Γιορτάζει ο Άη Γιάννης στο Τσικαλούδι

Μια όμορφη πρωτοβουλία την οποία γνωστοποίησε με μια πολύ ιδιαίτερη, νοσταλγική ανακοίνωση, πήρε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μάρθας, για τη γιορτή του Αγίου Ιωάννη του Τσικαλουδιανού.
Το κείμενο:
"Ιούνιος μήνας… θεριστής...
Τα στάχυα, ξανθές γυναίκες, χαλαρωμένες σε μια αγκαλιά , σα ζωγραφιά του Κλιμτ…
Ήταν δεν ήταν τέσσερις, πριν ξυπνήσει ο ήλιος…Η γυναίκα σηκώθηκε πρώτη. Είχε κι άλλα μπασοδούλια να κάνει. Να βράσει πατάτες, αυγά, να φτιάξει το λαδόξιδο για τη σαλάτα…. Περίοδος θέρους… Θέρος, τρύγος, πόλεμος, λέγανε οι παλιοί … Αλλά η συγκεκριμένη μέρα, ήταν ιδιαίτερη.
- Βάστα μπρε… Του Άι Γιαννιού είναι σήμερο!
Ξύπνησε ο άντρας, τεντώθηκε, ήπιε ένα καφέ, ήπιε και μια ρακή με ο,τι είχε απομείνει από το χθεσινό δείπνο.
- Το καλό παντελόνι να βαστάς. Το καφετί… το γαμπρίκιο… Μην πάω στην εκκλησία με το μπαλωμένο….
- Ξα μου μένα… Έχω κάνει το κουμάντο μου!
Ξεκίνησαν για το θέρος. Από τις 6:00 μέχρι τις 8:00, είχαν θερίσει ίσαμε δυο αλωναριά.
Στις 8:00 σταμάτησε ο χρόνος. Χτύπησε η καμπάνα του Άι Γιαννιού του Τσικαλουδιανού. Διακόσια μέτρα πιο πάνω, ήταν το ασπρισμένο εκκλησάκι.
Σταλίξανε τα πρόβατα ( με το ζόρι) , ο άντρας φόρεσε το καλό παντελόνι το καφετί, το “γαμπρίκιο” κι ένα άσπρο πουκάμισο, η γυναίκα την καλή, ξομπλιαστή ποδιά της Καστρινογιάννη και μια καινούρια μπολιδα .
Το κοπέλι, ένα καθαρό άσπρο φουστανάκι με φαρμπαλάδες και τα κοκκινα λουστρινένια παπουτσάκια. (Παραπονέθηκε λίγο που το ξύπνησαν - ειχε βρει τη βολη του σε μια θεμωνιά- χάρηκε ομως ταυτοχρονα γιατι το άσπρο φουστανάκι και τα κοκκινα παπουτσάκια, τα φορουσε μονο στις σκόλες! )
Πήρε ο άντρας το κοπέλι στον ώμο του (λαδια- ξύδια λέγανε αυτή τη μορφή αγκαλιας), πήρε η γυναίκα την αρτοκλασία που είχε φτιάξει απο βραδύς με τη φίλη της την Αργυρή, κι ανηφόρισαν για τον Αι Γιάννη, στο Τσικαλούδι.
Το κοπέλι απλά θυμάται οτι βρέθηκε σε μια εκκλησια με αλλους πολλους, που ολοι φορούσαν “γαμπρίκια”παντελόνια, καθαρά πουκάμισα , καθαρές ποδιές , καθαρές μπολίδες….
Η μέρα θερισμού , μετατράπηκε σε μέρα γιορτης… Χαρουμενα προσωπα, αγκαλιές , κνίσα απο ψησταριές, κι αλλα πολλά παιδάκια, κι αυτα με καθαρά φορέματα και λουστρινένια παπούτσια….
Ηταν κι ενας γυρολογος που πουλουσε διαφορα φανταχτερα: πορτοφολακια, μικρές κουκλιτσες, , νυχοκοπτες, καθρεπτακια …. Εκεί δίπλα του, κάθισε το κοπέλι….
Με το ζόρι το απέσπασαμ απο το γυρολόγο , για να βάλει το χεράκι του μέσα σε ενα σταμνί για να βγάζει μικρά αντικείμενα που κάθε φορά συνοδεύονταν κι απο μια μαντινάδα….
Κάτι για Κλείδωνα λεγανε οι μεγάλοι, αλλά αυτο δεν εβλεπε την ώρα να ξαναγυρίσει στον γυρολόγο για να χαζέψει ενα μικρό, κόκκινο καθρεπτάκι που είχε ερωτευθεί….
Κι ύστερα, έγιναν όλοι μια παρέα, ανάμεσα σε μοοσχοβολούσες μυρτιές και τρεχούμενα νερά που κελαϊδούσαν.… καταργήθηκαν τα “γαμπριάτικα” κοστούμια , και οι ποδιές της Καστρινογιάννη…. Ξεχάστηκε το θερος, τα πρόβατα που είχαν σταλίξει… κι οποια αλλη έγνοια…
Ηταν κι ενας ομορφος άνθρωπος εκεί, που τον ελεγαν Νταντάλα κι ολο έπαιζε τη λύρα του , τραγουδουσε και ξεσηκωνε τον κοσμο!!!
Δε θυμάται άλλα το κοπέλι…έχουν περάσει χρόνια εξάλλου… Εκείνο που θυμάται πιο έντονα , είναι το καθρεπτάκι με την κόκκινη , βελουδένια λαβή, που εκείνη τη μέρα, δεν το απέκτησε…
Ραντεβού στις 23/06/2020 παραμονή του Αι Γιαννιού του Τσικαλουδιανού, στις 7.00 μ.μ. μετά τον εσπερινο, με παλιες ιστοριες, αναμνησεις , μουσικες. Κι ας μη φοραμε “γαμπρίκια” παντελόνια και ποδιές Καστρινογιάννη!!!
Σας περιμενουμε!!!
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος, θα προσπαθήσει να καλύψει το κενό του Γυρολόγου και του Αείμνηστου Λυράρη, προσφέροντας κέρασμα και ζωντανή μουσική στους παρευρισκομενους!!! Οσο για τα κοκκινα καθρεπτάκια, (την παιδικότητά μας), ποτέ δεν είναι αργά να τα αναζητήσουμε….
Φωτογραφίες: Πατήρ Ανδρέας Τσικανδυλάκης