Διαφορετικά κάλαντα…

Ο Βιαννίτης-γνωστός μαντιναδολόγος-Γιώργος Ραπτάκης, συνέγραψε τα πολιτικά κάλαντα της εποχής:
«Σήμερα, διαφορετικά
τα κάλαντα θα ψάλλω
για ένα μόνο πρόσωπο...
και δεν θα πάω σ’ άλλο.
Θα κάνω κάτι σήμερα,
με κέφι και μεράκι...
και απευθύνομαι σε εσάς,
κύριε Μητσοτάκη.
Γιατί είστε ο πρωθυπουργός,
στη χώρα αυτή τη δόλια
που δέχτηκε ανελέητα
πολλών εχθρών τα βόλια.
Και να τα πούμε απ’ την αρχή
και με απλά τα λόγια...
μας είχατε υποσχεθεί,
ανώγεια και κατώγια.
Κι είχατε πει για τον λαό,
μα και για την πατρίδα...
μα ούτε το ένα είδα εγώ,
ούτε το άλλο είδα...
Είχατε πει πως θα ’σαστε,
πρωθυπουργός των όλων...
κι ο κόσμος που σας πίστεψε,
του πιάσατε τον κ@@ον...
Είπατε για πολύ δουλειά,
πως θα ’χαν οι ανθρώποι..
μα εσείς πάνω στην ράχη τους,
στήσατε γλεντοκόπι....
Οφείλω να παραδεχτώ,
ότι δεν σας στηρίζω
γιατί απ’ τα χρόνια τα παλιά,
το σόι σας γνωρίζω.
Και πιάνω από την αρχή,
το έργο σας και κλαίω..
γιατί για όσα γίνονται,
μου λέτε ότι φταίω.
Το πρώτο που φροντίσατε
να γίνει με την μία...
στα σπίτια να μας εκλείσατε,
γιατί ήρθε "πανδημία"!
Ταυτόχρονα όμως εσείς...
διακοπές αβέρτα!
και δεν εσκεπαστήκατε,
στο σπίτι σας κουβέρτα...
Στη παραλία με μαγιό
κι ύστερα στην Πεντέλη...
ποδηλασία... κι ο λαός,
ας πα' πνιγεί εν τέλει...
Κι είπαν στη τηλεόραση
πως είσαστε ωραίος...
και δεν πειράζει π’ έχετε
τόσο μεγάλο χρέος...
Εν αντιθέσει ο λαός,
δεν πρέπει χρέη να ’χει
γιατί στο δρόμο θα βρεθεί
χωρίς να δώσει μάχη.
Κι ενώ υπήρχανε λεφτά
στου κράτους τα ταμεία...
σκεφτήκατε πως έπρεπε
να φύγουν με τη μία...
Κι αρχίσατε εδώ κι εκεί,
να τα διασκορπάτε
κι από τις πόρτες ύστερα,
τα πόμολα θα φάτε.
Δεν κάνατε ότι έπρεπε,
πρωθυπουργός να κάνει...
κι ο κόσμος που σας πίστεψε,
τώρα τα πάντα χάνει...
Κι ύστερα, εσκεφτήκατε
να δείξετε συμπόνια...
μα δεξιά κι αριστερά,
μοιράζετε κουπόνια...
Και λέτε ότι γίνονται
όλα σωστά κι ωραία...
μα ο κόσμος βλέπει ότι ’σαστε
μια «λησταρχο-παρέα»!
Κι αυτό αποδεικνύεται
στις παρακολουθήσεις...
που ό,τι πούμε ακούγεται,
όπως και να μιλήσεις.
Κι όποτε σας ρωτήσουνε,
αντί να απαντάτε...
σαν διαρρήκτης φεύγετε,
διακοπές να πάτε.
Κι όποτε κρίνατε
σωστό ευχές να μας ε-πείτε...
όλα εγίναν δύσκολα...
κάλιο να μην μιλείτε!
«Χρόνια πολλά» μας λέγατε
κι άρχισε η Γη να τρέμει...
Και δεν σας είπαν άδικα,
γρουσούζη και καντέμη.
Τα δάση, πήρανε φωτιά
κι είπατε «ας καούνε,
μα.... ανεμογεννήτριες
στη θέση τους θα μπούνε».
Και φτάσαν οι λογαριασμοί,
στου ουρανού τα ύψη...
κι έχετε κάθε Έλληνα,
σαν το λεμόνι στύψει!
Μπορώ ακόμα πιο πολλά,
να σας ε- αραδιάσω
μα ξέρω πως τα λόγια μου,
άδικα θα τα χάσω...
Οπότε θα σταθώ εδώ
κι ευθέως θα ρωτήσω:
Ύστερα από όλα αυτά,
γιατί να σας ψηφίσω;
(Λίγα χρόνια και καλά εύχομαι)
Φωτογραφία: Νίκος Κικάκης