθηκαν σε βρεφική ή νηπιακή ηλικία λόγω των πρωτόγονων μέσων της εποχής και της γρίπης του 1918. Τα άλλα 6, ο Δράκος, ο Δημήτρης, η Μαρία, (έφυγε στα 40 της χρόνια), η Αικατερίνη , ο Γεώργιος και η Καλλιόπη μεγάλωσαν και έγιναν χρήσιμα και σεβαστά μέλη του χωριού τους.
Μέσα στο πνεύμα της τότε εποχής ανακαίνισε όλες τις κατεστραμμένες, από τους Τούρκους, Εκκλησίες της ενορίας του, την Ενοριακή (τότε) εκκλησία του Αφέντη Χριστού (Μεταμόρφωσης του Σωτήρος Χριστού) και του Αγίου Μάρκου που ήταν μπαζωμένη και σχεδόν δεν φαινόταν. Διαμόρφωσε το νεκροταφείο του Βαχού στη μορφή που βρίσκεται και σήμερα.
Ήταν φίλοι με τον π. Κωστή Αγγελάκη και όταν αυτός πέθανε, ανέλαβε να εξυπηρετεί και την ενορία Κρεββατά εναλλάξ με την ενορία του. Τη Μεγάλη Εβδομάδα τελούσε διπλές ακολουθίες και στις δύο ενορίες,
Βρέθηκε στον Κρεββατά την ημέρα των εκτελέσεων 14 Σεπτεμβρίου 1943 εορτή του Τιμίου Σταυρού για την Θεία Λειτουργία και τον καθιερωμένο Αγιασμό.
Κατά την διάρκεια της τέλεσης της Θείας Λειτουργίας ακουγόταν οι πυροβολισμοί των εκτελέσεων των Αμιρών και κάποιος τον ενημέρωσε ότι κινδύνευαν. Του πρότειναν να διακόψει τη Λειτουργία και να φύγουν να κρυφτούν. Βγήκε στην Ωραία Πύλη και παρότρυνε τους πιστούς να φύγουν ενώ αυτός θα τέλειωνε το μυστήριο μόνος του. Κάποιοι τον άκουσαν και έφυγαν, οι περισσότεροι όμως έμειναν.
Αφού τελείωσε η Θεία Λειτουργία τον κάλεσε, όπως συνήθιζε, ο ψάλτης Μανώλης Ζωάκης για φαγητό στο σπίτι του, μαζί με τον άλλο ψάλτη τον δάσκαλο Μιχάλη Κυπριωτάκη και τον επίτροπο της Εκκλησίας Καρακωνσταντάκη Νικόλαο, τον παππού μου.
Μόλις είχαν τελειώσει το φαγητό, το μεσημέρι, έφτασαν οι Γερμανοί και άρχισαν τις εκτελέσεις. Του πρότειναν κάποιοι να φύγει και να σωθεί ή να κρυφτεί σε κάποιο σπίτι. Αυτός προτίμησε να μείνει κοντά στο ποίμνιό του και προσπαθούσε να παρηγορήσει τις γυναίκες που έχασαν τους δικούς τους δηλαδή όλες. Πίστευε ίσως ότι οι Γερμανοί θα σεβόντουσαν έναν ρασοφόρο γέροντα με το Πετραχήλι, τον Σταυρό και τον Αγιασμό στο χέρι.
Βγήκε στο δρόμο άρχισε να πηγαίνει στα σπίτια που άκουγε κλάματα και οδυρμούς των γυναικών που θρηνούσαν τους δικούς τους εκτελεσθέντεςς. Έφτασε και στο σοκάκι έξω από το σπίτι μας. Τον είδε και τον πυροβόλησε ένας Γερμανός στρατιώτης. Τον τραυμάτισε αλλά δεν έχασε τις αισθήσεις του. Προσπάθησε να συρθεί στο πιο κοντινό σπίτι, της Μυρονοπούλας (Δανάης Μιχαλογιαννάκη), για να ζητήσει βοήθεια. Τον ξανά πυροβόλησε και τον σκότωσε στην είσοδο του σπιτιού, και έπεσε μισός μέσα στο σπίτι και μισός στην αυλή. Ήταν 59 ετών.
Τον έθαψαν οι Κρεββατιανές γυναίκες την ίδια μέρα στο νεκροταφείο του χωριού δίπλα στον π. Κωστή Αγγελάκη, τιμητικά σε δικό του τάφο.
Την άλλη μέρα ήρθαν και τα παιδιά του και τον έκλαψαν. Φιλοξένησαν μετά από ένα μήνα αρκετούς Κρεββατιανούς στα σπίτια τους στον Βαχό όταν οι Γερμανοί έκαψαν το χωριό μας τον Κρεββατά.
Το 1993 έγινε εκταφή από τα νεότερα παιδιά του που βρισκόταν στη ζωή. Τα οστά του μεταφέρθηκαν στο χωριό του τον Βαχό και τοποθετήθηκαν στο οστεοφυλάκιο του νεκροταφείου του Αγίου Μάρκου.
Στη φωτογραφία ο π. Λεωνίδας Πνευματικάκης (Φωτ: Κλ. Χρηστάκη).