Δύο χρόνια από το δυστύχημα των Τεμπών


Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2023. Μαύρη μέρα.
Δεν ξεκίνησε ως τέτοια εξαρχής, μα βάφτηκε αργότερα όταν στις 23:21 το βράδυ συνέβη το πιο φρικτό, το πιο σκοτεινό έγκλημα στην σύγχρονη ιστορία της χώρας. Οταν η είδηση γίνεται γνωστή ο κόσμος μένει μουδιασμένος, σαν από κακό όνειρο, σαν εκείνες τις στιγμές που αυτό που μαθαίνεις είναι τόσο εκτός πραγματικότητας τραγικό, που νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε εφιάλτη και περιμένεις να ξυπνήσεις.
Δυστυχώς όμως , δεν ήταν μόνο η είδηση του τραγικού αυτού εγκλήματος , το μόνο εξωπραγματικό και εφιαλτικό που βίωσε αυτή η χώρα τα τελευταία δύο χρόνια από τη μελανή εκείνη μέρα. Υπήρξαν πολλές ακόμα μαύρες σελίδες στο βιβλίο της ιστορίας μας που όταν αργότερα τα διαβάζουν τα παιδιά μας και τα παιδιά τους θα σκέφτονται ""Γιατί ; Γιατί υπήρξατε τόσο ανόητοι; Γιατί ανεχτήκατε όλα αυτά; Γιατί δεν κάνατε κάτι;" Και ερχόμαστε, δύο χρόνια μετά, να απαντήσουμε σε αυτά τα "γιατι" που θα προκύψουν με την επανάσταση μας απέναντι - όχι μόνο στην κυβέρνηση, ας μην μας κατηγορήσουν και για πολιτικοποίηση, αλλά απέναντι σε όλους όσοι προσπαθούν να κρύψουν, να μας κάνουν να ξεχάσουμε , να… μπαζώσουν την δικαιοσύνη.. Δικαιοσύνη • η αντικειμενική και αμερόληπτη εφαρμογή των νόμων. Η κοινή αντίληψη για το δίκαιο, για εκείνο που η πλειονότητα θεωρεί δίκαιο. Όμως, εύλογα προκύπτει το ερώτημα.. τελικά, ποια δικαιοσύνη αρκεί για να καλύψει τις πληγές που άνοιξαν εκείνη την Τρίτη;
Ποια θέμιδα * θα κάνει τους γονείς, τα αδέρφια, τους φίλους, την οικογένεια αυτών των 57( +) να κοιμηθούν ήσυχα ξανά το βράδυ; Με λίγη ενσυναίσθηση, έστω μια στιγμή σε αυτά τα δύο χρόνια βάλαμε των εαυτό μας στη θέση των 57, στην θέση των δικών τους ανθρώπων και σκεφτήκαμε πόσο τυχεροί ( τραγελαφικό ) είμαστε που ζούμε ακόμα. Πόσο άτυχα τυχεροί σταθήκαμε να γεννηθούμε στη χώρας που γέννησε την φιλοσοφία , την δημοκρατία , την δικαιοσύνη, στην χώρα που έχει πάντα ήλιο, στη χώρα που από τις 28.02.2023 κάθε μέρα βρέχει λάσπη.
Στη χώρα των ανάλγητων πολιτικών και κυβερνήσεων που βλέπουν ως πόλεμο την φωνή του κράτους για δικαιοσύνη. Μα, για ποιο πόλεμο μιλάμε, εφόσον συγκάλυψη δεν υπάρχει; Ας γίνουμε η φωνή όσων έχασαν για πάντα την δική τους και ας μην επιτρέψουμε ποτέ ξανά να συμβεί κάτι έστω και ελάχιστα παρόμοιο με αυτό. Ας αποδοθεί δικαιοσύνη, με όποιο τίμημα και όποιο κόστος. Εξάλλου, όσο χαμηλά ήταν να πέσουμε, έχουμε πέσει ήδη...
*θεμις κατά την αρχαιότητα ήταν η θέα της δικαιοσύνης.
**Η Ελευθερία Γουρνιεζάκη είναι φιλόλογος