Δεν πίστευε ότι οι Γερμανοί θα σκότωναν γυναίκες και παιδιά

Τα όσα διαδραματίστηκαν στην περιοχή της Λυγιάς τον Σεπτέμβριο του 1943, μόνο ως εφιαλτικά θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν, με γνωστότερη την ιστορία των τριών μικρών αδελφών Βερβελάκη, που βασανίστηκαν από τους μια ομάδα Γερμανών κατακτητών μέχρι θανάτου γιατί αρνήθηκαν να δείξουν που είχε κρυφτεί ο πατέρας τους.

Άλλη ομάδα Γερμανών, την ίδια μέρα στη θέση Λυγιά, στην αυλή της εκκλησίας, σκότωσαν μεταξύ πολλών άλλων και την εικοσιεννιάχρονη Ελένη Γ. Μαρή με το επτά ετών αγοράκι της, τον Μιχάλη Μαρή στην αγκαλιά της.

Ο άνδρας της είχε φύγει μαζί με άλλους και κρυβόταν στο φαράγγι της Άρβης. Του πήγε φαγητό κι αυτός της πρότεινε να τον ακολουθήσει για να κρυφτεί μαζί του, όμως αυτή θεώρησε ότι δεν χρειάζετε. Κάπου στο δρόμο έπιασε κουβέντα. Δεν πίστευε ότι οι Γερμανοί θα σκότωναν γυναίκες και παιδιά. Και όμως...

Την άλλη μέρα ο άνδρας της με κίνδυνο της ζωής του, τους φόρτωσε στο ζώο του, τους πήγε στον Κρεββατά και τους έθαψε σε ένα λάκκο στο νεκροταφείο αφού τα μνήματα ήταν γεμάτα. Δεν ξεχνούσε να λέει σε όλη του τη ζωή ότι η γυναίκα του έφυγε «εκ παρακοής…» γιατί δεν άκουσε τις συμβουλές του.

Πληροφορίες: Γιώργος Κονδυλάκης

Φωτογραφία: Αρχείο Χρύσανθου Αγγελάκη (Στο κέντρο η Ελένη Μαρή με τον γιο της Μιχάλη, που σκοτώθηκαν από τους Γερμανούς στη Λυγιά. Αριστερά η Μαρία Διακάκη και δεξιά η Μαρία Μαρή)