Η Απάνω Βιάννος το νερό ξετρέχει το στ' αυλάκι
κι η γέννα εκειά φυτρουλακιά Ιωάννη Κονδυλάκη(1861-1920)
Στσι παππουδολαλάδες του βγαίνει καπετανάτο
στη γ-Κρήτη τσ’ επανάστασης αθρώποι των αρμάτω.
Στο Ηράκλειο τα ζάλα ντου στου γυμνασίου χρεία
κι απόκειας στο Βαρβάκειο γυμνασιοτελεία.
Του γυμνασίου αναμεσώς αρμάτω διάχνει λήτη
κλουθά τση τσ' επανάστασης απού κεντά η Κρήτη.
Στο Ερνοδικείο τω Χανιώ εκειά δουλειά ντακέρνει
κι η μπένα ντου ντακέρνει εκειά να εφημεριδοσπέρνει.
Τσ’ “Εστίας” ο διαγωνισμός διηγήματα 'χει πλήσα
του Κονδυλάκη κορφινό η «Ορφανή η Κρήσσα».
Τση ζήσης του τα έλιγα τα έχη δα παλέψει
κι ετσά τη Φιλοσοφική δε θα την ξετελέψει.
Ξαναγκασάς κλουθά εδά ξετρουμισμένου ζάλου
και έλιγη φαμεγική ξετρέχει του δασκάλου.
Ο Κονδυλάκης ρέγεται το χτίρι άλλου τράφου
και το ξετρέχ’ η μπένα ντου, του δημοσιογράφου.
Τη μπένα ντου η τούρκικη η αμπωσθιά ζυγώνει
στη γ-Κρήτη να μη ντη θωρεί τση πατουχιάς του σκόνη.
Τη μπένα δε ντη στένουνε μούδε οι αλυσίδες
και με τσ' Αθήνας ορτακιά έχει τσ’ εφημερίδες.
Στο περιοδικό “Εμπρός” κι εκειά ’ναι ζευγολάτης
κι υπογραφής ψευδώνυμο το βάνει ο “Διαβάτης”.
Τση ΄Ενωσης τω Συντακτώ φυσά τση γέννας νότος
κι ο Κονδυλάκης γίνεται ο πρόεδρος ο πρώτος.
Με τα χρονογραφήματα μερού-νυχτού καντάδες
και ξεπερνά η μπέννα ντου τσι έξε τσι χιλιάδες.
Ξετρέχει το διήγημα κι αντάμι τη νουβέλα
ηθογραφίας, χωρατά ψιμυθευτή αντέλα.
Την εμιλιά τη γ-κρητική και λόγι-α αντάμι
συζέφνει κι εί’ μ-πολύπλουμο τση μπένας του το νάμι.
«Οι ΄Αθλιοι των Αθηνών» κι «Η Πρώτη η αγάπη»
του «Αρκαδιού Ολοκαύτωσις» τση μπένας του ντολάπι.
«Πατούχας» «Επικήδειος» και «Μιχελιός» αντάμι
και « Όταν ήμουν δάσκαλος» οι Κονδυλοβαρσάμοι.
